sagradong aklat 47 Sagradong Kaalaman

https://www.youtube.com/watch?v=ebxKi9IuSkc&t=177s landas ng pantas

https://www.youtube.com/watch?v=ebxKi9IuSkc&t=177s
Lampas sa pagkakagising, sa panaginip, at sa pagtulog dahil ang kaluluwa ay konektado sa espiritu tulad ng maliit na alon sa malawak na karagatan ng kamalayan na naghahanap ay nagsimulang makaranas ng makabuluhang pagkakatulad at sinkronisasyon.

Nagsimulang mapansin na ang intensyon ay kusang namimigay ng oras at espasyo na naglalagay sa kaganapan ng may kaayusan upang dalhin ang dapat na kalabasan at nilalayon.
Kung ang iyong pag-iisip ng isang tao at bigla ka niyang tawagan sa telepono o pumunta ka sa Makati City at sa elevator bigla mong Makita ang taong iniisip mo. Ito ang mga katangian ng naghahanap ang pantas ay nagsisimula sa pang-unawa nang literal sa mekanika ng pagkaka-likha nag uumpisang malaman na sa matatag na pagka-tao na kapag kailangan na ang pagkilos at ang mga bahagi upang ito ay maganap.

Pagkatapos madadala  tayo sa mundo ng mahiwaga at mapag-himala sa normal na pag-gising sa  estado ng saloobin sa buhay kapag nakuha ito tapos ay gawin natin ito tapos magiging ganito na tayo
ngunit ang pantas ay babaligtarin ito at magsasabing ako’y magiging ganito at pagkatapos ang dinamikong kalikasan na bahagi ay darating at magtutupad sa ating kagustuhan. Pagkatapos ay gagawin na natin ang mga bagay na kinakailangan at pagkatapos ay Kukunin na natin ang lahat ng bagay na gusto natin.

Ang buong saloobin ay baligtad sa halip ng pagkakaroon ng paggawa ng pag-iisip at pagiging pantas ay pag-iisip at paggawa ng pagkakaroon pabaligtad at mahahanap na ito ay mas masaya at maraming marami pa.

Mayroon bang mga simula ang mundo ng mahiwaga at mapaghimala.

Maraming mga tao sa buong mundo ang naglakbay sa ganitong landas narito ang sinabi ng isang dtef officer sinabi niya na na diskubre niya ang naghahanap ang mahiwaga ang mapaghimalang mundo at ng sinkronisasyon at makabuluhang pagkakataon.

At paano kung sa ating pagtulog nanaginip tayo at paano kung sa ating panaginip napunta tayo sa langit at doon nakita natin ang palumpon ng isang kakaiba at magagandang bulaklak at paano kung sa ating pag-gising mayroon na tayong hawak na bulaklak sa ating kamay.

Ang naghahanap ay nakakabanaag ng kaluluwa at ito nakakaranas ng mga makahulugang pagkakatulad sa sinkronisasyon ngunit may yugto ng pagdating kapag ang nag-hahanap ay ipinanganak at naging propeta dahil ang naghahanap ay nakatuklas na ang naghahanap ng hinahanap ay siya ring hinahanap at dahil sa nahanap ang hinahanap ito ay naging propeta at pantas.

Ang mga propeta at ang senaryo ay nasa proseso ng pagkikita at nag-simulang magsanib sa mundo ng naghahanap at pantas at hindi kailanman natakluban ng senaryo.  

At dahil ang utak ay nag-iisip, nagsusuri, naghuhusga, naghahanap ng at nagbibigay ng kahulugan at lahat ay isang katahimikan kapag nagbigay pansin sa presensya ng katahimikan malalaman natin na palaging andoon lang iyun.  

 Naroon bago tayo dumating,
naroon kapag tayo ay umalis,
naroon kapag tayo ay nagkaka- edad,
naroon noong tayo  ay isang bata,
naroon noong tayo ay isang sanggol
At kung magbibigay tayo ng atensyon sa presensyang ito tayo ay magigising sa kamalayan ng walang ibang nagsusubok ipaliwanag ito sa atin.

