Ang landas sa pantas ispiritwal.

Ang landas sa pantas ispiritwal.

Ang pantas ay umiiral sa ating  lahat. Ang pantas na ito ang nakakakita at nakakaalam ng lahat ng mga bagay. Ang pantas ay lampas sa magkasalungat na liwanag at kadiliman, sa mabuti at masama, sa kasiyahan at kalungkutan, sa kasaganahan at kahirapan. Lahat ng nakikita ng isang pantas ay naka ugat sa mundong hindi nakikita.

Ang sagradong aklat na ito ay tungkol sa landas ng isang pantas.

Ang kalikasan ay nagpapakinang sa kalooban ng isang pantas.
Ang katawan at ang isip ay maaaring matulog, ngunit ang isang pantas ay laging gising. Ang isang  pantas ay nagtataglay ng sikreto ng imortalidad.

Sino  ba ako?

"Ako ba ay ang damdamin, ang kaisipan, ang kamalayan, ang pang-unawa, ang pagkaintindi, ang katalinuhan, ang karunungan,ang  pananaw, ang kapasyahan, ang  pag-iisip, ang kabaitan,  ang masigasig,ang  pagkakilala,ang memorya, ang kalakasan, ang buhay, ang pagnanais,at ang kalooban.
-
Lahat ng mga ito ay mga pangalan ng mga intelihensiya o ng pantas.

Ito ang susunod na hakbang na kailangan natin bilang isang uri ng nilikha upang makilala na lahat tayo ay isang pantas.
Na may malalim na pagkatao sa bawat isa sa atin na may likas na kakayahan bilang isang pantas, isang salamangkero, isang manggagamot, isang henyo, isang matalinong taga-payo at isang engkantador.

Ito ay maaaring lumikha ng isang kahima-himalang buhay para sa atin na magdadala sa atin sa milagrosong mundo ng mga mapag-himala, at mahiwaga. At ang buhay natin ay maaari muling maging nababatubalani at kahali-halina.

Daniel 4:

  4 "Akong si Nebucadnezar ay panatag at masaganang namumuhay sa aking palasyo. 5 Minsan, nagkaroon ako ng isang nakakatakot na panaginip at mga nakakasindak na pangitain habang natutulog. 6 Kaya, ipinatawag ko ang mga tagapayo ng Babilonia upang ipaliwanag sa akin ang panaginip na iyon. 7 Dumating naman ang mga salamangkero, mga enkantador, mga astrologo at mga manghuhula. Sinabi ko sa kanila ang aking panaginip ngunit hindi nila ito maipaliwanag. 8 Ang kahuli-hulihang nagpunta sa akin ay si Daniel na pinangalanan kong Beltesazar, ayon sa pangalan ng aking Diyos sapagkat sumasakanya ang espiritu ng mga banal na Diyos. At inilahad ko sa kanya ang aking panaginip. Ang sabi ko: 9 Beltesazar, pinuno ng mga salamangkero, alam kong sumasaiyo ang espiritu ng mga banal na Diyos at alam mo ang lahat ng hiwaga. Ngayo'y sasabihin ko sa iyo ang aking panaginip at ipaliwanag mo ito sa akin.

Ano ba ang pantas?

Paano natin makikita ang pantas na nasa loob ng pagkatao natin?
Ang ruta ng pantas ay sa pamamagitan ng ebolusyon ng ating sariling kamalayan. Sa pamamagitan ng sagradong aklat na ito tayo ay magiging isang pantas.

 Tayo ay nasa bagong yugto ng ebolusyon
at ang sumusunod na baitang ng ebolusyon ay ang ebolusyon ng kamalayan at ang hantungan ay ang ebolusyon ng kamalayan sa kamalayan.

Sa nakalipas na daang daang taon tayo ay  isang biktima na tumutugon sa mga pagkakataon para mabuhay. Tayo ay nakatira pa noon sa isang delikadong kapaligiran puno ng mababangis na hayop na ang tingin sa atin ay masarap na pagkain kaya natuto tayong tumakbo at tumakas.

Hanggang natuto na tayong lumaban at manghuli naging mangangaso ng mga mababangis na hayop upang maging pagkain natin.

Ngayon sa makabagong panahon tayo ay biktima pa rin na tumutugon din ng pagtakbo, pagtakas at pag-iwas sa takot na nalilikha ng mga balita ng terrorismo, ng malakas na bagyo, ng malakas na lindol at sa mga balita sa pahayagan na hindi naman nagkakatotoo.

Na ang  ginagawa ngayon sa atin ay ang pagkakaroon ng pagkataranta, depresyon. Stress, ng isang epidemya ng sakit sa puso, pagkasira sa sistema ng ating katawan,   epidemya ng kanser at iba pang nakakasirang karamdaman.

Pero ang higit na tumataas ay ang pagpapamana sa susunod na henerasyon ng mga digmaan, ng galit, ng pag sakop, ng kagahaman, ng pagsupil sa kapwa tao at ang pagsira ng kapaligiran.

Kaunting dahilan lang nagpapatayan na ang mga tao. Umuupa ng mga bayarang mamamatay tao dahil lang sa maliliit na problema. Magkaroon lang ng inggit umuupa na ng mga mangkukulam upang magbaon ng mga sakit ispiritual na nagiging pisikal na karamdaman sa kanilang bibiktimahin. Dito nakakatulong ang mga sagradong aklat para magising ang pagiging  pantas, ang pagiging manggagamot, ang pagiging engkantador, ang pagiging salamangkero, ang pagiging taga payo at ang pagiging mandirigmang ispiritual.Maibalik ang pagmamahalan, pagmamalasakit at pag-ibig sa kapwa tao sapagkat tayong lahat ay konektado sa sandaigdigan at sa ispiritwal.

Tayong mga tao  na ngayon ang mangangaso sa sarili nating planeta tulad noong sinaunang panahon tayo tayo din ang nag aaway away para makuha ang kanilang mga lupain at kanilang mga pagkain at ari-arian. Na nagiging sanhi upang tayo tayo ay magkaubusan ng lahi. Tayo pa rin ang naninira ng inang kalikasan, ng ating sariling planeta, ng ating sariling tirahan at ng kahanga-hangang sandaigdigan.

Na kung saan tayo ay isang nilikhang may pribileyo. Malilipol tayo kapag wala ang pantas. Kaya mahalagang mapabalik natin ang pantas ng may nagmamadaling pangangailangan ibalik ang pagiging pantas upang magising ang nasa loob ng ating pagkatao.

Ang pantas ay naglalayon at naghahangad sa kaloob-looban ng ating pagkatao, ang ating hinahanap bilang tao ay ang kalayaan.

