Ang Karunungan ni Solomon

1 Hari 3: 4-28
Ang Karunungan ni Solomon
(2 Cronica 1:3-12)
4 Minsan, pumunta si Solomon sa Gibeon upang maghandog, sapagkat iyon ang pinakatanyag na sagradong burol. Nakapag-alay na siya roon ng daan-daang handog na sinusunog. 5 Kinagabihan, samantalang siya'y naroon pa sa Gibeon, nagpakita sa kanya si Yahweh sa isang panaginip at tinanong siya, "Ano ang gusto mong ibigay ko sa iyo? Sabihin mo!" wika sa kanya.
6 Sumagot si Solomon, "Kinahabagan ninyo at tunay na minahal ang aking amang si David dahil naging tapat at matuwid siya sa inyo at naging malinis ang kanyang puso. At ipinagpatuloy ninyo ang inyong tapat na pagmamahal sa kanya nang bigyan ninyo siya ng isang anak na ngayo'y nakaupo sa kanyang trono. 7 Yahweh, aking Diyos, ginawa mo akong hari bilang kahalili ng aking amang si David, kahit ako'y bata pa't walang karanasan. 8 Ngayo'y nasa kalagitnaan ako ng iyong bayang pinili, bayang hindi na mabilang sa dami. 9 Bigyan po ninyo ako ng karunungang kailangan ko sa pamamahala at kakayahang kumilala ng mabuti sa masama. Sapagkat sino po ba ang may kakayahang maghari sa napakalaking bayang ito?"
10 Dahil ito ang hiniling ni Solomon, nalugod sa kanya si Yahweh 11 at sinabi sa kanya, "Dahil hindi ka humiling para sa iyong sarili ng mahabang buhay, o kayamanan, o kamatayan ng iyong mga kaaway, kundi ang hiniling mo'y karunungang kumilala ng mabuti sa masama, 12 ibibigay ko sa iyo ang hiniling mo. Bibigyan kita ng karunungan na walang kapantay, maging sa mga nauna o sa mga susunod pa sa iyo. 13 Ibibigay ko rin sa iyo ang mga bagay na hindi mo hiningi: kayamanan at karangalang hindi mapapantayan ng sinumang hari sa buong buhay mo. 14 At kung mamumuhay ka ayon sa aking kalooban, kung susundin mo ang aking mga batas at mga utos, tulad ng ginawa ng iyong amang si David, pagkakalooban pa kita ng mahabang buhay."
15 Nagising si Solomon at noon niya nalaman na siya'y kinausap ni Yahweh sa panaginip. Pagbalik niya sa Jerusalem, pumunta siya sa harap ng Kaban ng Tipan ni Yahweh, at nag-alay ng mga handog na susunugin at mga handog para sa kapayapaan. Naghanda rin siya ng isang salu-salo para sa kanyang mga tauhan.
Ang Hatol ni Solomon
16 Isang araw, nagpunta sa hari ang dalawang babaing nagbebenta ng panandaliang-aliw. 17 Ang sabi ng isa, "Mahal na hari, kami po ng babaing ito ay nakatira sa iisang bahay. Nanganak po ako habang siya'y naroon. 18 Pagkalipas ng tatlong araw nanganak din ang babaing ito. Wala po kaming ibang kasama roon. 19 Isang gabi ay nadaganan po niya ang kanyang anak at ito'y namatay. 20 Malalim na ang gabi nang siya'y bumangon at habang ako nama'y natutulog. Kinuha niya sa tabi ko ang aking anak at dinala sa kanyang higaan, at inilagay naman sa tabi ko ang kanyang patay na anak. 21 Kinaumagahan, bumangon po ako upang pasusuhin ang aking anak, ngunit natagpuan ko na lang na ito'y patay na. Subalit nang pagmasdan ko pong mabuti, nakilala kong hindi iyon ang aking anak."
22 Tumutol naman ang pangalawa at ang sabi, "Hindi totoo 'yan! Anak ko ang buhay at ang sa iyo'y patay."
Lalo namang iginiit ng una, "Hindi totoo 'yan! Anak mo ang patay at akin ang buhay!"
At ganito ang kanilang pagtatalo sa harapan ng hari.
23 Kaya't sinabi ni Solomon sa isa, "Sinasabi mong iyo ang buhay na bata at kanya ang patay;" at sa ikalawa, "Ang sabi mo nama'y iyo ang buhay at kanya ang patay." 24 Kaya nagpakuha ang hari ng isang tabak. At dinala nga sa kanya ang isang tabak. 25 Sinabi ng hari, "Hatiin ang batang buhay at ibigay ang kalahati sa bawat isa."
26 Nabagbag ang puso ng tunay na ina ng batang buhay at napasigaw: "Huwag po, Kamahalan! Ibigay na po ninyo sa kanya ang bata, huwag lamang ninyong patayin."
Sabi naman noong isa, "Sige, hatiin ninyo ang bata upang walang makinabang kahit sino sa amin!"
27 Kaya't sinabi ni Solomon, "Huwag ninyong patayin ang bata. Ibigay ninyo sa una; siya ang tunay niyang ina."
28 Napabalita sa buong Israel ang hatol na iginawad ng hari at ang lahat ay nagkaroon ng paggalang at takot sa kanya. Nabatid nilang taglay niya ang karunungan ng Diyos upang humatol nang makatarungan.
Ecclesiastico 1: 1-30
Papuri sa Karunungan
1 Mula sa Panginoon ang lahat ng karunungan,
at iyon ay taglay niya magpakailanman.
2 Sino ang makakabilang ng buhangin sa dagat, o ng patak ng ulan,
o ng mga araw, o sa panahong walang pasimula at walang katapusan?
3 Sino ang makakasukat sa taas ng langit, o sa lawak ng lupa?
Sino ang makakaarok sa karagatan
at sino ang makakasaliksik sa Karunungan?
4-5 Bago pa likhain ang alinmang nilalang, nalikha na ang Karunungan,
at ang tunay na pagkaunawa, bago pa nagsimula ang mga panahon. a
6-7 Kanino ipinahayag ang simula ng Karunungan,
at sinong nakakaalam ng kanyang pamamaraan? b
8 Iisa lamang ang talagang marunong;
dapat tayong gumalang na may paghanga sa harap ng kanyang luklukan.
9 Ang Panginoon ang lumikha ng Karunungan,
kinilala niya ang kahalagahan nito
at ibinuhos niya ito sa lahat ng kanyang nilalang.
10 Binahaginan niya ng Karunungan ang lahat ng tao,
ngunit higit na masagana ang kaloob niya sa mga umiibig sa kanya. c
11 Kung may paggalang ka sa Panginoon,
magkakamit ka ng karangalan at kasiyahan,
mapuputungan ka ng tuwa at kagalakan.
12 Ang magparangal sa Panginoon ay nagdudulot ng kaligayahan at tuwa,
nagkakaloob ng buhay na mahaba at maligaya. d
13 Ang may paggalang sa Panginoon ay sasagana sa bandang huli;
pagpapalain siya sa oras ng kamatayan.
14 Ang paggalang sa Panginoon ay simula ng tunay na Karunungan;
sa sinapupunan pa ng ina'y kasama na siya ng mga tapat.
15 Nanirahan siya e sa gitna ng mga tao mula pa noong una
at magtitiwala sa kanya ang mga susunod na salinlahi.
16 Ang may paggalang sa Panginoon
ay siyang nagkakamit ng pinakamataas na Karunungan;
mag-uumapaw sa kanila ang kanyang masaganang bunga,
17 pinasasagana niya sa mabubuting bagay ang kanilang tahanan,
pinupuno niya ng masaganang ani ang kanilang f mga kamalig.
18 Ang paggalang sa Panginoon ay magandang bulaklak ng Karunungan,
na nagdudulot ng kapayapaan at kalusugan. g
19 Namamahagi siya ng kaalaman at ganap na pagkaunawa;
ang nagpapahalaga sa kanya
ay kanyang pinaparangalan at pinagiging tanyag.
20-21 Ang paggalang sa Panginoon ay siyang ugat ng Karunungan,
at ang mga sanga naman nito ay mahabang buhay. h
Pagtitimpi sa Sarili
22 Ang marahas na galit ay laging walang katuwiran;
mapapahamak ang tao sa sandaling padala siya sa kanyang galit.
23 Maghintay ka at magtimpi, at sa huli ay hindi mo ito pagsisisihan.
24 Huwag kang magsalita hanggang hindi napapanahon;
pagkatapos, igagalang ng lahat ang iyong katalinuhan.
Ang Karunungan at ang Paggalang sa Diyos
25 Ang Karunungan ay may magagandang aral na iniingatan,
ngunit ang makasalanan ay nasusuklam sa kabanalan.
26 Sundin mo ang Kautusan, kung nais mo ng Karunungan;
ito'y masaganang ipagkakaloob sa iyo ng Panginoon.
27 Ang paggalang sa Panginoon ay karunungan at kaalaman;
nalulugod siya sa matapat at mababang-loob.
28 Huwag mong itatakwil ang paggalang sa Panginoon;
huwag kang dudulog sa kanya nang di tapat sa loob.
29 Pag-ingatan mo ang iyong pananalita,
at huwag kang magkukunwari sa paningin ng mga tao.
30 Huwag kang magmamataas, baka ka bumagsak at sukdulang mapahiya.
Ihahayag ng Panginoon ang iyong mga lihim,
at hihiyain ka niya sa harap ng madla,
sapagkat dumulog ka sa kanya nang walang paggalang,
at ang puso mo'y puno ng pandaraya.