Ang regalo ay palaging nandoon
bago tayo ipanganak pagkatapos ng ating kamatayan, sa katunayan ang kapanganakan at kamatayan ay pagkagambala sa patuloy na walang hanggang presensya. Ang presensiyang ito ay tayo rin.

Kung saan ang tubig ay hindi nababasa ang hangin ay hindi natutuyo ang apoy ay hindi makakasunog, ito’y sinauna, ito’y hindi pa isinisilang, ito kailanman ay hindi namamatay at ang  kapanganakan at kamatayan ay isa lamang na panaklong.

Sa panloob ng pagpapatuloy ng presencesong ito  kung maaari nating dalhin ang kamalayan sa presensya kahit saan man tayo magpunta tayo ay magiging pantas sa loob natin dahil ang propeta ay ang walang hanggang bahagi sa kalagitnaan ng karanasan ng oras at panahon.

Lahat ng karanasan ay nakatali sa oras mayroon itong umpisa, may gitna at katapusan.
Ngunit ang naghahanap/propeta ay laging pareho, ang parehong propeta sa gitna ng iba't ibang mga karanasan.

Upang madala ang kamalayan ng pantas
ay ang magdala ng kamalayan sa kawalang-hangganang bukirin ng panahong ito upang magdala ng kamalayan ng impinidad sa bukirin ng mga bagay at enerhiya.

Ito ay upang madala ang kamalayan ng ating espiritu kung saan man tayo pumunta ay dala ang kamalayan Ng walang hangganang oras sa bawat karanasang nakatali sa oras at ang karanasang ito ng pantas ay nagbibigay din ng kapanganakan sa isang transpormasyon na tinatawag nating kabigha-bighani.

Ang pag-iisip ay may makabuluhang pagkakatulad sinkronisasyon ng mahiwagang pag-iisip dahil ang iniisip natin ngayon ay kumukuha ng mahikong kalidad ng kahit anong ating nilalayon. Ito ay nagsisimulang mangyari at
kapag na pabilis ang proseso
na bahagi ng karanasan na tinatawag na kosmikong  kamalayan.

Dahil ang ating kamalayan ay nandito at hindi nandito sa parehong panahon. Ang senaryo na nandito at ang pantas na kung saan ay walang hangganan, malaya, walang kamatayan, walang tiyak na oras sa mundong ito ngunit hindi sa labas nito
nandito ngayon at wala kahit saan sa parehong oras ngayon ang mga himala ay magsimulang makabuo.

Magsimulang maranasan ang mapaghimala kung saan mapapabilis ang mga makahulugang pagkakataon, makikita ang pagpapabilis at magsisimula tayong makaranas ng mga himala sa kosmikong kamalayan.

Samakatuwid ay ang ikalimang estado ng kamalayan sa unang dalawa ay ang nagawang malalim na pagtulog, panaginip, pagkagising at sa ikaapat ay ang banaag sa kaluluwa ngayon pinag-uusapan natin ang tungkol sa ikalimang estado ng kosmikong kamalayan kung saan ang kasabayan ng espiritu, anyo, material, impormasyon, enerhiya, mga andito sa mundo at mga wala rito ay sabay-sabay na ang lahat ng iyon
ay tinatawag na kosmikong kamalayan.

Ang ating intensyon ay makakakuha ng kahanga-hangang kapangyarihan
magsisimula tayong makilala kung ano ang tunay na kapangyarihan at hindi kapangyarihan na nagmumula sa isang pamagat ng isang mahusay na trabaho, ng maraming  pera dahil ang kapangyarihan ito ay lumilipas Ito ay sumasama sa trabaho, pera at sa oras. Ito ang tunay na kapangyarihan ang kosmikong kamalayan dahil ito ay aakit ng kaganapan, bagay, tao, kalagayan sa paligid ng iyong intensyon.