At mayroong mga antas ang kalayaan. kapag nagtanong ka sa isang tao kung ano ang kalayaan  marahil ang pinaka-mababaw na antas at paliwanag ng kalayaan ay magawa ang mga bagay na ninanais at gawin kung ano ang gustong gawin.  

Ang pangalawang antas ng kalayaan
ay ang kakayahan upang matupad ang ating mga ninanais at kung ano ang mga paraan upang matupad ang ating mga kagustuhan materyal na bagay, espirituwal na bagay at iba pa.

Subalit mayroong ikatlong antas ng kalayaan at ang ikatlong antas ng kalayaan ay ang kakayahang upang makatakas sa bilangguan ng mga nakaraang pag kokondisyon ng tao sa pamamagitan ng telebisyon o internet ng mga pangyayari na nakaka impluensiya ating paniniwala at pag-uugali. Tayo ay nagagawang ma hipnotismo at nagagawang mapaniwala sa iba’t ibang propaganda at kasinungalingan.

Ang pang-apat   na antas ng kalayaan ay ang kakayahan na gumawa ng likas at tamang aksyon na magdadala sa atin sa ebolusyon at katuparan ng ating mga ninanais.

Ang ebolusyon ng isang tao ay apektado ng kanilang naging desisyon at pagkatapos ay maaari na tayong pumunta lampas sa iba pang mga antas ng kalayaan na ating gagalugarin na kung saan pumapasok tayo sa kaharian ng kamalayan.

Ito ay lampas sa ating pag-gising,
lampas sa ating panaginip  at lampas sa ating pagtulog. Tayo ay patuloy na nagpapalipat-lipat sa pagitan ng paglilikha, ng panaginip at ng pag-tulog.

Mayroon pa bang mundo na dapat nating galugarin sa ating sariling kamalayan? Ang walang hangganang mundo ay dumarating at umaalis sa napakalawak at lumalago nating kaisipan at kamalayan.

Ito ang lebel ng kalayaan na kung saan ginagalugad natin ang mundo lagpas sa ating pag-gising, sa ating mga panaginip at sa ating pag-tulog. Ito ang kalayaang nakakalabas sa hangganan ng kalawakan at oras.

1 Hari 3: 4-28

Ang Karunungan ni Solomon
(2 Cronica 1:3-12)

               4 Minsan, pumunta si Solomon sa Gibeon upang maghandog, sapagkat iyon ang pinakatanyag na sagradong burol. Nakapag-alay na siya roon ng daan-daang handog na sinusunog. 5 Kinagabihan, samantalang siya'y naroon pa sa Gibeon, nagpakita sa kanya si Yahweh sa isang panaginip at tinanong siya, "Ano ang gusto mong ibigay ko sa iyo? Sabihin mo!" wika sa kanya.
               6 Sumagot si Solomon, "Kinahabagan ninyo at tunay na minahal ang aking amang si David dahil naging tapat at matuwid siya sa inyo at naging malinis ang kanyang puso. At ipinagpatuloy ninyo ang inyong tapat na pagmamahal sa kanya nang bigyan ninyo siya ng isang anak na ngayo'y nakaupo sa kanyang trono. 7 Yahweh, aking Diyos, ginawa mo akong hari bilang kahalili ng aking amang si David, kahit ako'y bata pa't walang karanasan. 8 Ngayo'y nasa kalagitnaan ako ng iyong bayang pinili, bayang hindi na mabilang sa dami. 9 Bigyan po ninyo ako ng karunungang kailangan ko sa pamamahala at kakayahang kumilala ng mabuti sa masama. Sapagkat sino po ba ang may kakayahang maghari sa napakalaking bayang ito?"
               10 Dahil ito ang hiniling ni Solomon, nalugod sa kanya si Yahweh 11 at sinabi sa kanya, "Dahil hindi ka humiling para sa iyong sarili ng mahabang buhay, o kayamanan, o kamatayan ng iyong mga kaaway, kundi ang hiniling mo'y karunungang kumilala ng mabuti sa masama, 12 ibibigay ko sa iyo ang hiniling mo. Bibigyan kita ng karunungan na walang kapantay, maging sa mga nauna o sa mga susunod pa sa iyo. 13 Ibibigay ko rin sa iyo ang mga bagay na hindi mo hiningi: kayamanan at karangalang hindi mapapantayan ng sinumang hari sa buong buhay mo. 14 At kung mamumuhay ka ayon sa aking kalooban, kung susundin mo ang aking mga batas at mga utos, tulad ng ginawa ng iyong amang si David, pagkakalooban pa kita ng mahabang buhay."
               15 Nagising si Solomon at noon niya nalaman na siya'y kinausap ni Yahweh sa panaginip. Pagbalik niya sa Jerusalem, pumunta siya sa harap ng Kaban ng Tipan ni Yahweh, at nag-alay ng mga handog na susunugin at mga handog para sa kapayapaan. Naghanda rin siya ng isang salu-salo para sa kanyang mga tauhan.

Ang Hatol ni Solomon

               16 Isang araw, nagpunta sa hari ang dalawang babaing nagbebenta ng panandaliang-aliw. 17 Ang sabi ng isa, "Mahal na hari, kami po ng babaing ito ay nakatira sa iisang bahay. Nanganak po ako habang siya'y naroon. 18 Pagkalipas ng tatlong araw nanganak din ang babaing ito. Wala po kaming ibang kasama roon. 19 Isang gabi ay nadaganan po niya ang kanyang anak at ito'y namatay. 20 Malalim na ang gabi nang siya'y bumangon at habang ako nama'y natutulog. Kinuha niya sa tabi ko ang aking anak at dinala sa kanyang higaan, at inilagay naman sa tabi ko ang kanyang patay na anak. 21 Kinaumagahan, bumangon po ako upang pasusuhin ang aking anak, ngunit natagpuan ko na lang na ito'y patay na. Subalit nang pagmasdan ko pong mabuti, nakilala kong hindi iyon ang aking anak."

               22 Tumutol naman ang pangalawa at ang sabi, "Hindi totoo 'yan! Anak ko ang buhay at ang sa iyo'y patay."

               Lalo namang iginiit ng una, "Hindi totoo 'yan! Anak mo ang patay at akin ang buhay!"

               At ganito ang kanilang pagtatalo sa harapan ng hari.