Kung ang kayamanan ay nangangahulugan ng kaligayahan, ang mayaman ay dapat na nagsasayaw sa mga lansangan; kung ang kapangyarihan ay nagsisiguro ng seguridad, dapat ang mga pinuno ay lumakad sa mga lansangan ng walang bantay; kung ang kagandahan at katanyagan ay magdadala ng perpektong relasyon, dapat ang mga kilalang tao ay hindi naghihiwalay. Ang katotohanan ay, walang mas mahusay na paraan upang maging masaya sa buhay na ito kung hindi mabuhay ng simple, maglakad ng may buong kababaang-loob at pag-ibig taos pusong sumailalim sa kalooban ng anino Diyos.
Upang maranasan ng ating sarili
ang isang dalisay na kakayahan, ito ang espiritu. Tayo ay isang hindi na kundisyong espiritu na nabitag at naikulong sa kundisyon itinuro ng kapaligiran, edukasyon at impluwensiya.
May antas ng kalayaan upang galugarin ang mundo na higit pa sa gising, sa nangangarap at sa natutulog. At sa wakas ay kalayaan upang makatakas sa mga hangganan ng kalawakan at oras.

Ang katotohanan na ikaw o ako ay hindi maaaring isiksik ng kabuuan sa isang katawan. Para sa maikling panahon ng isang panghabang buhay na kalayaan upang makatakas sa mga hangganan ng kalawakan at oras, dahil tayo ay wala sa espasyo at oras.

Narinig natin ang kasabihang
Ikaw ay nasa mundong ito ngunit hindi nito. Ano ang ibig sabihin nito? May ay isang bahagi sa atin na lumalahok sa espasyo at oras pero meron ding bahagi na malaya tulad ng hangin na lampas lampasan.

Malaya tulad ng alabok sa alikabok.
Malaya tulad ng hangin sa himpapawid
sa pag-ibig sa buhay ang aking kaluluwa ay nakatira at nakaupo sa kaniyang sariling hugis.

Mabuhay ng katulad ng isang pulubi
sa bawat araw sa ibang bahay tumitira
bawat gabi sa ilalim ng mga bituin
tayo ay pulubi sa mundong ibabaw
nandito para sa isang maikling panahon upang magbigay sa bawat isa ng kagalakan.

Ngunit ang kalayaan sa ganoong kahulugan ay maaari lamang maranasan
kapag sinimulan natin makilala
na ang tunay na tayo ay nasa mundo
ngunit hindi nito.

At mayroong mga tao sa nakalipas na lumakad na ganitong paraan ng pantas sila ay naging banal, pilosopo, manunulat, propeta at manghuhula na lumakad sa ganitong paraan noong nakalipas na panahon.

Sa ngayon maraming ng pantas ang nagigising sa lipunan. Mayroong ilang mga napaka-ordinaryong tao mga hindi sikat na mga pantas na maaaring nakatayo lang sa isang tindahan na nasa harapan mo o nakasakay sa lumilipad na eroplano na dumaan sa itaas mo o naglalakad sa kalye. Ito ang nangyayari sa ating panahon sa nakamamanghang bilis.

Ang pinagsama-samang kamalayan ay umuusbong sa tinatawag na isang kritikal na masa kapag dumarami ang nagiging pantas at ang lahat ng mga pantas ay nagkaroon ng parehong diwa.

Sinasabi nga na nasa kaloob looban natin ang isang malalim na intelihensiya at ang katalinuhang ito ay ang tunay na pinaka-mataas na henyo.

Ito ang sumasalamin sa karunungan ng uniberso at kapag nakita natin ang intelihensiyang ito ang buhay natin ay magiging mahika at mapaghimala. Ito ang daan ng pantas, ito ay isang paglalakbay at isang destinasyon sa parehong oras.

Nagsimula ito sa isang simpleng tanong na kung saan ang sangkatauhan ay nagta- tanong simula pa noong libu-libong taon ng nakakaraan ang tanong ay sino ako?
Sino ako? At kapag itinanong na natin ang tanong na ito sa ating mga sarili ang unang bagay na ating nasasagupa ay pagkalito at kaguluhan, iyon ay mabuti.

May isang pantas na nagsabi na dapat may kalituhan sa loob mo upang bigyan ng kapanganakan ang isang bituing sumayaw.
Ang kalituhan, ang kaguluhan at kawalan ng katiyakan ay mga sangkap ng resipe para sa paglitaw ng kalinawan, intuwisyon, kaayusan, kaalaman at karunungan.

Isang ispiritwal na mangagamot ang nagsabi na: panatilihin ang mga kasamahan at humanap ng mga kasama na naghahanap ng katotohanan at lumayo sa mga taong natagpuan na ito.

Kaya tayo ay nasa isang paghahanap magka-kasama tayo sa paglalakbay hahanapin natin ang katotohanan makikita natin ito sa abot ng ating kakayanan at simulan ang pag-galugad sa kaharian ng ating sariling kamalayan.

At ito ay bagay na hindi madaling gawin ang tawag dito ng mga maestro ng Dtef ay lugar ng pantas sa talim ng labaha. Dahil maaari itong maging mapanlinlang sa simulang ma- enkwentro natin ang loob ng ating pagkatao magsisimula tayong mailto at magkaroon ng pag-aalinlangan.

Noong may nagtanong sa isang dtef master ng: Sino ka? Ang sinagot nya ay kapag sinubukan mo akong lagyan ng etiketa at ikulong sa etiketa gugutumin mo ang iyong sarili.

Gugutumin mo ang iyung sarili kapag ikinulong ka sa isang kahon ng isang salita at ang kahon na iyun ang iyong magiging kabaong dahil hindi ko alam kung sino ako ako ay isang panaginip ng pagkalito at pag-aalinlangan. Ang pangalan ko ay napulot lamang ng aking magulang sa himpapawid ng impluensiya ng mga bansang sumakop sa aking mga ninuno.

At sinabi niya ang isang bagay na talagang maganda: Ako ang iyong sariling tinig na umaalingawngaw sa mga pader ng Diyos ng Diyos na walang katapusan na walang hanggan ang iyong sariling tinig.

Ito ang isa pang paraan ng pagsasabi na ang uniberso ay isang tugon sa mga tagamasid kaya kapag pumupunta tayo sa loob ng ating sarili nakikita natin na ito ay kalipunan ng iba’t ibang koleksyon ng iba't ibang mga enerhiya na gumuguhit na apoy ng buhay sa saligan ng ating mga kaluluwa.

Tumingin sa iyung kalooban Mayroong makasalanan at may santo doon Mayroong banal at ng ubod ng sama sa parehong oras. Mayroong sagrado at mayroong bastos mayroong madilim na gabi ang kaluluwa doon mayroong liwanag ng biyaya ang kaluluwa. Mayroong kasakiman pero mayroon din mapagbigay.

May nagkakasabay na magkakasamang buhay ng lahat ng mga mag-kasalungat na katauhan at habang sinisimulan natin pumunta sa masikip na daanan ito sa madilim na pasilyo ang multo ay mapupuno sa kisame ng ating kaisipan.

Pagkatapos lumampas sa lahat ng ito ay isang mundo ng dalisay na espiritu ng purong kagalakan ng walang katapusang kakayahang umangkop Sa walang hanggang posibilidad . Andito na, natuklasan na ang mga lihim ng pantas ang nakakaalam ng lahat ng bagay tungkol sa lahat ng bagay kapag ito ay kailangan ng makilala.
Dito na makikita ang ebolusyon ng ating sariling kamalayan sa pamamagitan ng pagbabago sa dami ng ating sariling atensyon kaya habang naglalakad tayo sa daang ito ng pantas.

Pupunta tayo sa iba’t ibang hakbang na matatagpuan natin habang dumadaan sa sikretong daanan ng ating sariling kaisipan upang mahanap ang mundo ng purong kaalaman, purong pagka-malikhain at dalisay na karunungan.

At habang tinitingnan natin ang iba't ibang mga aspeto ng ating sarili matutuklasan natin na ito ang mga katangian ng ating kamalayan.

