https://www.youtube.com/watch?v=FVfyCphZ7vw&feature=share

https://www.youtube.com/watch?v=FVfyCphZ7vw

Ang iyong ipinalalangin at ang mga orasyong ginagamit mo, ang siyang nangyayari sa iyong kamalayan, kaisipan at sa iyong buhay.

Marcos 11:

24 Kaya't sinasabi ko sa inyo, anuman ang hingin ninyo sa inyong panalangin, maniwala kayong natanggap na ninyo iyon, at matatanggap nga ninyo iyon. 25-26 Kapag kayo'y tumayo upang manalangin, patawarin muna ninyo ang nagkasala sa inyo upang ang inyong mga kasalanan ay patawarin din ng inyong Ama na nasa langit."

Ang ating kaisipanay isangmaestro ng kapangyarihannanagmomoldeatnagbubuo,Atang taoay isang kaisipan,athabang-buhaysiyangtumatagal.Anggamit ng kaisipannahumuhubog sakung anoang ating ninanais,Ay nagdadala ng libongkasiyahan, maging ng libong mga pinsala atkaramdaman: -

Ito ay nag-iisipsalihim, atdumarating:Ang kapaligiranay ang kanyangsalamin.Ang sagradong aklatna itoay nagtatanghal ng isangsimple ngunitrebolusyonaryongideya na ang ating ipinapanalangin, ang ating orasyong inuusal ang matutupad sa ating buhay.
Ito aynagpapahayag naang taoayisangliteral naprodukto ng kanyangginagawa, ngkanyang karaktersa pagigingisang kumpletongkabuuan ng lahat ngkanyangmga kaisipan.

Klasikongkarunungan
Para sa karagdaganginspirasyonng mga lumalakingkomunidadngmga naghahanapngkaliwanagan.

Ito ang resulta ng pag-iisip nang malalimatmeditasyonupangpasiglahintayosapagtuklas atpang-unawangmgakatotohananna- tayo rin ang gumagawa ng sarili nating kinabukasan.

Ang tao rin ang gumagawa ng sarili niyang pagkatao.
Sa pamamagitan ngkabutihanng ating mgakalooban, na tayo rin ang pumiliatnanghikayat; na ang ating pag-iisip ayangmaestrong-naghahabi, ng parehong panloob nadamitngkarakter atng panlabas nadamitng mgapangyayari, aynagtatakpingkawalan ng kaalamanathapdi ay maaaringitahisaliwanagatkaligayahan.

Juan 15: 1-17

Ang Tunay na Puno ng Ubas

               1 Ako ang tunay na puno ng ubas at ang aking Ama ang tagapag-alaga. 2 Inaalis niya ang bawat sangang hindi nagbubunga, at kanya namang pinuputulan at nililinis ang bawat sangang nagbubunga upang magbunga pa nang lalong sagana. 3 Nalinis na kayo sa pamamagitan ng salitang sinabi ko sa inyo. 4 Manatili kayo sa akin at mananatili din ako sa inyo. Hindi magbubunga ang sangang hindi nananatili sa puno. Gayundin naman, hindi kayo magbubunga kung hindi kayo mananatili sa akin.
               5 Ako nga ang puno ng ubas at kayo ang mga sanga. Ang nananatili sa akin, at ako sa kanya, ang siyang nagbubunga nang sagana, sapagkat wala kayong magagawa kung kayo'y hiwalay sa akin. 6 Ang hindi nananatili sa akin ay matutuyo at itinatapon, gaya ng sanga. Ang ganoong mga sanga ay tinitipon, inihahagis sa apoy at sinusunog. 7 Kung nananatili kayo sa akin at nananatili sa inyo ang aking mga salita, hingin ninyo ang anumang nais ninyo at ibibigay iyon sa inyo. 8 Napaparangalan ang aking Ama kung kayo'y masaganang nagbubunga bilang aking mga alagad. a9 Kung paanong inibig ako ng Ama, gayundin naman, iniibig ko kayo; manatili kayo sa aking pag-ibig. 10 Kung tinutupad ninyo ang aking mga utos, mananatili kayo sa aking pag-ibig; tulad ko, tinutupad ko ang mga utos ng aking Ama at ako'y nananatili sa kanyang pag-ibig.
               11 Sinabi ko sa inyo ang mga bagay na ito upang mapasainyo ang kagalakan ko at nang sa gayon, malubos ang inyong kagalakan. 12 Ito ang aking utos: magmahalan kayo gaya ng pagmamahal ko sa inyo. 13 Walang pag-ibig na hihigit pa kaysa pag-ibig ng isang taong nag-aalay ng kanyang buhay para sa kanyang mga kaibigan. 14 Kayo'y mga kaibigan ko kung tinutupad ninyo ang aking mga utos. 15 Hindi ko na kayo itinuturing na mga alipin, sapagkat hindi alam ng alipin ang ginagawa ng kanyang panginoon. Sa halip, itinuring ko kayong mga kaibigan, sapagkat sinabi ko sa inyo ang lahat ng narinig ko sa aking Ama. 16 Hindi ninyo ako pinili, kayo ang pinili. Pinili ko kayo upang kayo'y magbunga at manatili ang inyong bunga upang ang anumang hingin ninyo sa Ama, sa aking pangalan, ay ibibigay sa inyo. 17 Ito nga ang utos ko sa inyo: magmahalan kayo.
Ang kaisipan at karakter.
             Ang talinghagang "Kung ano ang iniisip ng isang tao na nasa kanyang puso ay kung ano siya," hindi lamang yumayakap sa kabuuan ng kanyang pagkatao, ngunit ito ay komprehensibo upang maabot ang bawat kondisyon at kalagayan ng kanyang buhay. Ang isang tao ay literal na kung ano ang kanyang iniisip, ang kanyang karakter ang pagiging kumpletong kabuuan ng lahat ng kanyang mga saloobin.
Kung paanong ang isanghalamanay sumisibol, athindimaaaring magingwala, angbinhi, kung gayonang bawataksyon ngisangtao ay mula sanakatagongbinhing kanyang kaisipan, athindi lilitawkung wala ito.Nalalapat itonang pantay-pantaysamga pagkilosna tinatawag na "kusang-loob" at "hindi inihanda" kontra doonsa sadyangsinasadya at ginagawa.
Ang pag-aksyonay angpamumulaklakng kaisipan, kagalakanat paghihirapay ang bunganito; kayaangisangtaoay umaanisamatamisatmapait ng prutasngkanyang sarilingpagsasaka.