               23 Kaya't sinabi ni Solomon sa isa, "Sinasabi mong iyo ang buhay na bata at kanya ang patay;" at sa ikalawa, "Ang sabi mo nama'y iyo ang buhay at kanya ang patay." 24 Kaya nagpakuha ang hari ng isang tabak. At dinala nga sa kanya ang isang tabak. 25 Sinabi ng hari, "Hatiin ang batang buhay at ibigay ang kalahati sa bawat isa."

               26 Nabagbag ang puso ng tunay na ina ng batang buhay at napasigaw: "Huwag po, Kamahalan! Ibigay na po ninyo sa kanya ang bata, huwag lamang ninyong patayin."

               Sabi naman noong isa, "Sige, hatiin ninyo ang bata upang walang makinabang kahit sino sa amin!"

               27 Kaya't sinabi ni Solomon, "Huwag ninyong patayin ang bata. Ibigay ninyo sa una; siya ang tunay niyang ina."

               28 Napabalita sa buong Israel ang hatol na iginawad ng hari at ang lahat ay nagkaroon ng paggalang at takot sa kanya. Nabatid nilang taglay niya ang karunungan ng Diyos upang humatol nang makatarungan.

Ecclesiastico 1: 1-30

Papuri sa Karunungan

1 Mula sa Panginoon ang lahat ng karunungan,
at iyon ay taglay niya magpakailanman.
2 Sino ang makakabilang ng buhangin sa dagat, o ng patak ng ulan,
o ng mga araw, o sa panahong walang pasimula at walang katapusan?
3 Sino ang makakasukat sa taas ng langit, o sa lawak ng lupa?
Sino ang makakaarok sa karagatan
at sino ang makakasaliksik sa Karunungan?
4-5 Bago pa likhain ang alinmang nilalang, nalikha na ang Karunungan,
at ang tunay na pagkaunawa, bago pa nagsimula ang mga panahon. a
6-7 Kanino ipinahayag ang simula ng Karunungan,
at sinong nakakaalam ng kanyang pamamaraan? b
8 Iisa lamang ang talagang marunong;
dapat tayong gumalang na may paghanga sa harap ng kanyang luklukan.
9 Ang Panginoon ang lumikha ng Karunungan,
kinilala niya ang kahalagahan nito
at ibinuhos niya ito sa lahat ng kanyang nilalang.
10 Binahaginan niya ng Karunungan ang lahat ng tao,
ngunit higit na masagana ang kaloob niya sa mga umiibig sa kanya. c
11 Kung may paggalang ka sa Panginoon,
magkakamit ka ng karangalan at kasiyahan,
mapuputungan ka ng tuwa at kagalakan.
12 Ang magparangal sa Panginoon ay nagdudulot ng kaligayahan at tuwa,
nagkakaloob ng buhay na mahaba at maligaya. d
13 Ang may paggalang sa Panginoon ay sasagana sa bandang huli;
pagpapalain siya sa oras ng kamatayan.
14 Ang paggalang sa Panginoon ay simula ng tunay na Karunungan;
sa sinapupunan pa ng ina'y kasama na siya ng mga tapat.
15 Nanirahan siya e sa gitna ng mga tao mula pa noong una
at magtitiwala sa kanya ang mga susunod na salinlahi.
16 Ang may paggalang sa Panginoon
ay siyang nagkakamit ng pinakamataas na Karunungan;
mag-uumapaw sa kanila ang kanyang masaganang bunga,
17 pinasasagana niya sa mabubuting bagay ang kanilang tahanan,
pinupuno niya ng masaganang ani ang kanilang f mga kamalig.
18 Ang paggalang sa Panginoon ay magandang bulaklak ng Karunungan,
na nagdudulot ng kapayapaan at kalusugan. g
19 Namamahagi siya ng kaalaman at ganap na pagkaunawa;
ang nagpapahalaga sa kanya
ay kanyang pinaparangalan at pinagiging tanyag.
20-21 Ang paggalang sa Panginoon ay siyang ugat ng Karunungan,
at ang mga sanga naman nito ay mahabang buhay. h

Pagtitimpi sa Sarili

22 Ang marahas na galit ay laging walang katuwiran;
mapapahamak ang tao sa sandaling padala siya sa kanyang galit.
23 Maghintay ka at magtimpi, at sa huli ay hindi mo ito pagsisisihan.
24 Huwag kang magsalita hanggang hindi napapanahon;
pagkatapos, igagalang ng lahat ang iyong katalinuhan.

Ang Karunungan at ang Paggalang sa Diyos

25 Ang Karunungan ay may magagandang aral na iniingatan,
ngunit ang makasalanan ay nasusuklam sa kabanalan.
26 Sundin mo ang Kautusan, kung nais mo ng Karunungan;
ito'y masaganang ipagkakaloob sa iyo ng Panginoon.
27 Ang paggalang sa Panginoon ay karunungan at kaalaman;
nalulugod siya sa matapat at mababang-loob.
28 Huwag mong itatakwil ang paggalang sa Panginoon;
huwag kang dudulog sa kanya nang di tapat sa loob.
29 Pag-ingatan mo ang iyong pananalita,
at huwag kang magkukunwari sa paningin ng mga tao.
30 Huwag kang magmamataas, baka ka bumagsak at sukdulang mapahiya.
Ihahayag ng Panginoon ang iyong mga lihim,
at hihiyain ka niya sa harap ng madla,
sapagkat dumulog ka sa kanya nang walang paggalang,
at ang puso mo'y puno ng pandaraya.

Kung ang kayamanan ay nangangahulugan ng  kaligayahan, ang mayaman ay dapat na nagsasayaw sa mga lansangan; kung ang kapangyarihan ay nagsisiguro ng seguridad, dapat ang mga  pinuno ay lumakad sa mga lansangan ng walang bantay; kung ang kagandahan at  katanyagan ay magdadala ng perpektong relasyon, dapat ang mga  kilalang tao ay hindi naghihiwalay. Ang katotohanan ay, walang mas mahusay na paraan upang maging masaya sa buhay na ito kung hindi mabuhay ng simple, maglakad ng may buong kababaang-loob at pag-ibig taos pusong sumailalim sa kalooban ng anino Diyos.

Upang maranasan ng ating sarili
ang isang dalisay na kakayahan, ito ang espiritu. Tayo ay isang hindi na kundisyong espiritu na nabitag at naikulong sa kundisyon itinuro ng kapaligiran, edukasyon at impluwensiya.

May antas ng kalayaan upang galugarin ang mundo na higit pa sa gising, sa nangangarap at sa natutulog. At sa wakas ay kalayaan upang makatakas sa mga hangganan ng kalawakan at oras.