Maaari silang magbuksan sa kahabaan ng daraanan sa loob ng ating kamalayan na parang may sinusunod na paraan.

Sila ay magkakasamang nabubuhay nang sabay-sabay sa parehong oras tulad ng iba’t ibang mga tapyas ng isang brilyante na lumiwanag at kumikislap ng magkakaiba depende kung saan nagmumula ang liwanag. Ito ang mga katangian ng atensyon ng sarili sa kanyang sarili habang tinutuklas niya ang kaniyang sarili.

Iyan ang paglalakbay na ating isasagawa
Habang pumapasok tayo sa daang ito, habang papunta sa landas na ito na kung saan madalas na tinatawag na,
Ang landas na walang landas dahil walang malinaw na palatandaan ang kalsada kung hindi ang lahat ng ating karanasan.

Sa pamamagitan ng pangmatagalan pilosopiya may mga dakilang espirituwal na mga tradisyon ng mga salita na nagbigay ng lahat ng mga mahusay na relihiyon sa daigdig.

At walang isang bansa o walang isang kultura at walang isang relihiyon para magkaroon ng tanging karapatan sa katotohanan na ang katotohanan ay kanilang natuklasan. Ang pantas ay hindi maaaring mamonopolisa ng iisa.

Tulad ng agham na isang pamamaraan para tuklasin ang katotohanan sa pamamagitan ng layunin ay nangangahulugan na ang pansariling karanasan ng mga yugto ang nagiging katotohanan..

Ang ating literal na pamamaraan para tuklasin ang katotohanan
sa kaharian ng kamalayan at samakatuwid ito ay pare-pareho pang-agham.

Kung gusto nating matutong maging isang pisisista ang dapat mong gawin ay magsanay sa pisika kung gusto nating matuto sa daan ng pantas dapat
nating galugarin ang ating sariling kamalayan at iyon bilang pang-agham bilang alinman sa mga pang-agham na pamamaraan.

Ang mga taong nang galing na sa landas bago tayo ay nagsasabi sa atin na may
marahil pitong yugto na kung saan ang ating kamalayan ay nagbabago sa edad na ito ng inosentihan kung saan ay ang unang yugto ang pangalawa ay tinatawag na kapanganakan ng pagkamaka-sarili
ang ikatlong ay ang kapanganakan ng pagtatagumpay ang pang-apat ay ang kapanganakan ng mga pagbibigay
ikalima ay ang kapanganakan ng paghahanap ang anim ay ang kapanganakan ng propeta at ang ikapitong ay ang kapanganakan ng espiritu.

Pag-aralan natin ng isa isa ang mga ito sa isang sequensyial na paraan at matingnan sa parehong panahon kung paanong ang mga iba't ibang
mga bahagi ng pagiging buhay sa loob ng ating pagkatao ng sunod sunod.

Lahat ng mga ito ay umiiral sa loob natin nang sabay-sabay.
Kaya ang kapanganakan sa kainosentihan ay ang unang yugto suriin ang isang bagong ipinanganak na sanggol at makakatagpo tayo ng kadalisayan. Ang isang bagong panganak na sanggol ay puno ng kainosentihan at ng pagtanggap sa sarili at ng tiwala at pag-ibig ito ang sagisag ng purong kamalayan.

Kung gusto nating makita ang mga katangian ng mga pagiging inosensente sa ating sarili alalahanin natin ang mga panahong naranasan natin ito.
Ang inosente ay alerto. Tulad ng isang sanggol. Ito ay puno ng pag-usisa, pagtataka at pagkamangha.

Para sa isang buhay ang pakiramdam ng pagkamangha ay andoon. At doon ay may pakiramdam ng seguridad na gusto natin dito sa mundo at pagkatapos ay nakapagsasalita ng walang kaalaman
Na lagpas sa kaingayan ng oras ay namamalagi ang kapayapaan ng walang tiyak na oras mayroong -pagtanggap, May tiwala, May pag-ibig tayo at lahat tayo ay nakaranas noon Hindi lamang bilang mga sanggol bilang mga bata ngunit sa katunayan kahit na bilang matanda nakakatulong tingnan ang isang sanggol upang ma-ipaalala sa atin.
Binasbasan ni Jesus ang Maliliit na Bata
13 May mga taong nagdala ng mga bata kay Jesus upang hilinging ipatong niya sa mga ito ang kanyang kamay, ngunit pinagalitan sila ng mga alagad. 14 Nagalit si Jesus nang makita ito at sinabi sa kanila, "Hayaan ninyong lumapit sa akin ang mga bata, at huwag ninyo silang pagbawalan, sapagkat ang mga katulad nila ang mapapabilang sa kaharian ng Diyos. 15 Tandaan ninyo: ang sinumang hindi kumikilala sa paghahari ng Diyos, tulad sa pagkilala ng isang maliit na bata, ay hinding-hindi paghaharian ng Diyos." 16 Kinalong ni Jesus ang mga bata, ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanila at binasbasan sila.

Iyong pagiging inosente kailanman ay hindi namamatay. Gusto nating makipag-ugnay sa pinagmulan ng paglikha. Tumingin tayo sa isang sanggol dahil ito ay nagmumula sa sinapupunan ng paglikha at tayo ay agad mababago sa isang nilikha ng pag-ibig isang simpleng pagharap sa isang sanggol ay gigising ng pagiging inosente sa ating pagkatao.

Sa kabuuan ng sagradong aklat na ito Mayroong mala-tulang karunungan ng mga taong lumakad sa daan ng pantas dahil maraming masasabi ang mga tula na hindi maaaring maipaliwanag sa pamamagitan ng simpleng pangungusap may kasabihang ngang ang tula ay isang pagsalakay sa hindi maipaliwanag na pangungusap.

Pag aralan na natin ang proseso. Ang pagharap sa isang inosente, saan ako nanggaling? Saan mo ako nakuha? Tanong ng sanggol sa kanyang ina. Sumagot ang kanyang ina habang naluluha at ngumingiti habang inilalapit ang sanggol sa kanyang dibdib nakatago ka sa aking puso bilang kagustuhan aking sinta ikaw ay nasa mga manika sa aking mga pambatang laruan at kapag ako’y naglalaro gumagawa ako ng imahe mo sa aking baraha tuwing umaga. Ginagawa kita at hindi kita ginagawa. Ikaw ay kinang na nasa altar ng Diyos at sa aking panalangin ipinapanalangin din kita sa aking pag-asa at sa aking pag-mamahal sa buhay. Sa buhay ng aking ina ay nabuhay ka sa kandungan ng hindi namamatay na espiritu na nagangasiwa sa aming tahanan.

Ikaw ay inalagaan ng ilang panahon at noong ako’y nagdadalaga ang aking puso ay nagbubukas ng talulot at ikaw ay umaaligid isang samyong nag aabang.
Ang iyong malambot na kahinaan ay namulaklak sa aking batang biyas tulad ng isang kislap sa kalangitan bago pa man ang pagsikat ng araw.

Langit muna aking sinta kakambal mong ipinanganak ang liwanag ng umaga at lumutang kang pababa sa agos ng mundo ng buhay at sa wakas na istranded ka sa aking puso habang pinag-mamasdan ko ang iyong mukha ang misteryo ay pumuspos sa akin.

Ikaw na pag-aari ng lahat ay naging akin at sa takot na mawala ka hinawakan kita ng mahigpit sa aking dibdib anong mahika ang humuli sa kayamanan ng mundo.
Sa malambot na brasong ito bigla natin mararanasan ang isang bagay na banal at dalisay na magdadala sa atin sa mundo ng pagka-inosente at maaari nating maranasan iyan anumang oras sa ating sarili.
Mateo 18: 1
Sino ang Pinakadakila?

1 Nang mga sandaling iyon, lumapit kay Jesus ang mga alagad at nagtanong, "Sino po ang pinakadakila sa kaharian ng langit?" 2 Tumawag si Jesus ng isang bata, pinatayo sa harap nila 3 at sinabi, "Tandaan ninyo: kapag hindi kayo nagbago at naging katulad ng mga bata, hinding-hindi kayo makakapasok sa kaharian ng langit. 4 Ang sinumang nagpapakababa na gaya ng batang ito ay siyang pinakadakila sa kaharian ng langit. 5 Ang sinumang tumatanggap sa isang batang katulad nito alang-alang sa akin, ako ang kanyang tinatanggap."
Matatagpuan natin ang inosenteng iyan sa sinapupunan ng paglikha ngunit ang pagiging inosente ay bababa at magbibigay daan sa pangalawang yugto sa daan ng pantas at iyon ay ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili kahit na ang pagiging inosente ay nandoon ito ay nawawala dahil natatabunan ng pagkamaka-sarili.