"Ang pag-iisip sa ating kaisipan ang gumawa sa atin, kung ano tayo,Sa pamamagitan ngpag-iisipaynapapandayatnaitatayo. Kung angisipngtaoaymasasamangkaisipan, ang hapdi ay pumupunta.
Anggulongngbakasa kanyang likuran....

Kung..ang isa ay nagtitiis
Sakadalisayanng pag-iisip, kagalakan ay sumusunodsa kanya.
Tulad ngkanyang sarilinganino-ito ay beripikado. "

Ang taoay isangpag-unladsa pamamagitan ngbatas, at hindi isangpaglikhangpakana, osanhiat angepektoay hindi mapag-aalinlangananathindi maililihissanakatagongkaharianng pag-iisipsa mundongnakikita atmateryal nabagay. Ang isangmarangalattulad ng divinongkaracteray hindi isangbagayngpagtatangiopagkakataon, ngunit ito ay angnatural naresulta ngpatuloy napagsisikapsatamangpag-iisip, ang epekto ngpang-tangi na maykaugnayantulad ng divinongsaloobin. Isangwalang puriatmakahayopna karacter, sa pamamagitan ngparehong proseso, ay ang resultangpatuloy napag-iiponngmagaspang nasaloobin.
Ang Taoay nabubuoohindi nabubuosa pamamagitan ngkanyang sarili; sataguan ng mga armasngkaisipanniyaay napapandayangmga armas na kung saanmaaaring makasira ngkanyang sarili;siyarinang humuhugis ng mga kagamitanna kung saansiyaay nagbubuo sa kanyang sariling mala-paraisong tahanan ng kagalakan, lakas atkapayapaan. Sa pamamagitanngtamang pagpipilianattunay naapplikasyonng pag-iisip, ang tao ay umaakyatsapagiging pagka-perpekto ng pagka-divino; sa pamamagitanngpag-aabuso atmalingapplikasyonng pag-iisip, siyabumababa sa ilalim ng antasngmgahayop. Sa pagitan ngmgadalawangkasukdulanang lahat ng mgagradong mgakarakter,ang tao ang gumawa at maestro.
Ang lahat ng mgamagagandangkatotohanan tungkol sa kaluluwananaibabalikatdinadala saliwanagsapanahong ito, wala ng masnakakatuwaonagbubungangbanal napangakoatpagtitiwalakaysa rito-na ang tao ay angpanginoon ng kanyang ​​kaisipan, angtagapagmoldeng kanyang mgakarakter,atanggumagawaathumuhugisng kanyang kondisyon, kapaligiran, atkapalaran.

Efeso 1:

Mga Pagpapalang Espirituwal sa Pamamagitan ni Cristo

               3 Purihin ang Diyos at Ama ng ating Panginoong Jesu-Cristo! Pinagkalooban niya tayo ng lahat ng pagpapalang espirituwal at makalangit dahil sa ating pakikipag-isa kay Cristo. 4 Bago pa likhain ang sanlibutan, pinili na niya tayo upang maging kanya sa pamamagitan ng ating pakikipag-isa kay Cristo, upang tayo'y maging banal at walang kapintasan sa harap niya. Dahil sa pag-ibig ng Diyos, 5 tayo'y kanyang pinili upang maging anak niya sa pamamagitan ni Jesu-Cristo. Iyan ang kanyang layunin at kalooban. 6 Purihin natin siya dahil sa kanyang kahanga-hangang pagkalinga sa atin sa pamamagitan ng kanyang minamahal na Anak! 7 Tinubos tayo ni Cristo sa pamamagitan ng kanyang dugo, at sa gayon ay pinatawad na ang ating mga kasalanan. Ganoon kadakila ang kanyang kagandahang-loob 8 na ibinigay sa atin. Sa pamamagitan ng kanyang karunungan at kaalaman, 9 ipinaunawa sa atin ng Diyos ang hiwaga ng kanyang kalooban na isasakatuparan sa pamamagitan ni Cristo 10 pagdating ng takdang panahon. Layunin niyang tipunin ang lahat ng nilikha sa langit at sa lupa, at ipasailalim ang mga ito kay Cristo.
               11 Dahil kay Cristo, tayo rin ay naging pag-aari ng Diyos na siyang nagsagawa ng lahat ng bagay ayon sa layunin ng kanyang kalooban. 12 Tayong mga unang umasa sa kanya ay pinili niya upang parangalan ang kanyang kaluwalhatian.
               13 Kayo man ay naging bayan ng Diyos matapos ninyong marinig ang salita ng katotohanan, ang Magandang Balita na nagdudulot ng kaligtasan. Sumampalataya kayo kay Cristo, kaya't ipinagkaloob sa inyo ang Espiritu Santo na ipinangako ng Diyos bilang tatak ng pagkahirang sa inyo. 14 Ang Espiritu ang katibayan na makakamit natin ang mga pangako ng Diyos para sa atin, hanggang sa makamtan natin ang lubos na kaligtasan. Purihin natin ang kanyang kaluwalhatian!