Ang katotohanan na ikaw o ako ay hindi maaaring isiksik ng kabuuan sa isang katawan. Para sa maikling panahon ng isang panghabang buhay na kalayaan upang makatakas sa mga hangganan ng kalawakan at oras, dahil tayo ay wala sa espasyo at oras.

Narinig natin ang kasabihang
Ikaw ay nasa mundong ito ngunit hindi nito. Ano ang ibig sabihin nito? May ay isang bahagi sa atin na lumalahok sa espasyo at oras pero meron ding bahagi na malaya tulad ng hangin na lampas lampasan.

Malaya tulad ng alabok sa alikabok.
Malaya tulad ng hangin sa himpapawid
sa pag-ibig sa buhay ang aking kaluluwa ay nakatira at nakaupo sa kaniyang sariling hugis.  

Mabuhay ng katulad ng isang pulubi
sa bawat araw sa ibang bahay tumitira
bawat gabi sa ilalim ng mga bituin
tayo ay pulubi sa mundong ibabaw
nandito para sa isang maikling panahon upang magbigay sa bawat isa ng kagalakan.

Ngunit ang kalayaan sa ganoong kahulugan ay maaari lamang maranasan
kapag sinimulan natin makilala
na ang tunay na tayo ay nasa mundo
ngunit hindi nito.

At mayroong mga tao sa nakalipas na lumakad na ganitong paraan ng pantas sila ay naging banal, pilosopo, manunulat, propeta at manghuhula na lumakad sa ganitong paraan noong nakalipas na panahon.

Sa ngayon maraming ng pantas ang nagigising sa lipunan.  Mayroong ilang mga napaka-ordinaryong tao mga hindi sikat na mga pantas na  maaaring  nakatayo lang sa isang tindahan na nasa harapan mo o nakasakay sa lumilipad na eroplano na dumaan sa itaas mo o naglalakad sa kalye. Ito ang nangyayari sa ating panahon sa nakamamanghang bilis.

Ang pinagsama-samang kamalayan ay umuusbong sa tinatawag na isang kritikal na masa kapag dumarami ang nagiging pantas at ang lahat ng mga pantas ay nagkaroon ng parehong diwa.

Sinasabi nga na nasa kaloob looban natin ang isang malalim na intelihensiya at ang katalinuhang ito ay ang tunay na pinaka-mataas na henyo.

Ito ang sumasalamin sa karunungan ng uniberso at kapag nakita natin ang intelihensiyang ito ang buhay natin ay magiging mahika at mapaghimala.   Ito ang daan ng pantas, ito ay isang paglalakbay at isang destinasyon sa parehong oras.

Nagsimula ito sa isang simpleng tanong na kung saan ang sangkatauhan ay nagta- tanong simula pa noong libu-libong taon ng nakakaraan ang tanong ay sino ako?
Sino ako? At kapag itinanong na natin ang tanong na ito sa ating mga sarili ang unang bagay na ating nasasagupa ay pagkalito at kaguluhan, iyon ay mabuti.

May isang pantas na nagsabi na dapat may kalituhan sa loob mo upang bigyan ng kapanganakan ang isang bituing sumayaw.
Ang kalituhan, ang kaguluhan at kawalan ng katiyakan ay mga sangkap ng resipe para sa paglitaw ng kalinawan, intuwisyon, kaayusan, kaalaman at karunungan.

Isang ispiritwal na mangagamot ang nagsabi na: panatilihin ang mga kasamahan at humanap ng mga kasama na naghahanap ng katotohanan at lumayo sa mga taong natagpuan na ito.

Kaya tayo ay nasa isang paghahanap magka-kasama tayo sa paglalakbay hahanapin natin ang katotohanan makikita natin ito sa abot ng ating kakayanan at simulan ang pag-galugad sa kaharian ng ating sariling kamalayan.

At ito ay bagay na hindi madaling gawin ang tawag dito ng mga maestro ng Dtef ay lugar ng pantas sa talim ng labaha. Dahil maaari itong maging mapanlinlang sa simulang ma- enkwentro natin ang loob ng ating pagkatao magsisimula tayong mailto at magkaroon ng pag-aalinlangan.

Noong may nagtanong sa isang dtef master ng: Sino ka? Ang sinagot nya ay kapag sinubukan mo akong lagyan ng etiketa at ikulong sa etiketa gugutumin mo ang iyong sarili.  

Gugutumin mo ang iyung sarili kapag ikinulong ka sa isang kahon ng isang salita at ang kahon na iyun ang iyong magiging kabaong dahil hindi ko alam kung sino ako ako ay isang panaginip ng pagkalito at pag-aalinlangan. Ang pangalan ko ay napulot lamang ng aking magulang sa himpapawid ng impluensiya ng mga bansang sumakop sa aking mga ninuno.

At sinabi niya ang isang bagay na talagang maganda: Ako ang iyong sariling tinig na umaalingawngaw sa mga pader ng ​​Diyos ng Diyos na walang katapusan na walang hanggan ang iyong sariling tinig.

Ito ang isa pang paraan ng pagsasabi na ang uniberso ay isang tugon sa mga tagamasid kaya kapag pumupunta tayo sa loob ng ating sarili nakikita natin na ito ay kalipunan ng iba’t ibang koleksyon ng iba't ibang mga enerhiya na gumuguhit na apoy ng buhay sa saligan ng ating mga kaluluwa.

Tumingin sa iyung kalooban Mayroong makasalanan at may santo doon Mayroong banal at ng ubod ng sama sa parehong oras. Mayroong sagrado at mayroong bastos mayroong madilim na gabi ang kaluluwa doon mayroong liwanag ng biyaya ang kaluluwa. Mayroong kasakiman pero mayroon din mapagbigay.

May nagkakasabay na magkakasamang buhay ng lahat ng mga mag-kasalungat na katauhan  at habang sinisimulan natin pumunta sa masikip na daanan ito sa madilim na pasilyo ang  multo ay mapupuno sa kisame ng ating kaisipan.

Pagkatapos  lumampas sa lahat ng ito ay isang mundo ng dalisay na espiritu ng purong kagalakan ng walang katapusang kakayahang umangkop Sa walang hanggang posibilidad . Andito na, natuklasan na ang mga lihim ng pantas ang nakakaalam ng lahat ng bagay tungkol sa lahat ng bagay kapag ito ay kailangan ng makilala.
Dito na makikita ang ebolusyon ng ating sariling kamalayan sa pamamagitan ng pagbabago sa dami ng ating sariling atensyon kaya habang naglalakad tayo sa daang ito ng pantas.

Pupunta tayo sa iba’t ibang hakbang na matatagpuan natin habang dumadaan sa sikretong daanan ng ating sariling kaisipan upang mahanap ang mundo ng purong kaalaman, purong pagka-malikhain at dalisay na karunungan.