Ito ay ang kapanganakan ng dalawahan ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili at ang paghihiwalay ng sarili mula sa pagkatao.
Ang pagkamaka-sarili ay nagiging panloob na punto ng reperensiya at kapag nangyari iyon ito ay nagbibigay ng pagtaas sa takot sa pagkakadikit sa isang pangangailangan para sa pag-apruba sa isang pangangailangan upang angkinin ng sarili, mga alalahanin, para sa awa sa sarili, sa pansariling pagpapahalaga, paghihiwalay, pagkabalisa ang mga ito ay mga katangian ng kapanganakan ng pagkamaka-sarili.

At ito ang oras na pinanganganak kung kailan ang sarili ay isinakripisyo para sa pansariling-imahe kapag ang sarili ay sinakripisyo para sa sariling-imahe ang Oras ay nakaka-inip dahil ang oras ay walang halaga kung hindi ang pagpapatuloy ng memorya na kung saan ang ginagamit ay pansarili bilang isang panloob na punto ng reperensiya.

kaya sa estado ng pagkamaka-sarili mayroon tayong takot at pagkabalisa at kapag tiningnan natin ang ating sarili makikita natin na sabay-sabay na naroroon ang pagiging inosente ngunit doon din natin makikilala kung magbibigay ka ng atensyon sa katotohanan na ito ay hindi ang tunay nating sarili.

Ang imahe sa sarili ay hindi ang sarili.
Ang imahe sa sarili ay ang mga sosyal na maskara na ating inilagay pansamantala na nakikita pag nag meditasyon.

Dumating na ang oras na magsimula na nating malaman na ang pagkamaka-sarili ay walang iba kung hindi isang bilangguan.
Isang kinakailangan entablado dahil ito ay nagbibigay sa atin ng sariling katangian.
Ito ay nagbibigay sa atin ng isang kahulugan ng pagkakakilanlan para masigurado ang ating kaligtasan bilang isang indibidwal ngunit ito ay isang malungkot na buhay kinakailangan makontrol hindi ito ng tunay nating sarili.

Sinabi nga ng isang dtef Masters na kapag natanggap natin na pagkamaka-sarili ay hindi ang tunay nating sarili saka mo lang malalaman ang tunay nating pagkatao. Sabi nga dati ay ganito siya. Ako na hindi malapit sa pangalan ko ay umiiyak mula sa piitan at laong abala sa pagbuo ng pader sa paligid ng pag-gawa ng bakod papataas sa ulap.

Nawala sa paningin ko ang aking tunay na pagkatao Sa kanyang madilim na anino nagmataas ako sa mataas kong pader wala akong ginawa kung hindi magpakayaman at magtago sa mayaman kong tahanan. At dahil sa pag aalala ko sa mga ito nawala sa paningin ko ang tunay kong pagkatao at tunay na dahilan ng pagkakalikha sa akin. Kaya ng minsan akong lumabas sino itong aninong ito sa sumusunod sa katahimikan ng kadiliman.

Tumabi ako upang maiwasan ang kanyang presensya ngunit hindi ako makatakas sa kanya dinadagdag nya ang kanyang malakas na boses sa bawat salitang aking binibigkas siya ang aking maliit na sarili Panginoon wala siyang kahihiyan puno ng kayabangan at kasakiman sa pagiging makasarili. Panginoon nahihiya po akong lumapit sa inyo kasama ang sarili kong maka-sarili.

Kaya sana isang araw ang pagkamaka-sarili ay mamamatay.
At magbigay ng kapanganakan sa susunod na yugto na ating pag-uusapan at ang yugto na iyun ay ang kapanganakan ng nagtatagumpay ang pagkamaka-sarili ay nagbibigay sa pagtaas sa kapanganakan ng nagtatagumpay at ang nakakakuha nito ay mas malakas na ang loob at may sarili ng kakayahan para makuha ang katanyagan at kayamanan nararamdaman nya kaibahan nya at ang nagtatagumpay ay ipinanganak na.
Ang laruan ng mga matagumpay na tao ay ang mga materyal na bagay, pera at kapangyarihan, iyan ang Diyos ng mga taong matagumpay. Ang Diyos ng manipestasyon.

Isang kinakailangang bahagi ng ating sarili ang mga ito ay bahagi ng walang katapusan at walang hanggang sarili na nagpapalagay na mayroon sa ilang mga antas ng ating kamalayan at hindi ito ang lahat sa ating buhay pero humawak tayo rito.

May nanalangin nga sa Panginoon na bigyan siya ng pagpipigil sa kaniyang sarili pero kung maaari ay huwag muna ngayon kasi nasisiyahan pa siya.

Isang pamilyar na linya titigil na ako sa paninigarilyo ngunit hindi ngayon mag papapayat na ako ngunit hindi ngayon sa anumang kaso na ito ang kapanganakan ng nagtatagumpay ay isang kinakailangang bahagi ng ating pag-iral.

At humahantong tayo sa isa pang yugto ng paglipat dahil ang oras ay dumating na kung saan ang nagtagumpay ay hindi nasisiyahan sa lahat ng mga nakamit na ang nais ay kumonekta sa pagnanais para sa makabuluhang relasyon.
Isang pagnanais na magbigay kahit na ang pagbibigay ay dahil sa pagiging makasarili nagbibigay dahil gusto lang magpasikat upang itaas ang sariling imahe tulad ng isang pilantropong nagbibigay. Para ang kanyang pangalan ay nakasulat sa harapan ng hospital o paaralan. Nagbibigay para bigyan ng kasiyahan ang sarili kapalit ang kasikatan at kapurihan.

Narito ang pag-aaral tungkol sa mga nakatagong kaalaman at sikretong karunungang itinago sa maraming panahon, maging sa mga ordinaryong sangkatauhan.

Narito ang pag-aaral tungkol sa mga nakatagong kaalaman at sikretong karunungang itinago sa maraming panahon, maging sa mga ordinaryong sangkatauhan. Matutunan ang makapangyarihang pang-gagamot, ang pinansyal na kaginhawahan, ang matibay na pag-mamahal sa pamilya man at mga kaibigan.

            Matutunan ang paggamit ng “Kapangyarihan ng mas mataas na antas ng sarili, at ang mas mataas na antas ng kamalayan, na mayroon sa bawat nabubuhay na nilalang kung saan binibigyang daan sila upang mamuhay ng perpekto.”

            Sa pamamagitan ng patuloy na pananalangin at pagsasagawa ng mga disiplinang ito, makakabuo tayo ng isang kapansin pansing walang hanggang kapangyarihan.

            Isang kapangyarihang higit pa sa ating kamalayan at katawan, maging ang kakayahang at kapangyarihan mas mataas upang mapasunod ang ibang tao para sa kanyang ikabubuti. Gamit ang kapangyarihang ito mailalagay natin ang ating sarili at ang ibang tao sa estado kung saan magkakaroon tayo ng perpektong husay, kalusugan, pagkakasunduan, kaligayahan at kapayapaan sa ibang at alagaan ang mga katangiang ito na sa panahon ngayon ay tinatawag nating “tagumpay.”

 Layunin, Plano, Prayoridad

Sinabi ng mga DTEF Masters na ang layunin ay katulad ng isang mangingingisda na nagpaplano sa pamamagitan ng pag-aaral sa kundisyon ng mga isda at tubig, at nagbibigay prayoridad sa pagkukumpuni ng kanyang bangka at lambat.

Layunin

Ang ating layunin ay ang dahilan natin kung bakit tayo nabubuhay. Ito ay ang ating Dharma(enlightenment) o ang batas ng kalikasan, isang salitang patuloy pa ring ginagamit sa panahon ngayon na nakapaloob sa sinaunang salita ng mga Indiano, ang Sanskrit. Ang ibig sabihin nito ay “kalinisang-puri”, responsibilidad, o “ang tamang aksyon” na kung saan ito ay ang tamang pagsisikap sa tamang direksyon. Ito ay ang pag-gawa nang alinsunod sa ating tungkulin. Ito ay sumusunod sa ating paghatol o pagpapasya kung sa paanong paraan nating pipiliing mabuhay, ang ating paghahayag, konsensya at ang tuntunin ng ating pag-uugali.  Ang tatlong poste na sumusuporta sa Dharma ay ang nararapat na pinakamataas na pamamaraan na ating gawin habang sinusunod natin ang kagyat na pangangailangan ng ating kaluluwa, at isaalang-alang ang pangangailangan nito upang pahusayin pa ito sa susunod na pinakamataas nitong pagbabago.

Hanapin at sundan ang iyong layunin. Sundin kung saan ka tunay na tinatawag ng iyong buhay, ito ay isang uri ng espirituwal na pagpupunyagi. Ito ang iyong kapalaran, ang iyong Dharma – ang pundasyon na sumusuporta, nagpapatibay, at nagbibigay sustansya sa buhay.