Ang Panalangin ni Pablo

               15 Kaya nga, mula nang mabalitaan ko ang tungkol sa inyong pananalig sa Panginoong Jesus at ang inyong pag-ibig sa lahat ng kanyang mga banal, 16 walang tigil ang pasasalamat ko sa Diyos para sa inyo tuwing ipinapanalangin ko kayo. 17 Hinihiling ko sa Diyos ng ating Panginoong Jesu-Cristo, ang maluwalhating Ama, na ipagkaloob niya sa inyo ang Espiritu na nagbibigay ng karunungan at nagpapahayag tungkol sa Diyos upang lubos ninyo siyang makilala. 18 Nawa'y liwanagan ng Diyos ang inyong isip upang malaman ninyo kung ano ang inyong inaasahan sa kanyang pagkatawag sa inyo, kung gaano kasagana ang pagpapalang inilaan niya para sa kanyang mga banal, 19 at kung ano ang di-masukat na kapangyarihang kaloob niya sa atin na mga nananalig sa kanya. Ang kapangyarihan ding iyon 20 ang muling bumuhay kay Cristo at nag-upo sa kanya sa kanan ng Diyos sa kalangitan. 21 Kaya't nasa ilalim ng kapangyarihan ni Cristo ang lahat ng paghahari, kapamahalaan, kapangyarihan, at pamunuan sa kalangitan. Higit na dakila ang kanyang pangalan kaysa sa lahat, hindi lamang sa panahong ito kundi maging sa darating. 22 Ipinailalim ng Diyos sa paa ni Cristo ang lahat ng bagay, at ginawa siyang ulo ng lahat ng bagay para sa iglesya. 23Ang iglesya ang katawan at kapuspusan ni Cristo, na siya namang pumupuno sa lahat ng bagay.

Bilang isang nilikha sa kapangyarihan, sa katalinuhan, at sa pag-ibig, at ang panginoon ng kanyang sariling mga saloobin, ang tao ay humahawak ng susi sa bawat sitwasyon, at naglalaman sa loob ng kanyang sarili ng pagbabago at nagbabagong-buhay sa pamamagitan ng ahensiya na maaaring siya ang gumawa sa kanyang sarili kung ano ang kanyang ninanais.

Ang tao ay palaging ang maestro, kahit sa kanyang kahinaan at pinaka abandunang estado; ngunit sa kanyang kahinaan atkawalang dangal na kalagayan siya ay ang hangal na panginoon na namamala sa maling paraan ng kanyang "sambahayan."

Kapag siya ay nagsisimulang makaaninag sa kanyang kalagayan, at hanaping masigasig ang Batas na kung saan ang kanyang pagkatao ay itinatag, siya pagkatapos ay magiging matalinong maestro ng kanyang kapalaran, nagdidirekta ng kanyang enerhiya ng may katalinuhan, at hugisin ang kanyang mga saloobin sa mgamabungang isyu. Tulad ng maestrong may kamalayan, at ang tao ay maaari lamang maging ayon sa kanyang ninanais sa pamamagitan ng pagtuklas sa loob ng kanyang sarili ang mga batas ng pag-iisip; na ang pagtuklas ay talagang isang bagay ng aplikasyon, sariling pagsusuri, at karanasan.

Tanging sa pamamagitan ng paghahanap at pagmimina, ang ginto at diamante ay nakukuha, at ang tao ay makakahanap ng katotohanan na konektado sa kanyang pagkalikha, kung siya ay huhukay ng malalim sa mga minahan ng kanyang kaluluwa;at  siya  ang gumagawa ng ​​kanyang katangian, ang tagapagmolde ng kanyang buhay, at ang taga-buo ng kanyang kapalaran,maaaring siyang magpatunay na hindi siya nagkakamali, kung siya ay mag-oobserba, magkokontrol, at babaguhin ang kanyang mga saloobin,inaaninag ang mga epekto sa kanyang sarili, at sa iba, sa kanyang buhay at sa mga nangyayari, inu-ugnay ang sanhi at epekto ng may matiyagang mga kasanayan ng pagsisiyasat, at pag-gamit sa kanyang bawat karanasan, kahit sa pinaka-walang kuwentang araw-araw na pangyayari, bilang isang paraan ng pagkuha ng kaalaman para sa kanyang sarili ito ay ang unawa, katalinuhan, at kapangyarihan.

 Sa ganitong direksyon, tulad ng sa walang iba pang mga batas ay ang ganap na "Siya na naghahanap at makakatagpo; at sa kanya na kumakatok at pinag-bubuksan;" dahil sa pamamagitan ng pasensya, kasanayan, at walang humpay napagsisikap maaaring makapasok ang isang tao sa Pintuan ng Templo ng Kaalaman.