Ito ay nangyayari sa kapanganakan ng pantas dahil ang kosmikong kamalayan ay hindi ang panghuling expresyon ng pantas. Ang pantas ay kumikilos mula sa kosmikong kamalayan patungo sa divinong kamalayan.

Ano ang pagkakaiba sa pagitan ng kosmikong kamalayan at divinong kamalayan na parehong aspeto ng pantas sa kosmikong kamalayan tayo ay nagdadala ng kamalayan-ng ispiritu sa larangan ng mga bagay.

Sa divinong kamalayan tayo ay nagdadala ng kamalayan ng kawalang-hanggan sa bukirin ng oras ngunit ngayon ay nasa divinong kamalayan kahit ang mga bagay sa ating mga pandama ay kinikilala bilang sa parehong pantas.

Kaya kapag tumingin tayo sa isang puno at naramdaman natin at malaman ang presensya ng parehong pagkakalikha at ang paglalang. Ito ang presensiya ng parehong divinong pwersa.

At sinabi ng isang dtef master na kung hindi mo mahanap ang Diyos Sa isang talim ng damo, kung hindi mo mahanap ang Diyos sa isang bulaklak, kung hindi mo mahanap ang Diyos sa isang bahaghari, at kung hindi mo mahanap ang Diyos sa mata ng isa pang-tao hindi mo na siya kailanman makikita.

Sa aklat ng relihiyon dahil ito ay isang estado ng kamalayan ang banal na kamalayang ito ay isang estado ng pagiging tao at ito ay isang aspeto ng mga pantas. Ngayon ito ay hindi lamang kaginhawahan sa kamatayan ngunit mayroong sikolohikal na pananakop sa kamatayan sa katunayan mayroong kagalakan sa kaalaman na ang kapanganakan at kamatayan ay isang simpleng ideya ng espiritu.

At ang espiritu ay may ideya ng isang katawan at iyon ang kapanganakan at ang espiritu ay may mga ideya na hindi na niya pag-aari ang katawang ito at ang kamatayan ay isang ideya sa kamalayan
ng espiritu.

Ang sikolohikal na pagsakop sa kamatayan.
Pag-usapan natin ang karanasang ito sapagkat sa pamamagitan lamang ng espirituwal na karunungan ng
ang mga taong naging pantas bago pa tayo ipanganak na maaari nating maunawaan. Ang karanasan ito ay tatatak sa atin sa isang lebel ng ating pagkatao.

kaya narito ang sikolohikal na pananakop ng kamatayan sa pamamagitan ng mga mata ng isang pantas: sa oras na ito ng aking pag-alis Batiin mo ako sa masayang paglalakbay aking kaibigan Ang kalangitan ay lumabas sa bukang-liwayway at ang aking landas ay namamalaging maganda, huwag mo akong tanungin kung ano ang aking dadalhin doon.

Simulan ko ang aking paglalakbay sa kamay na walang laman at isang umaasam na puso ay dapat kong ilagay sa aking kasal sa aking kamatayan ito ang aking kasal sa kawalang-hanggan upang maging isang biyahero at kahit mayroong mga panganib sa aking daraanan wala akong takot sa aking kaisipan ang bituin sa gabi ay lalabas kapag ang aking paglalakbay ay tapos na at ang tala ng melodiya sa takipsilip ay hahampas sa kanlungan mula sa Hari ng langit.

At dito muli hindi ko alam ang sandali noong una akong tumawid sa hangganan ng buhay. Ano ang lakas na gumawa sa akin upang buksan itong malawak na misteryo tulad ng isang pag-usbong ng isang bulaklak sa gubat ng hatinggabi kapag sa umaga ay tumingin sa oras ng liwanag.

Nadama ko sa isang sandali na hindi ako estranghero dito sa mundo ng mga hindi maunawaan, ng mga walang pangalan at porma kinuha ako  sa braso ng may pormang tulad ng aking ina kahit na sa kamatayan. Ang parehong hindi kilala ay lilitaw bilang kailanman nakakakilala sa akin at dahil mahal ko ang aking buhay na ito  alam kong mamahalin ko rin ang kamatayan ang sanggol ay iiyak mula sa kanang dibdib ng kanyang ina kapag siya ay inilayo.