Ang bawat isa sa atin, ano man ang ating posisyon o trabaho sa buhay, ay mayroong Dharma.  Ang atin ay maaring iba o kabaliktaran kumpara sa iba.  Ang isang manggagamot na nagbabalik ng buhay ay kabaliktaran sa isang sundalong pinagkakatiwalaang idepensa ang kanyang bansa sa pamamagitan ng pagbubuwis ng kanyang sariling buhay.

Sa pamamagitan ng pagtukoy sa ating Dharma, ang ating kapangyarihan ay mas lumalakas. Tayo ay nagtatagumpay kapag tayo ay nakatuon, may dedikasyon, totoo, may sinseridad at tapat sa ating tungkulin kung saan tayo tinawag upang gumanap, kahit na ang tungkuling iyon ay hindi kaaya-aya, importante o makahulugan sa isang partikular na bahagi ng ating buhay. Ang mismong pagtanggap o pag-ganap dito sa pinakamahusay nating abilidad, sa pamamagitan ng pagbibigay natin ng lahat ng ating makakaya para sa isang tungkulin, ay isang mabuting Dharma.

Gaya ng isang mangingisda, na sumusuko sa natural na pwersa na nakapaligid sa atin at tinuturuan tayo mula sa maraming aral ng buhay. Ang pinakamagandang kaluguran at kasiyahan na matatanggap natin mula sa ating pagiging masikap at hindi makasariling pagpapagod ang magpapaunlad sa ating buong buhay, at kapalit nito ay ang paghahanda sa atin na tanggapin ang higit na tagumpay at pagkamit ng mga hangarin.

Ang natural na kapaligiran ng Dharma, ay ang espirituwal na ebolusyon na gumagamit ng buong pwersa.  Ang bawat kaluluwa ay nabubuo sa pamamagitan ng mga karanasan mula sa kahapon habang naglalatag ng isang pundasyon para sa kinabukasan. At kung ikaw ay maniniwala sa muling pagkabuhay, maari kang sumang-ayon kay Yogi Ramacharaka na ang buhay ay hindi lamang ang pananatili nang ilang taon sa pisikal na katawan, kundi ang kaluluwa ay mayroong hindi mabilang na kahapon ng pamumuhay at kasama nito ang kabuuan ng walang hanggan, ang kaluluwa ay nasa patuloy na paglalakbay sa walang katapusang pataas at paikot-ikot na daan.

Ang ating Dharma ang tumutukoy kung nasaang bahagi na tayo ng ating ebolusyon. Binibigyan tayo nito ng bagay na ating magagamit para sa isang ulirang paraan ng pag-uugali habang tayo ay dumaraan sa landas ng ating buhay, upang tulungan tayo makapunta sa daan patungo sa pinakamataas na bahagi ng ating pag-unlad at pagsulong.

Ang ating layunin, ang ating Dharma, ay ang ilaw ng ating landas. Ito ang nagiging lakas upang tulungan tayong manatili sa ating dinaraanan at matamo ang ating nilalayon.

Pagpaplano

Kung sa gayon ang mangingisda ay nagpaplano sa pamamagitan ng pag-aaral sa kundisyon ng tubig at isda.

Makikita natin sa ating paligid ang kakulangan sa direksyon.  Ang isang indibiduwal, matanda man at bata, ay nakakaranas nito, gayon din ang ilang mga negosyo, gobyerno at iba pang organisasyon.  Sa masusing pagsisiyasat, nadiskubre naming na ang pagpaplano ay laging nawawala. Isiping mabuti na ang pag-unlad ay hindi magagawa, maging ang tagumpay ay hindi matatamo, kung hindi ka maglalaan ng oras sa pagdidisenyo ng iyong landas. Upang magkaroon ng mataas na pagtalon, magtakda ng mahihirap na layunin at aksyonan ito kaagad; ang pagtatakda ng mahihirap na layunin ay hahatak sa iyo sa mga makabagong paraan ng pag-iisip at pagawa, at hihikayat patungo sa tugatog nang mahusay na paganap.

Mag-isip ng malalim tungkol sa iyong plano, idokumento ang mga hakbang na dapat gawin, sa pinaka-tamang pagkakasunod-sunod. Siyasating mabuti at muling suriin ang iyong plano hanapin ang mga kamalian, asahan na ang mga problemang maaring lumitaw, at isama na rin ang mga bagong ideya na makakatulong upang pagandahin pa ang plano. Ang mga sumusunod ay ang labing tatlong hakbang na dapat isaalang-alang kapag nagsusulat ng plano:

1.      Magtakda at tukuyin ang isang malinaw na layunin.

2.      Hatiin ito sa sunod-sunod at maliliit na hakbangin na maaring makamit.

3.      Idokumento at inbestigahan ang mga pamamaraan o aksyon na kailangan upang makuha ang bawat hakbang.

4.      Alamin na ang mga maaring maging kalalabasan nito.

5.      Piliin ang pinakamagandang ruta.

6.      Magpokus lamang sa mga positibo; baliwalain o pigilin ang mga negatibong aksyon.

7.      Maglaan ng dapat magawa sa bawat petsa ng buwan, oras at hangganan, sa bawat hakbang.

8.      Tulugan ito.  Importanteng itabi muna ang iyong plano, upang bigyan ang iyong sarili ng oras para pag-aralan itong mabuti at maisaisip ang plano bago ito isagawa.

9.      Sa pagsasagawa nito hayaang maghari ang iyong mga enerhiya.

10.   Bantayan ang pagsulong nito.  Busisiin ang bawat metodohiya o aksyon at gumawa pa ng kinakailangang pagpapa-igi rito.

11.   Manindigan. Upang makuha mo ang pinili mong pupuntahan, ikaw ay dapat ang mismong maging plano, upang ang buong pokus mo ay nakalaan upang maging matagumpay ang iyong plano.

12.   Tanggapin ang maaring kahinatnan. Ang pagsisisi ay para lamang sa mangmang.

13.  Pag-aralang muli ang kinahinatnan.

Upang makuha ang pinakamagandang benepisyo sa paggamit ng kapangyarihan ng intensyonal na pagpopokus sa pagpaplano, maging ang pakay mo man ay ang pataasin ang iyong kasanayan sa araw-araw na pamumuhay o ang pagkakamit ng iyong mga pang-matagalang layunin, kailangan mong gawing parte ng iyong buhay ang pagpaplano. Kailangan mong isabuhay ito sa bawat sandali.

Maglaan ng tahimik na oras sa pagpaplano nang maaga para maihanda ang iyong sarili ng buong-buo. Idetalye maigi ang iyong plano at programa sa pamamagitan ng pag-gamit ng enerhiya gaya ng pag-iisip, imahinasyon, pakiramdam at kakayahang malaman ang mga maaring mangyari. Pagsamahin ang iyong mga layunin doon sa mga taong maapektuhan ng maaring kalabasan nito.  Itugma ang iyong mga plano sa mga plano nila. Minsang sinabi ni Abraham Lincoln na kung mayroon siyang anim na oras upang putulin ang isang puno, gagamitin niya ang unang apat na oras upang patalimin ang palakol. Ang mga sinaunang Intsik na mga maestro ng martial arts ay alam na kapag sila ay nasa matandang edad na, ang mas pinahusay na paghatol at matalim na isipan ay kinakailangan upang mapanatili ang lebel ng kanilang kasanayan.

Alam din nila na ang emosyonal na kakalmahan kaysa sa husay pangpisikal at lakas, ang kanilang magiging tagapagligtas sa situwasyon ng buhay o kamatayan.

Magkaroon ng malinaw na mapa ng daang tatahakin. Suriin ang iyong kasalukuyang posisyon kasunod ng iyong mga layunin. Tingnan ang mga magiging pagsubok na maaring nasa iyong daraanan at intindihin ang pagsisikap at sakripisyo na kakailanganin gawin upang makuha ang bawat ambisyon o layunin.  Panatilihing maikli at risonable ang oras na ilalaan rito, sapagkat ang pangmatagalang ambisyon o layunin ay maaring hind imaging makatotohanan at nakakababa ng inspirasyon o motibasyon.

Ang pag-alam sa mga maaring mangyari sa plano ay tumutulong sa isang tao na mas makapagplano ng mas maaga sa kanyang pinopokus. Kung alam mo na ang iyong gagawin at kung bakit, kailan at paano at mayroon kang magagandang ideya kung ano ang dapat asahan sa iyo, sa gayon masisigurado mo na magagawa mo ito sa paraang makakapag bigay inspirasyon ka sa tamang reaksyon at inaasahan ng ibang tao mula sa iyo. Kung ang reaksyon at ang inaasahan sa iyo ng iba ay hindi malinaw, ang isang taong pokus ay inaalam na kung ano ang maaring reaksyon at aasahan sa kanya kapag dumating ang oras at siya ay handang handa para rito. Ang pagiging pokus ay ang pag-alam rin kung ano ang reaksyon na inaasahan mo mula sa iyong sarili.