Mateo 7:

Humingi, Humanap, Kumatok
(Lucas 11:9-13)

               7 "Humingi kayo at kayo'y bibigyan; humanap kayo at kayo'y makakatagpo; kumatok kayo at kayo'y pagbubuksan. 8 Sapagkat ang bawat humihingi ay tatanggap; ang bawat humahanap ay makakatagpo; at ang bawat kumakatok ay pagbubuksan. 9 Bibigyan ba ninyo ng bato ang inyong anak kapag siya'y humihingi ng tinapay? 10 Bibigyan ba ninyo siya ng ahas kapag siya'y humihingi ng isda? 11 Kung kayong masasama ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit? Bibigyan niya ng mabubuting bagay ang sinumang humihingi sa kanya!
               12 "Gawin ninyo sa inyong kapwa ang nais ninyong gawin nila sa inyo. Ito ang buod ng Kautusan at ng mga isinulat ng mga propeta."

Ang epekto ng kaisipan sa pagkakataon.

Ang kaisipan ng tao ay maaaring ituladsa isang hardin, na maaaring linangin ng may katalinuhan o payagang mapatakbo ng may kaguluhan; ngunit kung nilinang o napapabayaan, ito ay tiyak, na magdadala ng resulta. Kung walang kapaki-pakinabang na binhi ang inilagay rito, magkagayon ay isang kasagsagan ng walang halagang mga damo ang mahuhulog rito, at patuloy na magbibigay ng kanilang mga kauri.

Tulad ng isang hardinero na nagsasaka sa kanyang lupa, pinanatili itong ligtas mula sa mga damo, at nagpapalaki ng mga bulaklak at prutas na kung saan siya ay mangangailangan, kaya maaari din sa isang tao na mag-alaga sa hardin ng kanyang kaisipan, ang lahat ng mga mali ay inaalis, ang mga walang silbi, at marumi saloobin, at paglinang patungo sa pagiging perpekto ng mga bulaklak at prutas ng karapatan, kapaki-pakinabang, at purong saloobin.

Sa pamamagitan ng pagsisikap sa prosesong ito, ang tao ay mas maagang makakatuklas na siya ay ang maestrong-hardinero ng kanyang kaluluwa, ang director ng kanyang buhay. Siya rin ang makakatuklas, sa loob ng kanyang sarili, ng mga batas ng pag-iisip, at mauunawaan, ng may tumataas na ganap na kawastuan, kung paanong ang pwersa ng pag-iisip at ang element ng kaisipan ay nagpapatakbo ng mga humuhugis sa kanyang karakter, pangyayari, at kapalaran.

Ang pag-iisip at karacter ay iisa, at dahil ang karacter ay maaari lamang mahayag at tumuklas sa kanyang sarili sa pamamagitan ng kapaligiran at kalagayan, ang mga panlabas na mga kalagayan sa buhay ng isang tao ay palaging matatagpuan na magkatugma na may kaugnayan sa kanyang mga panloob na estado.

Hindi ito nangangahulugan na ang kalagayan ng tao sa anumang naibigay na oras ay isang pahiwatig ng kanyang buong pagkatao, ngunit ang mga kalagayan ay magkasundong konektado sa ilang mga mahahalagangelemento ng pag-iisip sa loob ng kanyang sarili na, pansamantala, ang mga ito ay lubhang kailangan para sa kanyang pag-unlad.

Ang bawat tao ay nasa kanyang kalagayan dahil sa batas ng kanyang pagkatao; ang mga kaisipan na kanyang itinayo sa kanyang karakter ang nagdala sa kanya doon, at sa pag-aayos ng kanyang buhay ay walang elemento ng kapalaran, ngunit ang lahat ay resulta ng isang batas na hindi maaaring magkamali. Ito ay sadyang tunay sa mga taong ang pakiramdam ay "labas sa pagkakatugma” sa kanilang paligid kumpara sa mga taong nasisiyahan sa kanilang paligid.

Bilang isangumuunlad at nag-eebolusyon na nilikha, ang tao aykung saan siya andoon para malaman niya na siya ay maaaringlumago; athabangnatututohanangespirituwal naaralin alinman sa pangyayarina kung saanay naglalaman ngpara sa kanya, itoay lumilipasatnagbibigay nglugarsa iba pang mgapangyayari.
Ang Taoaynasasampalsa pamamagitan ngkanyang kalagayankayahangga'tsiya aynaniniwala na angkanyang sariliay isang nilalangsa labasngmga kondisyon, ngunitkapag napagtanto niya na siyaay isangmay malikhaingkapangyarihan, atmaaaringsiyangmag-utos sanakatagonglupaatbinhing kanyangpagkataomula doon lumalabas ang paglago ng mgakalagayan, pagkatapos siyaaynagigingnararapat na maestro ng kanyang sarili.
Ang mga kalagayan ay lumalago mula sa pag-iisip, ang bawat tao ay nakakaalam kung sino ang may mahabang oras ay nag-eensayo sapagpipigil sa sariliatsa pagdalisay ng sarili,dahil mapapansin niya angpag-iibasa kanyangkalagayanay nagingeksakto sa proporsyon ng kanyang mgapagbabagongkondisyong pangkaisipan.Tunayna kapagang isangtao’yseriyosongnaglalapatng kanyang sariliupangmalunasanangmga depektosa kanyangkarakter,atgumawa ngmadaliatmarkadongpag-unlad, siyaay makakapasa ng mabilissa pamamagitan ng isang pagkakasunud-sunod ng may malaking pagbabago.
Angkaluluwa ay kusang umaakit sa kung ano anglihim niyang kinukupkop; kung alin ang kanyang minamahal, atsakakung saan ito natatakot; umabot ito sataasng kanyangitinatangingaspirasyon; itoay bumabasaantasng kanyangnapaparusahang pagnanais, at ang kalagayan ay angparaan kung saanangkaluluwa ay makatatanggap ng para sa sarili nito.