 At habang tinitingnan natin ang iba't ibang mga aspeto ng ating sarili matutuklasan natin na ito ang mga katangian ng ating kamalayan.

Maaari silang magbuksan sa kahabaan ng daraanan sa loob ng ating kamalayan na parang may sinusunod na paraan.

Sila ay magkakasamang nabubuhay nang sabay-sabay sa parehong oras tulad ng iba’t ibang mga tapyas ng isang brilyante na lumiwanag at kumikislap ng magkakaiba depende kung saan nagmumula ang liwanag. Ito ang mga katangian ng atensyon ng sarili sa kanyang sarili habang tinutuklas niya ang kaniyang sarili.

Iyan ang paglalakbay na ating isasagawa
Habang pumapasok tayo sa daang ito, habang papunta sa landas na ito na kung saan madalas na tinatawag na,
Ang landas na walang landas dahil walang malinaw na palatandaan ang kalsada kung hindi ang lahat ng ating karanasan.

Sa pamamagitan ng pangmatagalan pilosopiya may mga dakilang espirituwal na mga tradisyon ng mga salita na nagbigay ng lahat ng mga mahusay na relihiyon sa daigdig.

At walang isang bansa o walang isang kultura at walang isang relihiyon para magkaroon ng tanging karapatan sa katotohanan na ang katotohanan ay kanilang natuklasan. Ang pantas ay hindi maaaring mamonopolisa ng iisa.

Tulad ng agham na isang pamamaraan para tuklasin ang katotohanan sa pamamagitan ng layunin ay nangangahulugan na ang pansariling karanasan ng mga yugto ang nagiging katotohanan..

Ang ating literal na pamamaraan para tuklasin ang katotohanan
sa kaharian ng kamalayan at samakatuwid ito ay pare-pareho pang-agham.

Kung gusto nating matutong maging isang pisisista ang dapat mong gawin ay magsanay sa pisika kung gusto nating matuto sa daan ng pantas dapat
nating galugarin ang ating sariling kamalayan at iyon bilang pang-agham bilang alinman sa mga pang-agham na pamamaraan.

Ang mga taong nang galing na sa landas bago tayo  ay nagsasabi sa atin na may
marahil pitong yugto na kung saan ang ating kamalayan ay  nagbabago sa edad na ito ng inosentihan kung saan ay ang unang yugto ang pangalawa ay tinatawag na  kapanganakan ng pagkamaka-sarili
ang ikatlong ay ang kapanganakan ng pagtatagumpay ang pang-apat ay ang kapanganakan ng mga pagbibigay
ikalima ay ang kapanganakan ng paghahanap ang anim ay ang kapanganakan ng propeta at ang ikapitong ay ang kapanganakan ng espiritu.

Pag-aralan natin ng isa isa ang mga ito sa isang sequensyial na paraan at matingnan sa parehong panahon kung paanong ang mga iba't ibang
mga bahagi ng pagiging buhay sa loob ng ating pagkatao ng sunod sunod.

Lahat ng mga ito ay umiiral sa loob natin nang sabay-sabay.
Kaya ang kapanganakan sa kainosentihan ay ang unang yugto suriin ang  isang bagong ipinanganak na sanggol at makakatagpo tayo ng kadalisayan. Ang isang bagong panganak na sanggol ay puno ng kainosentihan at ng pagtanggap sa sarili at ng tiwala at pag-ibig ito ang sagisag ng purong kamalayan.

Kung gusto nating makita ang mga katangian ng mga pagiging inosensente sa ating sarili alalahanin natin ang mga panahong naranasan natin ito.
Ang inosente ay alerto. Tulad ng isang sanggol. Ito ay puno ng pag-usisa, pagtataka at pagkamangha.

Para sa isang buhay ang pakiramdam ng pagkamangha ay andoon. At doon ay may pakiramdam ng seguridad na gusto natin dito sa mundo at pagkatapos ay nakapagsasalita ng walang kaalaman
Na lagpas sa kaingayan ng oras ay namamalagi ang kapayapaan ng walang tiyak na oras mayroong -pagtanggap, May tiwala, May pag-ibig tayo at lahat tayo ay nakaranas noon Hindi lamang bilang mga sanggol bilang mga bata ngunit sa katunayan kahit na bilang matanda nakakatulong tingnan ang isang sanggol upang ma-ipaalala sa atin.

Binasbasan ni Jesus ang Maliliit na Bata

  13 May mga taong nagdala ng mga bata kay Jesus upang hilinging ipatong niya sa mga ito ang kanyang kamay, ngunit pinagalitan sila ng mga alagad. 14 Nagalit si Jesus nang makita ito at sinabi sa kanila, "Hayaan ninyong lumapit sa akin ang mga bata, at huwag ninyo silang pagbawalan, sapagkat ang mga katulad nila ang mapapabilang sa kaharian ng Diyos. 15 Tandaan ninyo: ang sinumang hindi kumikilala sa paghahari ng Diyos, tulad sa pagkilala ng isang maliit na bata, ay hinding-hindi paghaharian ng Diyos." 16 Kinalong ni Jesus ang mga bata, ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanila at binasbasan sila.

Iyong pagiging inosente kailanman ay hindi namamatay. Gusto nating makipag-ugnay sa pinagmulan ng paglikha. Tumingin tayo sa isang sanggol dahil ito ay nagmumula sa sinapupunan ng paglikha at tayo ay agad mababago sa isang nilikha ng pag-ibig isang simpleng pagharap sa isang sanggol ay gigising ng pagiging inosente sa ating pagkatao.

Sa kabuuan ng sagradong aklat na ito Mayroong mala-tulang karunungan ng mga taong lumakad sa daan ng pantas dahil maraming masasabi ang mga tula na hindi maaaring maipaliwanag sa pamamagitan ng simpleng pangungusap may kasabihang ngang ang tula ay isang pagsalakay sa hindi maipaliwanag na pangungusap.

Pag aralan na natin ang proseso. Ang pagharap sa isang inosente, saan ako nanggaling? Saan mo ako nakuha? Tanong ng sanggol sa kanyang ina.  Sumagot ang kanyang ina habang naluluha at ngumingiti habang inilalapit ang sanggol sa kanyang dibdib nakatago ka sa aking puso bilang kagustuhan aking sinta ikaw ay nasa mga manika sa aking mga pambatang laruan at kapag ako’y naglalaro gumagawa ako ng imahe mo sa aking baraha tuwing umaga. Ginagawa kita at hindi kita ginagawa. Ikaw ay kinang na nasa altar ng Diyos at sa aking panalangin ipinapanalangin din kita sa aking pag-asa at sa aking pag-mamahal sa buhay. Sa buhay ng aking ina ay nabuhay ka sa kandungan ng hindi namamatay na espiritu na nagangasiwa sa aming tahanan.