Prayoridad

Gaya ng isang mangingisda na nagbibigay prayoridad sa pagkukumpuni ng kanilang bangka at lambat, dapat mong gawin at unahin ang pinakamahalagang bagay.

Hatiin ang iyong mga layunin sa maliliit na bahagi, sa pirasong mapapangasiwaan at matatamo. Magbigay prayoridad dito sa pamamagitan ng pag-aayos sa kanila nang may lohikal na pagkakasunod-sunod. Magbigay ng tamang ayos o pagkakasunod-sunod sa bawat yugto ng iyong plano at ito ang iyong magiging struktura. Kalkulahin ang iyong kakailanganin upang magawa ang bawat yugto, at alamin kung paano mo gagawin ang bawat tungkulin.  Ang isang hakbang sa bawat isa ang iyong tuntunin, at ipokus ang bawat isang hakbang.

Gamitin ang iyong mga enerhiya upang ito ay gumalaw.  Hayaang ang aksyon ng iyong pisikal na organo ang maghari.  Magsimula sa pinakaunang tungkulin. Sa buong hakbang na ito, panatilihin ang mga mata sa buong larawan ng plano at sa dulo nito. Gamitin ang anumang magagamit hakbang isinasagawa ang iyong plano. Magtiwala sa iyong mga madaraanan, ang karunungan ng silanganan ay nagtuturo na ang lahat ng bagay na nangyayari ay may dahilan. Ihanay ang iyong sarili sa natural na batas.

Pangasiwaan ang bawat bahagi ng pagsasagawa nito. Suriin ang bawat hakbang kung ito ay nagawa at nakumpleto na at ikalugod ang iyong pagsisikap. Magpasalamat sa iyong sarili at sa iyong mas mataas na antas ng sarili sa pagbibigay sa iyo ng kapangyarihang papangyarihin ang mga bagay. Ito ay magpapataas sa iyong pagtitiwala, gigisingin nito ang iyong motibasyon at palalakasin ang iyong loob upang makuha ang ninanais. Ang pananatiling tapat sa iyong sarili sa positibong paraan ay tutulong sa iyo upang matuto mula sa iyong pagkakamali at pipigilan ka nitong lumihis sa tamang daan. Pag-aralang muli ang bawat hakbang upang palakasin pa nito ang iyong pokus, at ang kapangyarihan ng iyong kalooban ay manatili.

Ang buong larawan

Tingnan ang buong larawan kapag ikaw ay nag-iisip ng isang layuning inaasahan mong makamit. Sundan ang daang iyon.  Suriin ang iyong sarili, ilipat ang iyong enerhiya kung kinakailangan at ikunsidera ang lahat ng posibilidad at pagpipilian na makikita mo habang tinatahak ang daan.

Magpanukala ng malinaw at tumpak sa layuning nais makamit. Ito ay dapat mapanatili ng tapat sa iyong isip sa lahat daraanang bahagi ng pagsasagawa mo nito, na kadalasan ay mahaba at pasikut-sikot na proseso. Ito ay magagawa sa pamamagitan ng pagdedesisyon kung ano ba talaga ang iyong nilalayon, ito ay ang pagpili ng isang kagustuhan para sa iyong layunin na sa tingin mo ay ang pinaka kapaki-pakinabang, at magdesisyon upang itaguyod ito. Iwasan ang mapusok na aksyon na kadalasan ay nagkakamali at ikunsidera ang lahat ng anggulo bago ang iyong pinal na desisyon. Pagkatapos ay itabi ito at tulugan ng ilang araw. Kapag buo na ang loob mo sa iyong desisyon, magkaroon ng lakas ng loob na talikuran o ipagpaliban ang ibang posibilidad.

Inererekomenda naming ang araw-araw na manatiling totoo sa iyong sarili, gaya lamang ng araw-araw ninyong pagdarasal, sa pamamagitan ng pagtanggap sa iyong sarili ng mga opinion, idea o paniniwala, ito ay magsisilbing paalala upang gawing aktibo at siguruhin ang patuloy na pagbabago o pag-unlad ng malikhaing enerhiyang kinakailangan upang masiguro ang pagkakamit ng layunin.

Ang pagiging tunay sa sarili sa araw-araw ay tutulong sa iyo upang magkaroon ng malinaw na pagtingin sa iyong layunin.  Ang pagdedeklara ng mga idea o suhestiyon ay dapat nasa anyo ng pagiging tiwala sa iyong mga sinasabi, at ang mga salitang gagamitin ay dapat personal at dapat nasa anyong pangkasalukuyan, gaya ng, “Ako ay mahusay sa aking trabaho”.ang pinaka epektibong mga resulta ay makukuha kapag ang layunin mo ay inuulit mo sa paraang ikaw ay may intensyong makamit ito, gaya ng tiwalang pagpapahayag natin tungkol sa ibang tao, gaya rin ng pagdarasal ng ibang tao. 

Ang pagdedesisyon ay may kasamang pagpapakawala ng ating mga kagustuhan o target. Ang isang pagsasantabi ay dapat gawin, ito ay ang pagtanggal ng ibang bagay sa ating daraanan.  Upang makakuha ng isang bagay, kailangang handa tayong pakawalan ang ibang bagay. Gaya ng kung gusto mong magkaroon ng balingkinitang katawan, kailangan mong pakawalan ang mga pagkaing matataba o tigilan ang pagkain ng sobra. Kung gusto mo ng magandang pigura ng katawan kailangan mong bitawan ang komportableng pag-upo mo sa iyong magandang upuan.

Ang taga-pulot ng basahan

Mahalagang iwasan ang pagtatakda ng layuning hindi kayang abutin ng ating abilidad. Sa ibang salita, magtakda ng layuning makatotohanan at maaring makamit. Ito ay tinatawag na teknik ng limitasyon at ginagamit mo ito sa pamamagitan ng pagtatakda ng tiyak na limitasyon.

Ang istorya ng taga-pulot ng basahan, ay minsang kinewento sa akin ng isang dating kaibigan.

Sa Makati, may isang taga-pulot ng basahan, isang batang lalaki, na nagpupulot ng tumpok ng basura upang mabuhay.  Ang layunin nya ay makakuha ng maliit na piraso ng tela upang ilagay sa kanyang paa sa kanyang higaan upang hindi ito lamigin sa batong sahig. Dahil sa sobrang kagustuhang magkaroon nito, isinalarawan niya sa kanyang isipan at humiling siya nang tatlong beses sa isang araw, sa araw-araw. Gaya ng isang himala, nakakuha siya ng piraso ng tela bago pa man ang tag-ulan.

Sa kabilang bahagi ng Makati, isa pang batang lalaki, na baguhan sa kanyang trabaho sa isang malaking department store. Sa pamamagitan ng risonableng edukasyon at suporta ng pamilya, ginagamit nya ang parehong teknik na ginamit ng taga-pulot ng basahan at humiling siya na makuha ang posisyong mataas sa kaniyang kumpanya. Makalipas ang tatlumpung taon siya na ang naging managing director ng department store.

Ang istoria ay nagtuturo na ang parehong kalalakihan na handa para sa mga bagay na gusto nila. Importanteng tandaan na ang kapangyarihang ng pagsasalarawan sa isipan ng isang bagay na ninanais ay maaring nakapagbigay sa isang taga-pulot ng basahan ng mataas na posisyon sa isang department store ngunit malamang na hindi nya magampanan ng maayos ang kanyang trabaho, at malamang na mawala sa kanya ang lahat. Gayon din, ang baguhang empleyado na may magandang edukasyon ay hindi magtatagal bilang isang taga-pulot ng basahan. Kung kaya’t karapat dapat lamang na tanggapin ang ilang bagay na gusto mong makuha ay hindi mo pa nakakamit sa ngayon, maging sa hinaharap o maging sa buong buhay mo. Huwag kang humingi ng sobra-sobra para sa iyong sarili.  Ang matalinong pagsusuri sa iyong kasalukuyang situwasyon ay mahalaga. Magsikap para sa susunod na bagay na posibleng maabot mo na iyong nais o inaasam-asam. Ang iyong kagyat na pagnanais ay ang pag-abot sa unang hakbang papunta sa solusyon na hinahanap o para sa iyong pangarap, sa huli, ang hagdan upang mas umunlad ay akyatin ng dahan dahan, isang hakbang sa isang pagkakataon.

Makikita mo na ang pagtatakda ng tiyak na limitasyon, ginagamit natin ang ating pangloob na pwersa, ang pangloob nating kapangyarihan.  Bagamat, kapag kaya na natin gamitin ang kapangyarihang ito, maaring magkaroon ng tukso upang ikonsidera ang hindi makatotohanang mga posibilidad, kung kaya tayo ay dapat maging listo sa pagamit ng mga teknik ng limitasyon. Ang teknik na ito ay napakahalaga. Pinipigilan tayo nito upang sumobra at magkaroon ng hindi makatotohanang mga layunin, ito ay magpapanatili sa atin sa tamang daan papunta sa nararapat nating puntahan, at tutulong din ito upang maiwasan ang mga negatibong resulta.