Ang bawat binhi ng kaisipang itinatanim o pinapayagang mahulog sa kaisipan, at nagkaroon ng ugat doon, ay magdudulot ng para sa sarili niya, mamumulaklak ng maaga o huli sa kaniyang ginagawa, at nadadala ng sarili nitong prutas ng pagkakataon at kalagayan. Ang mabuting kaisipan ay mabuti ang ibinubunga, ang masamang kaisipan ay masama ang ibinubunga.

Angmga panlabas namundo ngkalagayan ay humuhugissa kanyang sarilisapanloob namundong kaisipan, at parehong ang kaaya-ayaathindi kasiya-siyangmga panlabas nakundisyonang mgakadahilanan, na gumawaparasa tunay namabuti para sa isang indibidwal. Habangangmang-aaningkanyang sarilingpag-aani, ang tao ay natututo sa parehongpaghihirap at sa lubos na kaligayahan.
Ang pagsunod sa kaibuturan ng pagnanais, aspirasyon, mga pananaw,sa pamamagitan ngkung saansiya aynagbibigay-daan sakanyang sarilina ma-dominado, (gawin angkalooban-o'-katiting nangmaduming guni-guniomatatag na maglakad sahighwayngmalakas at may mataas napagpupunyagi), ang isang tao sa wakas ay nakaratingsakaniyangpamumungaatkatuparansa panlabas namga kalagayan sakanyang buhay.Angbatas ngpag-unladatpag-aayossa lahat ng dako ay makukuha.

Ang isang tao ay hindi dumating sa bahay na limusan o sa bilangguan sa pamamagitan ng paniniil ng kapalaran o ng kalagayan, ngunit sa pamamagitan ng ang daanan ng hinuhukay na saloobin at batayang kanyang ginugusto. At hindi maaaring ang isang wagas na pag-iisip ng tao ay biglang mahuhulog sa krimen sa pamamagitan ng istress ng anumang panlabas na puwersa; ang kriminal na pag-iisip ay matagal ng lihim na kinakandili sa puso, at ang oras ng pagkakataon ay masisiwalat ang naipong kapangyarihan.

Ang kalagayan ay hindi gumagawa ngtao; itoay nagpapakitasa kanya para sa kanyang sarili.Walang ganitongkondisyonang maaaringumiral bilangpababasa masamang pinagkabihasnan at angnag-aalaga ay nagpapakahirapbukod samay pagkahilig sa bisyo, opataassakabutihanatdalisaynitongkaligayahan kung wala sa patuloy napaglilinangngwalang bahid na dungis saaspirasyon; at ang tao, samakatuwid, ayangpanginoonatmaesterong kanyang ​​pag-iisip, ay ang tagagawang kanyang sarilianghumuhugisatmay-akdang kanyang kapaligiran.
Kahitsakapanganakanangkaluluwaay pumupunta sa kanyang sarili at sa pamamagitan ngbawat hakbangsalupangperegrinasyonito ay aakit ngmgakumbinasyonng mga kondisyonnamagbubunyag ngsarili nito, na kung saan ay ang mgarepleksyonngsarili nitongkadalisayanat, karumihan, ang kanyanglakasatkahinaan.
Ang tao ay hindi nakakaakit ng kung ano ang gusto nila, ngunitngkung ano sila. Ang kanilangkapritso, ang kinahuhumalingan, atambisyonaynahahadlangansabawat hakbang, ngunit ang kanilangkaloob-loobang kaisipanatkagustuhanaymapakain ang kanilang sariling mgapagkain, maging itonapakarumiomalinis. Ang"pagka-divino nahumuhugisng atingmga sarili; itoay ang atingpinaka-sarili.