At ilang sandali upang ilapit sa kaliwang dibdib Ito ay pagbibigay aliw.
kaya kapag ako ay pumunta mula rito hayaan maging ang aking mga huling salita na kung saan nakita ang hindi nadadaig ay natikman ko ang  nakatagong pulot ng napaka mahiwagang bulaklak na nagpapalawak sa karagatan ng liwanag.

At sa gayon ako ay pagpalain ipapaalam ko ang aking huling salita sa bahay-bahayan ng walang hangganang pagtitipon. Nagawa ko na ang aking paglalaro at dito ko nahuli ang walang porma, ang kanyang walang hugis ang aking buong katawan at ang aking pakpak ay nanginginig pa sa kanyang mga paghipo na lagpas sa kanyang paghipo at kung ang katapusan ay darating dito ipapaalam ko ang aking mga huling salita  at ito ay ang karanasan ng divinong kamalayan.  At ito rin ayon sa ang mga taong lumakad sa daan ng pantas ay hindi ang katapusan.  Mayroong pang mararanasan sa daan ng pantas ito ay magbibigay ng kapanganakan sa espiritu.

Hindi lamang malapit sa banal na kamalayan na ngayon ang espiritu ay narito na nagsisimulang sumanib sa espiritu sa lahat ng bagay na umiiral sa paglikha. kaya kapag ang espiritu na nasa indibidwal na katawan ay nagsisimulang sumanib sa nagsimulang puwersa ng buhay pangkaisipan pagpaparami sa kamalayan ng may nagbibigay puwersa ng buhay sa lahat ng dako pagkatapos ay walang pagkakaiba sa pagitan ng mga pantas at ang mga senaryo sa ngayon.

Mayroong isang kumpletong pagsasama sa pagitan ng magkasintahan at ng minamahal sa pagitan ng mga propeta at ang mga senaryo sa pagitan ng lumikha
at ng nalikha. Iyan ang pagkakaisa ng kamalayan. Masdan mo ikaw ay nasa aking kalooban, sa akin at ako lumabas sa sarili ko at doon ako’y maghahanap sa iyo.

Makinig sa sinabi ng aklat ni Moises sabi nya, at sinabi ng Diyos kay Moises, "Ako'y si Ako Nga”ang uniberso ay naging aking katawan Mayroon akong isang personal na katawan ngunit mayroon akong unibersal na katawan at ang mga ito ay parehong akin
sapagkat ang tunay na sa akin aywala rito.

Ngayon napunta na tayo lampas sa himala ng kosmikong kamalayan nagkaroon ng karanasan ng mga himala sa banal na kamalayan iyon ang paglikha ng mga himala at ngayon wala ng pangangailangan para sa mga himala dahil ang lahat ng bagay ay isang himala ang katotohanan na tayo ay narito ay isang himala, na tayo ay
humihinga ay isang himala.

Ang katotohanan na may mga kulay at pagkakayari , tula at musika at mga tunog at panlasa at amoy ay hindi na isang himala ako ay nahuli sa pagkamay sa  katwiran lumampas na ako sa karanasan ng uniberso bilang aking katawan.

Ito ay isang pagbabalik sa isang katuturan sa estado ng pagka-inosente kundi isang iba't ibang mga uri ng pagka-inosente ang unang uri ng pagka-inosente na lumabas mula sa kamangmangan at ang bagong pagka-inosente ay ang parehong pagka-inosente.

Ngunit sa pagkaka-alam ang karunungan ay ang pananakop ng kahit na ang karanasan ng kamatayan hindi dapat tigilan ang pag-galugad at sa dulo ng ating pagtuklas ay upang makarating sa isang lugar na kung saan tayo nagsimula  at malaman ang mga lugar para sa unang pagkakataon.

Kaya ito ay isang pagbalik sa karagatan ng purong kamalayan mula sa kung saan tayo nagsimula sa unang lugar at sumanib sa mga ito.