Emosyon

Habang patungo ka sa pagkakamit ng iyong mga layunin, ikaw ay maiimpluwensyahan o maaepektohan ng iba’t ibang klase ng emosyon. Ang matitinding emosyon ay maiaalis o masusugpo sa pamamagitan ng pag-uugali, isipan o aksyon.

Sa umpisa, sa pamamagitan ng iyong kagustuhan, mabubuo mo ang lakas ng iyong kalooban sa pagkokontrol ng malumanay na pagkabagabag ng emosyon.

Mahalagang kilalanin kung anong mga emosyon ang nakakaapekto sa iyo. Maglaan ng ilang sandal upang making at makiramdam kung ano ang nangyayari sa loob mo. Ang matutong huwag mag-alala sa mga walang halagang emosyon ay isang magandang simula.  Sa pamamagitan ng pagkontrol sa iyong sarili matututunan mong buwagin ang pag-aalala, takot at galit. Napag-alaman kong ang pag-gunita  sa kadahilanan ng emosyon ay nakakatulong sa atin upang harapin ang mismong emosyon.

Ang mga emosyon ay enerhiya na gumagalaw, ito ay pagpapahayag ng mga enerhiya.  Bagamat, tinatawag ito ng mga sinaunang Intsik na “inner evils”, sila rin ay itinuturing na “driving forces”.  Sumasalamin ito sa pagpapalakad ng ating isipan at katawan at kasama ng iba pang mahiwagang enerhiya na gumagawa para mapanatili ang ating balanse.  Dumadaloy sa atin at nagdadala sa atin upang gawin ang kung anumang kinakailangan upang mapanatili ang balanse sa pagitan ng ating isipan at ng pisikal na kalusugan, ang emosyon ay pamamaraan upang ihayag ang ating mga sarili. Ang pagpigil sa ating emoyson ay maaring magdulot ng pagbabara ng ating Chi ang mahalagang enerhiya, at maaring magresulta ng pagkakaroon ng sakit.

Ang salitang “emotion” ay nag-ugat sa salitang “motion”.  Kung kaya’t ang emosyon ay isang enerhiya na buhay na buhay na nagpapahayag, at kasalukuyang nararamdaman ngayon, sa halip na sa kasalukuyan. Wala tayong pangkasalukuyang emosyon. Bagaman, hindi natin ito alam, iniisip na natin ang ating magiging emosyon bago pa man natin ito maranasan, kung kaya’t mababago mo at makokontrol mo ang iyong emosyon sa pamamagitan ng pag-sasaayos ng iyong isipan. Ang musika ay ginagamit rin upang itama at ituon sa ibang bagay ang iyong emosyon. Ang dramatikong tugtugin galing sa partikular na instrumento gaya ng trumpeta, ay nakakaapekto sa ating pisikal, ang malakas na tunog nito ay nakakapagpataas ng ating espirito. Ang malumanay na musika ay nakakapag palambing sa mga taong nalulugod rito.

Kahit na ang emosyon ay ang pwersang nagmamaneho sa atin, mahalagang walang emosyon ang ating isip at katawan kapag tayo ay nagpopokus, upang masiguro na walang hahadlang sa atin. Ito ay isang paraan upang maging posible ang pagtingen natin sa lahat ng bagay, sa buong larawan, sa kung paano ito, at hindi natatabunan ng ulap na madilim dahil sa ating mga emosyon.

Kapag pinapanatili mo ang iyon layunin sa iyong isipan, mahalagang pakawalan at alisin ang lahat ng emosyon.

Ang linaw ng isip at paghatol ay nasisira ng matitinding emosyon gaya ng takot, galit, pagkasabik o kahit ang pagsabog at di makontrol na emsoyon. Ang emosyon ay kailangan bilang parte ng ating pagkatao; ito ang tunay na ikaw. Ngunit, ang ating pagiging klaro ay naaapektohan kapag hinayaan nating masakop tayo ng ating emosyon. Sa gayon ang pagiging maestro ng ating emosyon at ang pagkakaroon ng kontrol sa sarili ang pinakamahalaga. Ang pagbaklas sa matitinding emosyon ay importante dahil hindi tayo makakapag-isip ng malinaw, nang lohikal o nang tama kung ang estado ng ating emosyon gaya ng galit at kalungkutan ay naririyan. Ang sidhi ng ating emosyon ang pumipigil sa atin upang makapag-isip ng mahinahon at napipigilan rin nito ang pagkontrol sa ating pisikal na katawan, upang tayo ay makaganap sa ating pinakamahusay.  Maliban rito, makinig tayo sa ating puso at kaluluwa, magpokus tayo sa katangiang ating nararamdaman kaysa sa aktuwal na gusto mong makita. Hayaang ang mataas na antas ng iyong sarili ang gumawa ng huling anyo. Maging malinaw, maging sigurado at huwag maging pabago-bago. Huwag magpalit ng isipan ng madalas. Sa halip hayaang ang mga enerhiya ang magpalit sa iba’t ibang anyong pinili nila.

Mayroong magagandang emosyon na nagbibigay sa atin ng gantimpala. Itong emosyong ito ay nagbibigay ng pakiramdam ng kaligayahan, kaluguran at nakakapag bigay ng pakiramdam na ikaw mismo ang may kontrol. Gayundin, may mga emosyon na binabalaan tayo  upang makinig sa ating isip at sa ating katawan at magsagawa ng tamang aksyon, kung hindi, mawawala tayo sa kontrol at hindi tayo magiging produktibo o tayo’y hindi magiging mabisa. Ang sumusunod ay ilan sa mga halimbawa.  Ang sakit ay tiyak na mabubuo mula sa mga emosyon na hindi balanse o kinokontrol.

Ang mabubuti at magagandang emosyon o damdamin na ginagantimpalaan ay ang mga sumusunod: pag-ibig, pagmamalasakit, lubos na kaligayahan, pakikiramay, kahabagan, pagkasabik, pagtitiwala, pag-uusisa, at determinasyon.
Ang emosyon o damdamin na nagbababala sa atin ay ang: pagkabalisa, takot, pagkabigo, kakulangan, tensyon, galit, pagkamuhi, pagkakasala, inggit, at kalungkutan.

Ang Emosyon o damdamin ay maaaring mag-ligtas ng ating buhay. Halimbawa ang emosyon ng pagkatakot, lalo kung may banta sa ating buhay ay maaaring magpatakbo sa atin nang mas mabilis at mas malakas kaysa sa normal na kaya nating gawin.

Ngunit, ang emosyon ay maaari ring magkaroon ng negatibong epekto, tulad ng kapag nasa sports, ang iyong paglalaro at pakikipagtunggali ay pumapangit at nagbabago kapag tayo ay galit at may pakiramdam ng pagka-bigo.

Sa kanlurang medisina, ang proseso ng damdamin at kaisipan ay iniuugnay sa utak. Sa tradisyonal na silangang medisina, kinikilala ang damdamin at kaisipan bilang bahagi na bumubuo sa operasyon o pagpapatakbong mekanismo ng lamang panloob na bahagi ng katawan.

Ang mga sinaunang mangagamot ay nagsasabing ang mga emosyon ay masasamang kalooban o masasamang damdamin, na nangangahulugang kailangan nating kontrolin at balansehin ang mga ito.
Ito ay isang sanhi ng kawalan ng balanse kapag ito ay labis, pangmatagal na o kulang at sobra. Ang Tradisyunal na  pang-gagamot, ay nakabatay sa mga batas ng kalikasan, na nagtuturo na ang enerhiya sa iba't-ibang bahagi ng katawan ay apektado kung masyadong mahina o masyadong malakas ang isang uri
ng damdamin. Ika nga ang masakit na bahagi ng katawan ay sanhi ng nauugnay na damdamin nito na nahahayag sa di pag-kontrol ng emosyon. Samakatuwid, ang estado o kalagayan  ng isang bahagi ng katawan ay makaka-apekto sa damdamin, at ang mga emosyon ay makakaapekto sa estado ng mga bahagi ng katawan ng isang tao.

Ang Puso ay kaugnay sa kagalakan at hilig sa mga kalugurang pangkatawan, ang lapay ay sa pag-aalala, pakikiramay, pagugunita at depresyon. Ang baga ay sa kalungkutan, ang mga bato ay konektado sa takot at sorpresa, at ang atay ay sa galit, pagkabigo at pagkamayamutin. Kapag ginamit nang tama, ang emosyonal na sistema ay isang napaka-kapaki-pakinabang na kasangkapan . Nasa ibaba ang maikling mga halimbawa ng epekto ng mga emosyon sa ilang bahagi ng ating katawan.