Tangingang kanyang sariliang tanikala ng isangtao: pag-iisipatpagkilosay ang mgatagapiitngkapalarannila-sila ay napiit, ang pagiginghindi makawala; sila rin ang mga anghelngkalayaan-sila’y nagpapakawala, at nagigingmarangal. Hindikung ano ang kanyangkagustuhanatipinanalangin nakakakuha ang isang tao, ngunitkung ano ang tamang pinaghirapan. Ang kanyangkagustuhanatpanalanginay tangingmakalulugodatsinasagotkapag sila ay nailagay sa armonyakasama ang kanyangmga saloobinat mga pagkilos.
Sa kaliwanagan ng katotohanang ito, ano ang kahulugan ng "paglaban kontra sa kalagayan?" Ito ay nangangahulugan na ang isang tao ay patuloy na naghihimagsik laban sa epekto, habang ang lahat ng oras siya ay nagpapalusog at iniingatan ng mga dahilan ng kanyang puso. Ang mga dahilan ay maaaring nasa porma ng kamalayan o ng walang kamalayan; ngunit anuman ito ay mahigpit na magpapatagal sa pagsisikap ng nag-iingat, at sa gayon ay humihingi ng malakas na tawag para sa lunas.
Ang taoaysabikupang mapabuti ang kanilangmga kalagayan, ngunithindi gustong pagbutihinangkanilang mga sarili; silasamakatuwid aymananatilingnakatali. Ang mgataong hindiumuurongmula sasariling-pagkakapako sa krus ay hindi kailanmanmaaaringmabigoupang makamitang mgabagayna kung saanang kanyangpusoay nakatakda. Ito aytunay samundo maging sa makalangit namgabagay-bagay. Kahit naang mgataona ang tanginglayuninay upangmakakuha ng mgakayamananay dapat na maging handaupang gumawa ngdakilangmga personal nasakripisyobagomakamitniya angkanyang mganinanais; atkung gaano anghigit pakayakung sinoang nakapagtanto ng isang malakasatmatatag nabuhay?
Narito ang isangtaongubod ng hirap. Siyaay lubhangnababahalasa kanyangkapaligiranattahanan ang kaginhawahan aydapat namapabuti, gayon pa man sa lahat ngorassiya ay pabaya sa kanyang trabaho,atipinapalagay niya nasiyaaymay karapatanglinlangin angkanyangemployersa dahilangkulang ang kanyangsinusuweldo. Ang ganitong taoay hindinakakaunawang pinakasimplengsimulainngmgaprinsipyona kung saan ayang batayan ngtunay nakasaganaan, at hindilamangtalaganghindi karapatan dapattumaasmula sa kanyangpagkahamak, ngunit siya ay talagang nag-aakitsa kanyang sariling isangmas malalimpa rinpagkahamaksa pamamagitan ngpagtira sa ganoong kaisipan,atkumikilos ng may katigasan, mapanlinlang, at parang hindi makatao angsaloobin.

Narito ang isang mayamang tao na biktima ng isang masakit at paulit-ulit na sakit bilang resulta ng katakawan sa pagkain. Siya ay handang magbigay ng malaking halaga ng pera upang makakuha ng makakapagpaalis nito, ngunit hindi niya isakripisyo ang kanyang katakawan sa kanyang ninanais. Gusto niyang bigyang-kasiyahan ang kanyang panlasa para sa mayaman at masasarap na pagkain at magkaroon din ng mabuting kalusugan. Ang ganoong tao ay lubos na walang kakayahan upang magkaroon ng mabuting kalusugan, dahil hindi niya pa natutunan ang unang prinsipyo ng isang malusog na buhay.

Heto ang isang tagapag-empleyo ng mga manggagawa na nag-aangkin ng baluktot na mga hakbang upang maiwasan ang pagbabayad ng mga pasahod ayon sa tamang regulasyon, at, sa pag-asa ng ng mas malaking kita, binabawasan ang sahod ng kanyang mga manggagawa. Ang ganoong tao ay hindi na-aangkop para sa kasaganaan, at kapag nakita niya ang kaniyang sarili sa pagkalugi, sa kanyang reputasyon at kayamanan, sinisisi niya ang pangyayari, hindi niya alam na siya ang nag-iisang may-akda ng kanyang kalagayan.

Ipinakilala natin ang tatlong kaso para maipakita ang mga katotohanan na ang tao ay ang dahilan (bagaman halos palaging wala sa kamalayan) ng kanyang kalagayan, at habang ang pinupuntirya ay ang magandang kapalaran, patuloy na siya ay nabibigo sa katuparan nito sa pamamagitan ng paghikayat sa mga saloobin at kagustuhan na hindi maaaring posibleng ilagay sa armonya. Ang ganitong mga kaso ay dumadami at iba-iba halos pero walang katapusan. Kaya kung lulunasan, sundan ang ikinikilos ng mga batas ng pag-iisip sa kanyang sariling isip at buhay, at hanggang ito ay hindi ginagawa, ang mga panlabas na katotohanan ay hindi maaaring magsilbi bilang isang batayan ng pagdadahilan.