Aninawin mo ang katawang ipinanganak mula sa alabok at paanong naging perpekto ito. Bakit ka matatakot  at kailan mo gagawin itong mas mababa sa pamamagitan ng kamatayan  kapag lumampas ka mula sa porma ng tao walang duda magiging isa kang anghel at papailanglang ka sa langit datapwa’t hindi ka titigil doon kahit na sa  makalangit na  katawan tumatanda upang makalipat muli mula sa makalangit na kaharian at tumalon sa malawak na karagatan ng kamalayan pabayaan ang isang patak ng tubig na walang iba kung hindi ikaw ay maging isang daang makapangyarihang dagat. Ngunit huwag isipin na ang isang patak na nag-iisa ay maging karagatan, ang karagatan din ay magiging patak at sa isa pang lugar ang mga tubig ay mananatili. Makikita mo ang mga bituin at ang buwan na aaninag sa katauhan mo at ito ang himala ng pagkakaisa ng kamalayan.

Ang kosmos ay ang ating katawan at ito ay pareho ng ating personal na katawan. Ang kabanalan ay kanyang responsibilidad na ipinagkatiwala sa atin.

Tayo ay isang pribilehiyong uri ng hayop sa lupang planeta dahil tayo lamang ang uri ng hayop na may nervous system at ay may kakayahang magkaroon ng kamalayan na batid natin.

Sa yugtong ito ng ebolusyon ang bagong paraan ng pantas na ang bagong ebolusyon ay kinakailangan natin ang uniberso ang pumili sa atin upang alagaan ito.
Ito ay sa isang pribilehiyo bilang isang espesiyal na nilikha.

Sigurado ba tayo sa ating pananagutan?
Na ginagayantiya ang ka-sagraduhan ng kagandahan at ang kadakilaan ng uniberso. Na tayo ay isang bahagi at maaari lang natin magawa ito. Kung tayo ay talagang seryosong sumakay sa bapor ng ating sarili sa paraan ng pantas upang dalhin ang tungkol sa tunay na karanasan
ng pagkakaisa sa kamalayan kung saan nandoon ang karanasan ng pag-ibig.

Ang pagmamahal ay hindi lang isang damdamin, hindi lamang isang pang-unawa ngunit ang pagmamahal bilang isang tunay na katotohanan ng , ng paglikha, ng pag-ibig bilang karanasan ng kaalaman na tayo ay hindi lamang binubuo ng parehong mga bagay-bagay pero tayo ay parehong nilikha sa iba’t ibang pagbabalatkayo.

At kapag dumating ang pagkilala na ang espiritu ang nagsabi na tayo ay uniberso,
tayo ang kalahatan, tayo ay maganda, tayo ay kadakilaan, tayo ay impinidad, tayo ay lubos na kaligayahan  at iyon ang ating karanasan.
Kaya sa dulo ng lahat ay tungkol sa pag-ibig at pagmamahal, ang pagbubuklod ng mga espiritu sa espiritu.

Ang mga dakilang masters ng dtef ay nagsabi:  “Nasaan ka man at sa kahit anong kalagayan subukang palaging nagmamahal at isang marubdob na nagmamahal.

Kapag nagtataglay ka na ng pag-ibig
mananatili kang nagmamahal kahit sa iyong puntod hanggang sa araw ng iyong muling pagkabuhay sa paraiso at magpakailanman at kung hindi ka naging mapagmahal huwag mong bilangin na ang iyong buhay ay iyong naibuhay sa araw ng pagtutuos dahil hindi ito bibilangin.

Sa pamamagitan ng pagpili ng iyong mga saloobin, ng orasyon, at sa pamamagitan ng pagpili kung aling mga emosyon na ilalabas mo at kung ano ang iyong  pakakawalan at kung ano ang iyong palalakasin, iyun ang magpapasya ng kalidad ng iyong liwanag.

Iyun ang magpapasya ng mga epekto na magkakaroon ka sa iba, at ang likas na katangian ng mga karanasan ng iyong buhay.