Ang Puso; Nag aapoy na enerhiya (Kagalakan, hilig sa mga kalugurang pangkatawan)

Kagalakan, ang natural na enerhiya ng puso, ito ay hindi isang sanhi ng sakit. Kagalakan ang gumagawa sa ating kaisipan upang maging mapayapa at relaks. Ito ay konektado sa pagtawa.
Hilig sa mga kalugurang pangkatawan, ito, ay hindi katulad ng sekswal na pwersa. Ito ay ang mas mataas na kamalayan ng ating katawan sa pamamagitan ng pakiramdam o paghipo, na nagbibigay ng mga kaaya-ayang pakiramdam.
Ang Labis na kagalakan (tulad ng labis na pagtawa o katuwaan) at hilig sa mga kalugurang pangkatawan na humahantong sa labis na enerhiya ng puso, kung saan humahantong ang isang kawalan ng kagalakan sa kulang na enerhiya ng puso.

Ang lapay:   Enerhiya ng daigdig (pag-aalala, pag-iisip)
Ang Karapat-dapat na pag-iisip ay nangangailangan ng balanse ng diwa at walang malay na pag-iisip. Ito ay ang likas na enerhiya ng elemento ng lupa o daigdig. Ang Labis-labis na paggamit ng pag-iisip, sa pamamagitan ng masyadong maraming trabaho na nangangailangan ng pag-iisip o pag-aaral, ay nagpapahina at sa kalaunan ay nakakasira ng lapay. Ito ay maaaring humantong sa pagkahapo, kawalan ng ganang kumain at pagkasira ng tiyan.

 Ang pag-alala ay nakakaapekto rin sa enerhiya ng baga, na nagiging sanhi ng pagkabalisa, hirap na paghinga o mababaw na paghinga, paninigas at pananakit ng balikat at leeg.

Ang  baga: enerhiya ng bakal/Metal (pighati, kalungkutan, pag-alala)
Ang pag-aalala o ang higit pa dito gaya ng pagluluksa,  ay tipo ng enerhiyang sumasabog upang tumulong sa pagkokontrol ng daloy ng Chi sa ating buong katawan.  Ang pag-iyak ay nagpapalabas ng ating kalungkutan. Ang mga bata ay  umiiyak upang mapigil ang ang kanilang mga sarili sa pagiging masyadong aktibo. Dapat na makaramdam din tayo ng pag-aalala o kalugkutan upang mapanatili ang mga baga sa ilalim ng kontrol, upang panatilihin ang mga itong malamig tulad ng malamig ng enerhiya ng bakal.

Kapag masyadong naman ang kalungkutan at pag-aalala lumilikha ito ng dahilan para mabawasan ang enerhiya ng baga at ito ay nakakapag-pahina ng lakas ng energiya ng baga. Ang emosyong ito ay makaapekto sa enerhiya ng puso. Ang Kalungkutan ay nagiging sanhi upang kapusin sa pag-hinga, ng pagkahapo, depresyon at maging ng pag-iyak.

Ang bato:  Ang enerhiya ng Tubig (takot)
Ang pagkakaroon ng takot ay isang likas na ugali ng kaligtasan ng buhay. Ang Labis na takot, na nag reresulta ng away para makapag depensa o pagtakbo upang makaiwas ay nagpapa bigla sa tamang sirkulasyon ng ating katawan  at ito’y humahantong sa pagkasira ng ating nervous system at ang sobra o pangmatagalang takot ay nakakaapekto sa ating bato.  Nagiging sanhi ito ng kondensasyon, na hahantong sa hindi likas na pagpigil ng enerhiya sa mas mababang bahagi ng katawan.  Ang enerhiya ng tubig ay dumadami at bigla namang nawawala, tulad ng pagkakaroon ng takot.

Ang atay:  Ang energiya ng kahoy (poot o galit)
Ang poot o galit ay isang malawak na termino at dapat isama ang mga kaugnay na emosyonal na estado tulad ng pagkamayamutin, pagkabigo, kapaitan, sama ng loob o galit.
Ang enerhiya ng kahoy ay enerhiya ng kapanganakan. Ito ay nagpapagana sa atin at nagbibigay sa atin ng gana sa pag-unlad at pag-lago.
Ang isang natural, malayang pagdaloy ng enerhiya ng ating bato ay tumutulong sa atin upang maging mapamilit.  Ang galit o pagkabigo, sa isang positibong kahulugan, ay maaaring maging isang pampaganang  puwersa upang tayo ay lalong kumilos. Ang  Negatibong anyo naman  nito,at ang pagkawala ng kontrol o ang nakatago nating galit ay nakakapinsala sa energiya ng ating atay at sa tungkulin nito.
Ang galit o poot ay nagpapalakas sa buhay na enerhiya ng Chi at ang mga sintomas ay mapapahayag sa ating ulo at leeg, tulad ng pag-sakit ng ulo, pagkahilo, o  pamumula ng ating mukha.  Ang hindi maipahayag na poot  ay maaaring humantong sa pangmatagalang depresyong ng pag-iiisip.

Yin at Yang: Ang dalawang kumikilos na pwersa

      Sa wakas, isang salita ng payo mula sa sinaunang Taoist philosophers.   Itinuro nila na ang prinsipyo ng Yin at Yang (negatibo at positibo, itim at puti, liwanag at dilim, tubig at apoy at iba pa) ay isang doubleng puwersang kumikilos na may mga bahaging may magkatumbas na kapangyarihan. Kailangan nating makilala ang magkabilang panig ng puwersa dahil ang magkabilang panig ay ginamit, nasa kamalayan man o wala.

      Ayon sa katotohanang ito, lahat ng bagay ay may dalawang panig. Kung kaya’t kinakailangan nating tanggapin ang parehong aspeto nito o kung hindi ay wala tayong mapapakinabangan sa mga ito. Ang papel na kung saan ko orihinal na isinulat ang mga salitang ito ay may dalawang panig.  Bagaman maaari ko lamang gamitin ang isang bahagi sa isang pagkakataon, ang magkabilang panig ay may layunin at parehong   gagamitin. Ang kabilang bahagi ay gumaganap bilang isang suporta sa pahina na kung nasaan ang aking sinusulat, at kalaunan maaari ko rin itong sulatan.

      Gayundin ang puwersang tumutulak sa atin upang umusad sa buhay, habang ating kinakamit ang ating mga layunin, ito rin ang tumutulak sa atin paurong.  Ang isang puwersa ay maaaring magdala ng isang bagay, gayon pa man ay mayroon ding ang kapangyarihan na bawiin ito. Nakasalalay sa atin kung paano natin kikilalanin at papakinggan ang mga pagpapahiwatig ng ating isip at katawan upang malaman kung anong bahagi ng pwersa ang kasalukuyang gumagana.  Ang susi sa pakikinig sa mga pahiwatig na ito ay ang pagpasok natin sa ating layunin, at hindi ito tratuhin bilang
isang bagay na hiwalay mula sa ating sarili. Ang mga pahiwatig ay makakatulong sa atin upang malampasan ang negatibong bahagi ng mga puwersa, sa pamamagitan ng pagpapakita sa kung ano ang ginagawa nating mali, kung paano ito itatama at kung ano ang ginagawa nating tama.

      Kapag tayo’y nagninilay-nilay nang may ganap na relaks na isip at katawan,  maging kalmado at bukas upang makatanggap ng mga enerhiya.  Ang susi ay hindi upang magtalaga kung kanino at kung saan ang mga enerhiya magmumula. Maging  bukas sa lahat ng posibilidad na maaring ipadala ng kalikasan.

      Gamitin ang bahagi ng puwersang Divino na magbibigay benepisyo sa iyo at sa iba pa, ang sitwasyong panalo, ang positibong kaisipan. Siguraduhing matalian ang isa pang pwersa ang negatibo na bahagi upang hindi ito gagana laban sa iyo.

      Kung hindi,  ang dalawang pwersa ay kakanselahin ang bawat isa. Maglalaban laban sila. Dapat mo ring malaman na sa paglipas ng oras, ang paggamit lamang ng isang bahagi ng pwersa na ito ay bubuo ng ng isang pinsala o presyon. Ngayon, sapagkat ikaw ay nagtitipon lamang sa isang bahagi nababawasan ang kapangyarihan ng isa pang bahagi, ang pag-inog na ito ay makakarating sa pinakamataas at ito ang magdadala sa dalawang magkakontrang bahagi upang gumana.

      Sa puntong iyon, lalabas ang bagong simula. Ito ang batas ng kalikasan. Ang taglamig o (Yin) nyebe ay malulusaw sa tagsibol, at tag-araw (Yang) init ang maghahari. Sa paglaki ng tubig o tide, ito ay mawawala, sa lalong madaling panahon o sa kalaunan.  Nasa sa iyo kung paano mo ito gagamitin nang sapat at upang mahanap, samakatuwid magpatuloy, nang bagong simula.