Ang kalagayan, gayunpaman, aykumplikado, ang kaisipanaymalalimna naka-ugat, atang mga kondisyonng kaligayahan ay magkakaiba sa bawatindibiduwal,na angbuong pagkokondisyon sa kaluluwa ng isang tao (bagaman maaari itongkilalang kanyang sarili) ay hindi maaaring hinuhusgahan ngibamula sa panlabas naaspeto ngkanyang buhaynang nag-iisa.
Ang isangtaoay maaaringmaging tapatsa ilang mgadireksyon, pero nagdurusa sapa rin sa kagipitan sa mga pangangailangan; ang isangtaoay maaaringmaginghindi tapatsa ilang mgadireksyon,pero nakukuhang yumaman;ngunit ang  konklusyonnakaraniwang nabubuo naangisang tao aynabibigodahil sa kanyangpartikular nakatapatan,at angiba pa ay yumayamandahil sa kanyangpartikular napanlilinlang, ay ang resulta ngisangmababawna paghuhusga, na kung saan ipinagpapalagayna ang mgahindi tapatna tao ayhalosganap nakorupt, atangmatapat nataohalos ay ganap na mabuti.
Saliwanag ngisangmas malalim na kaalamanatmas malawak nakaranasanang ganoong paghuhusgaaynakitangmali.Anghindi tapatna taoay maaaring magkaroon ngilang mgakahanga-hangangkatangian, na hindi tinataglay ng iba; atangmatapat natao ay may nakakapoot na masamang hiligna kung saan aywalasaiba. Angmatapat nataoay umaaningmagandangresultang kanyangmatapat namga saloobinatmga gawa; siyarinay nagdudulotsakanyang sarilingpaghihirap, na nabubuo galing sa masasamang hilig. Anghindi tapat na taogayon din naman ay nagtatamo ngkanyang sarilingpaghihirap atkaligayahan.
Ito aykasiya-siyasapantaongkapalaluanupang maniwalana ang isa aynaghihirapdahil sakanyangkabutihan; ngunit hanggang hindi nalilipol ng isang taoang bawat masasakit,mapait, athindi malinisna pag-iisipmula sa kanyangkaisipan, athugasanang bawatkasalanan na naka- mantsa mula sa kanyangkaluluwa, maaari ba siyangmaka-posisyon upang malamanat ipahayagna ang kanyangpaghihirapay ang mgaresulta ngkanyangkabutihan, athinding kanyangmasamangkatangian;atsamgaparaan upang, matagalpabagoniyamaabot, angkataas-taasangpagiging perpekto, siya aymakatuklas, na magtrabaho sakanyang kaisipanatbuhay, ang dakilang batasna kung saanay ganapna may katarungan, atna hindi maaaring, samakatuwid, magbigay ngkabutihanpara sakasamaan, at kasamaanpara sakabutihan.
Ang pagkakaroonng nasabingkaalaman, siyapagkatapos ay makakaalam na,paglingon niyasa kanyangnakaraan angkamangmanganatpagkabulag,sa kanyangbuhayay,at palaging , may makatarungang nakaaayos, na ang lahat ngkanyangnakaraangmga karanasan, mabuti atmasama, ay patas nanagtatrabahosa kanyangpag-unlad, ngunit hindi pa nag eevolve ang kanyangsarili..
Ang magandangpag-iisipatpagkilosay hindi kailanmanmaaaringmagdulot ngmasamang resulta; ang masamangsaloobinatmga aksyonay hindi kailanmanmaaaringmagdulot ngmabuting resulta.Parang sinasabi nating alang pang-gagalingan ang mais kung hindi sa mais, walang mula sakamatis kung hindi mula sa kamatis. Nauunawaan ng mga tao ito mula sabatasnglikas namundo, atnagtatrabaho kasama niya; ngunitkakaunti ang nakakaintindi nito na samentalatmoral namundo(bagamanangoperasyonay simple athindi lumilihis), at sila, samakatuwid, ay hindi nakikipagtulungan sa mga ito.
Ang paghihirapay palagingepekto ngmalingpag-iisipsa ilang mgadireksyon.Itoay isangpahiwatignaangmga indibidwal na wala sapagkakaisa, sa armonya, sakanyang sarili, sa Batasng kanyangpagkatao.Angnag-iisaatkataas-taasangpag-gamit ng mgapaghihirapay upangmaging dalisay, upang masunogang lahat ngwalang silbiathindi malinis. Ang paghihirapay humihintopara sa kanyana nagingdalisay. Walang dahilan para sunugin ang ginto kung naalis na ang mga dumi nito, at nagingisangperpekto,dalisayatang na liwanagangpagkataoay hindi na magdurusa.
Ang mgapangyayari, na natatagpuan ng isangtaongmaypaghihirap, ay ang mgaresulta ngkanyang sarilingkaisipansaarmonya. Ang mgapangyayari, na ang isangtaoay nakatatagpo ngmaykaligayahan, ayang resulta ngkanyang sarilingkaisipan sa armonya. Ang kaligayahan, hindi angmateryal naari-arian,ay angsukatan ngtamangkaisipan; ang pagkapahamak, hindiang kakulangan saari-ariangmateryal, ay ang sukatan ngmalingkaisipan.
Ang isangtaoay maaaringisinumpaat yumaman; maaaringsiya aypinagpalaatnaghihirap. Ang kaligayahanatkayamananaynagkakasama sama kapag ang mgakayamananaymakatarunganatmatalinongginagamit; atangmahirap na taolamangang bumababasapagkahamakkapagsiyaay nagpalagay ng kanyang kapalaranbilang isangpasaning hindi makatarungang nakapataw.
Ang karukhaanatpagpapakalabisay ang dalawangsukdulan ngpagka-pahamak. Sila ay parehong mgahindi likas atresulta ngmentalna kaguluhan. Ang isangtaoay hinditamaangkondisyonhanggang sasiyaay magingmasaya, malusog, at mayamang tao; at ang kaligayahan, kalusugan, atkasaganaanay ang mgaresulta ng isangmaayos napag-sasaayosng panloob kasamaang panlabas, ngtaosa kanyangpaligid.