Ikaw ay inalagaan ng ilang panahon at noong ako’y nagdadalaga ang aking puso ay nagbubukas ng talulot at ikaw ay umaaligid isang samyong nag aabang.
Ang iyong malambot na kahinaan ay namulaklak sa aking batang biyas tulad ng isang kislap sa kalangitan bago pa man ang pagsikat ng araw.

Langit muna aking sinta kakambal mong ipinanganak ang liwanag ng umaga at lumutang kang pababa sa agos ng mundo ng buhay at sa wakas na istranded ka sa aking puso habang pinag-mamasdan ko ang iyong mukha ang misteryo ay pumuspos sa akin.

Ikaw na pag-aari ng lahat ay naging akin at sa takot na mawala ka hinawakan kita ng mahigpit sa aking dibdib anong mahika ang humuli sa kayamanan ng mundo.
Sa malambot na brasong ito bigla natin mararanasan ang isang bagay na banal at dalisay na magdadala sa atin sa mundo ng pagka-inosente at maaari nating maranasan iyan anumang oras sa ating sarili.

Mateo 18: 1

Sino ang Pinakadakila?

               1 Nang mga sandaling iyon, lumapit kay Jesus ang mga alagad at nagtanong, "Sino po ang pinakadakila sa kaharian ng langit?" 2 Tumawag si Jesus ng isang bata, pinatayo sa harap nila 3 at sinabi, "Tandaan ninyo: kapag hindi kayo nagbago at naging katulad ng mga bata, hinding-hindi kayo makakapasok sa kaharian ng langit. 4 Ang sinumang nagpapakababa na gaya ng batang ito ay siyang pinakadakila sa kaharian ng langit. 5 Ang sinumang tumatanggap sa isang batang katulad nito alang-alang sa akin, ako ang kanyang tinatanggap."

Matatagpuan natin ang inosenteng iyan sa sinapupunan ng paglikha ngunit ang pagiging inosente ay bababa at magbibigay daan sa pangalawang yugto sa daan ng pantas at iyon ay ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili kahit na ang pagiging inosente ay nandoon ito ay nawawala dahil natatabunan ng pagkamaka-sarili.

Ito ay ang kapanganakan ng dalawahan ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili at ang paghihiwalay ng sarili mula sa pagkatao.
Ang pagkamaka-sarili ay nagiging panloob na punto ng reperensiya at kapag nangyari iyon ito ay nagbibigay ng pagtaas sa takot sa pagkakadikit sa isang pangangailangan para sa pag-apruba sa isang pangangailangan upang angkinin ng sarili, mga alalahanin, para sa awa sa sarili, sa pansariling pagpapahalaga,  paghihiwalay, pagkabalisa  ang mga ito ay mga katangian ng  kapanganakan ng pagkamaka-sarili.

At ito ang oras na pinanganganak kung kailan ang sarili ay isinakripisyo para sa pansariling-imahe kapag ang sarili ay sinakripisyo para sa sariling-imahe ang Oras ay nakaka-inip dahil ang oras ay walang halaga kung hindi ang  pagpapatuloy ng memorya na kung saan ang ginagamit ay pansarili bilang isang panloob na punto ng reperensiya.

kaya sa estado ng pagkamaka-sarili mayroon tayong takot at pagkabalisa at kapag tiningnan natin ang ating sarili makikita natin na sabay-sabay na naroroon ang pagiging inosente ngunit doon din natin makikilala kung magbibigay ka ng atensyon sa katotohanan na ito ay hindi ang tunay nating sarili.

Ang imahe sa sarili ay hindi ang sarili.
Ang imahe sa sarili ay ang mga sosyal na maskara na ating inilagay pansamantala na nakikita pag nag meditasyon.

Dumating na ang oras na magsimula na nating malaman na ang pagkamaka-sarili ay walang iba kung hindi isang bilangguan.
Isang kinakailangan entablado dahil ito ay nagbibigay sa atin ng sariling katangian.

Ito ay nagbibigay sa atin ng isang kahulugan ng pagkakakilanlan para masigurado ang ating kaligtasan bilang isang indibidwal ngunit ito ay isang malungkot na buhay kinakailangan makontrol hindi ito ng tunay nating sarili.

Sinabi nga ng isang dtef Masters na kapag natanggap natin na pagkamaka-sarili ay hindi ang tunay nating sarili saka mo lang malalaman ang tunay nating pagkatao. Sabi nga  dati ay ganito siya. Ako na hindi malapit sa pangalan ko ay umiiyak mula sa piitan at laong abala sa pagbuo ng pader sa paligid ng pag-gawa ng bakod papataas sa ulap.

Nawala sa paningin ko ang aking tunay na pagkatao Sa kanyang madilim na anino nagmataas ako sa mataas kong pader wala akong ginawa kung hindi magpakayaman at magtago sa mayaman kong tahanan. At dahil sa pag aalala ko sa mga ito nawala sa paningin ko ang tunay kong pagkatao at tunay na dahilan ng pagkakalikha sa akin. Kaya ng minsan akong lumabas sino itong aninong ito sa sumusunod sa katahimikan ng kadiliman.

Tumabi ako upang maiwasan ang kanyang presensya ngunit hindi ako makatakas sa kanya dinadagdag nya ang kanyang malakas na boses sa bawat salitang aking binibigkas siya ang aking maliit na sarili Panginoon wala siyang kahihiyan puno ng kayabangan at kasakiman sa pagiging makasarili. Panginoon nahihiya po akong lumapit sa inyo kasama ang sarili kong maka-sarili.

Kaya sana isang araw ang pagkamaka-sarili ay mamamatay.
At magbigay ng kapanganakan sa susunod na yugto na ating pag-uusapan at ang yugto na iyun ay ang kapanganakan ng nagtatagumpay ang pagkamaka-sarili ay nagbibigay sa pagtaas sa kapanganakan ng nagtatagumpay at ang nakakakuha nito ay mas malakas na ang loob at may sarili ng kakayahan para makuha ang  katanyagan at kayamanan nararamdaman nya kaibahan nya at ang nagtatagumpay ay ipinanganak na.

Ang laruan ng mga matagumpay na tao ay ang mga materyal na bagay, pera at kapangyarihan, iyan ang Diyos ng mga taong matagumpay. Ang Diyos ng manipestasyon.  