Ang isangtaoaynagsisimulangmagingisangtaokapagsiya ay tumigilsa kanyang pag-angal atpang-lalait, atmag-umpisang maghanap sa mganakatagongkatarungannamag-aayos sakanyang buhay.Athabang inaangkop niya ang kanyang kaisipansaipinaguutosnakadahilanan, siyaay tumitigilsa pag-aakusa saibana sila ang sanhi ngkanyangkondisyon, atbinubuo angkanyang sarilihanggangsalumakas at magkaroon ng marangalna saloobin; tinitigilan ang pagsipa sa nga pangyayari, kung hindi nagsisimulanggamitin angmga ito bilang mgapantulongsa kanyangmasmabilis na pag-unlad, atbilang isang paraanngpagtuklas ngmganakatagongmga kapangyarihanatmga posibilidadsa loob ngkanyang sarili.
Batas, hindipagkalito, ay ang nangingibabaw naprinsipyosa uniberso; katarungan, hindikawalan ng katarungan, ay ang kaluluwaatdiwang buhay; ang katuwiran, hindikatiwalian, ang humuhubogat ang gumagalaw napuwersasaespirituwal napamahalaanng mundo.Angpagiginggayon, ang tao ay dapat magtama sa kanyang sariliupangmakita naang unibersoay tama; atsa panahon ng prosesongpaglalagay ngkanyang sarili satama makikita niyana habangbinabago niya angkanyangmga saloobinsa mga bagayat sa iba pangmga tao, ang mga bagayat ang ibangmga taoaymagbabagosa paligid niya.
Angpatunay ngkatotohanangitoay nasabawattao, atitosamakatuwiday kumikilalangmadalingpagsisiyasatsa pamamagitan ngsistematikongpagsisiyasat ng sariliat sa sariling analisis. Hayaan ang taosa isangradikal napagbabago ng kanyangmga saloobin, at siya aymamamanghasamabilis napagbabagong-anyonitoepektosamateryal nakundisyonngkanyang buhay.Iniisip ng taona ang pag-iisipay maaaringpinananatilinglihim, ngunit hindi ito maaari; ito ay mabilis nanagpapalinawsaugali, at ang ugaliang nagbubuo sa kalagayan.
Ang mga makahayop na saloobinay nagpapalinawsamga gawingpaglalasingatsa hilig ng laman, na nagbubuosakalagayanngpaghihikahosatsakit: ang marumingsaloobinngbawat uriay lumilinawsamahinaat nakakalitongmga ugali, na nagbubuong pagka-istorboatsalungat sapangyayari:ang kaisipanng takot,pag-aalinlangan, pag-aatubiliaylumilinawsamahina,parang hindi lalaki, atwalang matibay na pasyaat ugali, na nagbubuosapagkakataon ng pagkabigo, pagdaralita, atinaarugang alipin: ang tamad na saloobinay lumilinawsamga ugalingkadumihanatpanlilinlang, na nagpbubuo sapagkakataon ng pagka-madumiatkadukhaan: ang pootatpagtuligsangsaloobinay lumilinawsamga ugali ngakusasyonatkarahasan, nanagbubuosapagkakataon ng pinsalaatpag-uusig: ang makasarilingsaloobinng lahat ng uriay lumilinawsamga ugalingpagkamakasarili, na nagbubuosakalagayannang higit pao mas mababangpagkakabalisa.
Sa kabilang banda, ang magandangsaloobin ang lahat ng uriay lumilinawsaugalingbiyaya atkabaitan, na tumitigas samagiliwatmaaliwalasna pangyayari: ang purongsaloobinay lumilinawsaugalingpagtitimpiatpagpipigil sa sarili, na nagbubuosakalagayanngpagpapahingaatkapayapaan: ang saloobinsatapang,pag-asa sa sarili, atdesisyonay lumilinawsatunay na ugali, na nagbubuosapagkakataon ng tagumpay, kasaganahan, atkalayaan: ang masigasig nasaloobinay lumilinawsaugalingkalinisanat kasipagan, na nagbubuosakalagayanngpagkawili: pagkamaamoangpagpapatawaday nagpapalinawsamga ugali ng pagka-magiliw , nanagbubuo saproteksiyonatpang-preserba sa mga pangyayari:ang pagmamahalatmabait nasaloobinay nagpapalinawsaugalingpagiging malilimutinpara saibang tao at bagay, na nagbubuosapagkakataon ng kasiguruhan, katibayan, kasaganaanat sa tunay nakayamanan.
Isang partikular napagsasanay sa kaisipan ay naninindigan, maging ito ay mabuti omasama, at hindi maaaringmabigoupang makabuo ngmga resulta sakaracter atpangyayari.Ang taoay hindi maaaringdirektangpumiling kanyangkalagayan, ngunit maaariniyang piliing ang kanyangmga saloobin at iniisip, sigurado, huhugis sa kanyang kalagayan.
Ang kalikasanay tumutulong sabawattao para sakaluguranngmgasaloobin, na siya niyang pinaka-hihikayat, at ang mga pagkakataonayipapakitana kung saan aymabilis na darating pareho samabuti at masamangsaloobin.
Hayaan ang taonatigilanang kanyangmakasalanangpag-iisip, at ang mundoaylalambotsakanya, atmagiging handaupang makatulong sakanya;hayaan siyangisaisantabiang kanyangmahinaatmasakitingpananaw,atpagmasdan, ang mga pagkakataonaysumisibolsabawatkamayupang tulunganang kanyangmalakasat matatag na paninindigan;hayaan siyanghumikayat ngmagagandangpananaw,at walangmahirap nakapalaranang dapatsumailalimsa kanyapababa sapagkapahamakatkahihiyan.Ang mundo ayang iyongkaleydoskopo, atangiba't ibangmga kumbinasyonngkulay, na sabawatsumusunod nasandaliitoay nagpapakitasa iyong mgakatangi tangingnaisasaayos namga larawan ng iyongpalaginggumagalaw namga kaisipan.