Isang kinakailangang bahagi ng ating sarili ang mga ito ay bahagi ng walang katapusan at walang hanggang sarili na nagpapalagay na mayroon sa ilang mga antas ng ating kamalayan at hindi ito ang lahat sa ating buhay pero humawak tayo rito.

May nanalangin nga sa Panginoon na bigyan siya ng pagpipigil sa kaniyang sarili pero kung maaari ay huwag muna ngayon kasi nasisiyahan pa siya.

Isang pamilyar na linya titigil na ako sa paninigarilyo ngunit hindi ngayon mag papapayat na ako ngunit hindi ngayon sa anumang kaso na ito ang kapanganakan ng nagtatagumpay ay isang kinakailangang bahagi ng ating pag-iral.

At humahantong tayo sa isa pang yugto ng paglipat dahil ang oras ay dumating na kung saan ang nagtagumpay ay hindi nasisiyahan sa lahat ng mga nakamit na ang nais ay kumonekta sa pagnanais para sa makabuluhang relasyon.

Isang pagnanais na magbigay kahit na ang pagbibigay ay dahil sa pagiging makasarili nagbibigay dahil gusto lang magpasikat upang itaas ang sariling imahe tulad ng isang pilantropong nagbibigay. Para ang kanyang pangalan ay nakasulat sa harapan ng hospital o paaralan. Nagbibigay para bigyan ng kasiyahan ang sarili kapalit ang kasikatan at kapurihan.

Ang pagkamaka-sarili   pa rin ang panloob na punto ng reperensiya kaya papunta sa entabladong pinag-uusapan natin ang tungkol sa unang tatlong mga antas ng sariling-kamalayan ang pag-pagtulog, pangangarap, at pag-gising
ang mga taong nauna sa atin ang mga manghuhula, mga propeta ang yugto na ito ng engkantador, ang mga manggagamot, ang mga salamangkero ang mga pantas ang nagsasabi na mayroong higit pa sa buhay.

May mga yugto ang kamalayan na siguradong mas kahanga-hanga at kabigha-bighani ngunit karamihan sa mga tao ay mananatili sa sirculo sa kanilang buong buhay.

Pag-uusap natin tungkol sa mga karagdagang rebolusyon ng kamalayan habang papunta tayo lagpas sa nagbibigay at sa unang pagkakataon kumonekta sa susunod na yugto ng ating anyo ng ating ebolusyon na naglalayo sa atin mula sa estado ng pag-gising.

At nakakagising sa atin sa isa pang estado
ng kamalayan ito ay ang kapanganakan ng susunod na yugto sa ngayon nasa estado tayo ng pag-gising.  At ang lahat ng bagay ay lilitaw na napaka totoo sa atin subalit ito ay tunay lamang para sa estado ng pag-gising tulad ng kapag tayo ay nasa estado ng pangarap.

At ang lahat ng bagay ay lilitaw na napaka totoo sa atin ito ay wasto lamang para sa katayuan ng estado ng panaginip nakakaranas tayo ng mga panaginip
at ang mga ito ay napaka-totoo.

Ito ay totoo matapos nating magising mula sa panaginip saka natin malalaman na panaginip lamang ito dahil gising na tayo.  

Kapag ang pantas na nauna sa atin ang nagsabi na kapag nasa estado ng pag-gising ito man ay totoo, ito ay tunay dahil tayo ay andoon tulad noong tayo ay nananaginip.

At darating ang araw kapag tayo ay gumising mula rito at sasabihin kawili-wiling pag-gising.

Tinitingnan natin na ang panaginip ay hindi totoo dahil ito ay nilikha lamang ng ating utak. Hindi natin napagtanto na ito ay isang realidad kasama ng mga bituin ng kalawakan ng mga puno ng bahaghari at ikaw at ako ay nilikha din ng ating utak.

Ang utak at ang ating pakiramdam ay nag kokonbert  sa radikal na bukas sa maraming paliwanag  at patuloy na  dumadaloy sa kuwantum na tinatahi at i-conbert ito sa materyal na realidad ang magika dito ay ang magika  na nasa loob ng kamalayan na kung saan maisip at sumasaklaw at lumilikha at nagiging mundo malayo sa dulo ng hindi pangkaraniwang bagay.

Kumukuha tayo  ng enerhiya
at impormasyon pinagsasama ito at conbert natin ito sa materyal na realidad sa isang tiyak na yugto ng kamalayan na tinatawag na estado ng pag-gising ng kamalayang pang-tao.

Ngunit habang papunta tayo sa ibayo ng estado ng pag-gising ng kamalayan nagsimula tayong sumulyap sa
ating sariling kaluluwa at makipag-ugnay sa kanya at napag-alaman natin na mayroong isang estado ng transendensiya.

Kung Saan ang mundong ito ay na poporma at hindi pangkaraniwang bagay ay nagiging wasto. Tanging para sa estado ng pisyolohiya at ang estado ng kamalayan.
Kamalayang lumilikha ng sarili nitong pisyolohiya at ang bawat estado ng pisyolohiya ay isang tiyak na estilo ng gumaganang agos ng utak gumana sa isang tiyak na paraan.
Ang tibok ng ating puso, ang ating paghinga, ang agos ng impormasyon at enerhiya sa katawan ay may kinalaman lamang sa ganoong estado.

Ang estado ng panaginip ay may sariling metabolikong tulin, ng sarili nitong estadong pisyolohiya.  Ang pag-tulog ay may sariling metabolikong tulin ng sarili nitong pisyolohiya ang estado. Ang pag-gising ay may sariling metabolikong tulin, ng sarili nitong estadong pisyolohiya. Bumubuo tayo ng iba’t ibang realidad.

Tingnan natin habang tayo ay nag-aaral ang pantas, ano ang susunod na estado at ano ang mangyayari kapag ipinanganak ang naghahanap.

Sa daan ng pantas nakaharap natin ang ating sarili una ay pagka-inosente pagkatapos ng mga iyon ay nahanap natin ang pagkamakasarili pagbibigay-kasiyahan sa sarili at sinusubukan nating kontrolin at manipulahin at humingi ng pag-apruba.

Nakita na natin na ipinanganak sa ating sarili ang nagbibigay at nakita natin ang panganganak ng nagtatagumpay sa pagkakaayos na ang inosente, ang pagkamaka-sarili, ang nagtatagumpay at ang nagbibigay. Nakita natin ang ibat ibang tapyas ng ating sarili at alam natin na mayroon pa ring gutom o uhaw para sa mas iba pang bagay. Kapangyarihan at pera at pag-bibigay ay hindi tunay na Diyos na ginagawang Diyos ng iba bahagi lamang ng walang katapusang expresyon.

Ang walang hanggang kosmikong kaisipan ang magdadala sa atin sa papel na ginagampanan pero mayroong pagkasabik para sa espirituwal na karanasan ang kaligayan sa materyal ay hindi na magdala ng katuparan at kasiyahan.

At doon papasok ang pang-unawa na lahat ng material ay lumilipas ito'y kasiya-siya subalit ito ay lumilipas doon ang paghaharap para sa unang pagkakataon na ang lahat ng ating mga karanasan ay may simula, may gitna at may katapusan.

Mayroon posibilidad ng pagka-alam natin sa katunayan na isang araw sa ating  buhay malalaman natin na lahat ng bagay ay lilipas.

Isang Dtef master ang nag sabi na kapag una mong nakatagpo ang naghahanap sa ating kalooban ang buhay natin ay lumilipas parang mga ulap ng taglagas upang panoorin ang kapanganakan at kamatayan ng tao tulad ng pagtingin sa ang paggalaw ng isang sayaw... kislap ng kidlat sa kalangitan, nagmamadaling tulad ng isang punong malupit pababa sa matarik na bundok.

Kaya ang naghahanap ay makikilala
sa unang pagkakataon ang katotohanan ng tiyak na kamatayan at kapag alam natin ang katotohanan ng kamatayan ito ay nagiging mahiko kapag alam natin na ang kamatayan ay naniniktik sa bawat sandali ng ating buhay ang ating buhay ay magiging kabigha-bighani.

Dahil ang ating mga prayoridad ay magbabago ang iyong kalooban ay magbabago hindi na pareho ang iyong prayoridad pero maligaya pa ring nabubuhay sa mundo.  Hindi na kailangan ng pag-apruba na kumokontrol at hindi na tinatablan ng mga pintas.

Hindi na tayo matatakot sa mga ng hamon. Magsisimula tayong maghanap ng katahimikan sa meditasyon. Ang ating pagiging makasarili ay andoon pa rin
pero hindi ang kalungkutan ng pagkamakamaka-sarili ang
mangibabaw sa ating kamalayan
kung hindi ang katahimikan at pag-iisa ng mga naghahanap.

Ang kalungkutan ay isang kahila-hilakbot na bagay at ito ay puno ng takot.                             Ang takot ay nakabatay sa pagkilala ng pagkamaka-sarili.  Ngunit ang kalungkutan ay ang pagka-alam ng ating pagiging pandaigdigan na pumapasok sa
dominyo ng ating mga kamalayan.

Kung saan makikita natin doon ang isang yumayakap na koneksyon at ito ay ang koneksyon mo sa lahat ng bagay na umiiral kaya ang mga katangian ng naghahanap ay magsisimulang lumitaw.

Mayroong isang pagnanais upang makatakas sa mga hangganan ng oras at espasyo mayroong isang pagnanais na
tuklasin ang pinakadiwa bilang walang oras. Ang pagbibigay ngayon ay nagbabagong pagkakayari, ang pagbibigay ay dahil sa pag-ibig at habag.

Ang pag-ibig ay walang iba pang mga hangarin ngayon, kung hindi ang magmahal. Isang Dtef na tagapayo ang nagsabi: Ako ay umiibig ng may pagmamahal. Ang pagtuklas ng naghahanap sa kanyang sarili naghahanap kahit walang dahilan na lampas sa sarili. At walang bunga kung hindi ang sarili niyang prutas at ito ay sariling kasiyahan.

Umiibig tayo dahil nagmamahal tayo at ang karanasang ito ay dumarating sa karanasan ng pag-iisa, ito ay nagmumula sa pamamagitan ng mga pangangailangan para sa pag-iisa.

Isang Dtef master mula sa Mt banahaw ang nagsabi na ang pag-iisa, ang mga kondisyon ng nag-iisa ay sumusunog sa labanan kapag nailapat ito sa pinakamataas na punto.

Ang ikalawa ay hindi ito nagdurusa kahit walang kasama kahit sa kanyang sariling kauri.
Ang ikatlo dahil nakatutok ang kanyang kamalayan sa kalangitan.

Ang pang-apat ay walang anumang mga Kulay, ang kulay ay mula sa pagkamaka-sarili at ang panlima ay kumakanta ito ng napakahina. Ang pagkamaka-sarili ay sumusuko ang pangangailangan upang makontrol upang ipagtanggol upang mahulaan.

Ang Pagkamaka-sarili ngayon ay nakababatid na ang kamatayan ay nagsasalansan  at ang prioridad ay nagbabago Kaya basahin natin ang pagtuklas Ng naghahanap  sa pamamagitan ng kanyang mga kaalaman.

Kapag unang hinarap ang Kamatayan ang katotohanan ng kamatayan at kapag ang kanyang mga prioridad ay nagbago alam natin na ang araw ay darating kapag ang ating paningin sa mundong ito ay mawawala at ang buhay ay aalis ng may katahimikan.

Ang pag drowing ng huling kurtina sa ibayo ng aking mata gayon pa man manunuod ng bituin sa gabi at umaga pumapailanglang tulad ng dati at amg oras ay tumataas at bumababa tulad ng alon sa dagat naghahagis ng kasiyahan at ng hapdi.

Kapag naiisip natin ang katapusan ng ating sandali ang harang ng bawat sandali ay nababasag at nakikita natin ang liwanag ng kamatayan
Ang ating mundo na may walang pagpapahalagang kayamanan
ay bihirang maupo ng nag-iisa upang mag meditasyon. Bihirang hanapin ang kahulugan ng buhay pero nag iipon ng mga bagay na walang kabuluhan at mga bagay na nakuha natin ay palilipasin na lang.

Tayo na nagmamay-ari ng mga materyal na bagay na naudyukan at hindi nakapansin. Ito ay ang kapanganakan ng naghahanap ng pantas Kung saan may pag-asa na sa sarili o pagpayag na pagkatiwalaang ang adiksyon sa mga material na bagay ay limutin sa yugtong ito.

Magbibigay ng balita ng may pag-ibig at habag hindi umaasa sa anumang bagay na babalik kahit na ang pagtanggap ng pagsasalamat.
May mga banaag ng kaluluwa at habang inaaninag and kaluluwa kinikilala na kaluluwang ito ay isang bagay na hindi maaaring isiksik sa katawan o kahit na sa maikling panahon ng habambuhay.

May ginhawa sa kaalaman na may pisikal na kamatayan kaya ang pantas ay ipinanganak At ngayon ay may kaunting pananaw.