https://www.youtube.com/watch?v=24LgxTKpw60

https://www.youtube.com/watch?v=24LgxTKpw60

Binasbasan ni Jesus ang Maliliit na Bata

  13 May mga taong nagdala ng mga bata kay Jesus upang hilinging ipatong niya sa mga ito ang kanyang kamay, ngunit pinagalitan sila ng mga alagad. 14 Nagalit si Jesus nang makita ito at sinabi sa kanila, "Hayaan ninyong lumapit sa akin ang mga bata, at huwag ninyo silang pagbawalan, sapagkat ang mga katulad nila ang mapapabilang sa kaharian ng Diyos. 15 Tandaan ninyo: ang sinumang hindi kumikilala sa paghahari ng Diyos, tulad sa pagkilala ng isang maliit na bata, ay hinding-hindi paghaharian ng Diyos." 16 Kinalong ni Jesus ang mga bata, ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanila at binasbasan sila.

Iyong pagiging inosente kailanman ay hindi namamatay. Gusto nating makipag-ugnay sa pinagmulan ng paglikha. Tumingin tayo sa isang sanggol dahil ito ay nagmumula sa sinapupunan ng paglikha at tayo ay agad mababago sa isang nilikha ng pag-ibig isang simpleng pagharap sa isang sanggol ay gigising ng pagiging inosente sa ating pagkatao.

Sa kabuuan ng sagradong aklat na ito Mayroong mala-tulang karunungan ng mga taong lumakad sa daan ng pantas dahil maraming masasabi ang mga tula na hindi maaaring maipaliwanag sa pamamagitan ng simpleng pangungusap may kasabihang ngang ang tula ay isang pagsalakay sa hindi maipaliwanag na pangungusap.

Pag aralan na natin ang proseso. Ang pagharap sa isang inosente, saan ako nanggaling? Saan mo ako nakuha? Tanong ng sanggol sa kanyang ina.  Sumagot ang kanyang ina habang naluluha at ngumingiti habang inilalapit ang sanggol sa kanyang dibdib nakatago ka sa aking puso bilang kagustuhan aking sinta ikaw ay nasa mga manika sa aking mga pambatang laruan at kapag ako’y naglalaro gumagawa ako ng imahe mo sa aking baraha tuwing umaga. Ginagawa kita at hindi kita ginagawa. Ikaw ay kinang na nasa altar ng Diyos at sa aking panalangin ipinapanalangin din kita sa aking pag-asa at sa aking pag-mamahal sa buhay. Sa buhay ng aking ina ay nabuhay ka sa kandungan ng hindi namamatay na espiritu na nagangasiwa sa aming tahanan.

Ikaw ay inalagaan ng ilang panahon at noong ako’y nagdadalaga ang aking puso ay nagbubukas ng talulot at ikaw ay umaaligid isang samyong nag aabang.
Ang iyong malambot na kahinaan ay namulaklak sa aking batang biyas tulad ng isang kislap sa kalangitan bago pa man ang pagsikat ng araw.

Langit muna aking sinta kakambal mong ipinanganak ang liwanag ng umaga at lumutang kang pababa sa agos ng mundo ng buhay at sa wakas na istranded ka sa aking puso habang pinag-mamasdan ko ang iyong mukha ang misteryo ay pumuspos sa akin.

Ikaw na pag-aari ng lahat ay naging akin at sa takot na mawala ka hinawakan kita ng mahigpit sa aking dibdib anong mahika ang humuli sa kayamanan ng mundo.
Sa malambot na brasong ito bigla natin mararanasan ang isang bagay na banal at dalisay na magdadala sa atin sa mundo ng pagka-inosente at maaari nating maranasan iyan anumang oras sa ating sarili.

Mateo 18: 1

Sino ang Pinakadakila?

               1 Nang mga sandaling iyon, lumapit kay Jesus ang mga alagad at nagtanong, "Sino po ang pinakadakila sa kaharian ng langit?" 2 Tumawag si Jesus ng isang bata, pinatayo sa harap nila 3 at sinabi, "Tandaan ninyo: kapag hindi kayo nagbago at naging katulad ng mga bata, hinding-hindi kayo makakapasok sa kaharian ng langit. 4 Ang sinumang nagpapakababa na gaya ng batang ito ay siyang pinakadakila sa kaharian ng langit. 5 Ang sinumang tumatanggap sa isang batang katulad nito alang-alang sa akin, ako ang kanyang tinatanggap."

Matatagpuan natin ang inosenteng iyan sa sinapupunan ng paglikha ngunit ang pagiging inosente ay bababa at magbibigay daan sa pangalawang yugto sa daan ng pantas at iyon ay ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili kahit na ang pagiging inosente ay nandoon ito ay nawawala dahil natatabunan ng pagkamaka-sarili.

Ito ay ang kapanganakan ng dalawahan ang kapanganakan ng pagkamaka-sarili at ang paghihiwalay ng sarili mula sa pagkatao.
Ang pagkamaka-sarili ay nagiging panloob na punto ng reperensiya at kapag nangyari iyon ito ay nagbibigay ng pagtaas sa takot sa pagkakadikit sa isang pangangailangan para sa pag-apruba sa isang pangangailangan upang angkinin ng sarili, mga alalahanin, para sa awa sa sarili, sa pansariling pagpapahalaga,  paghihiwalay, pagkabalisa  ang mga ito ay mga katangian ng  kapanganakan ng pagkamaka-sarili.

At ito ang oras na pinanganganak kung kailan ang sarili ay isinakripisyo para sa pansariling-imahe kapag ang sarili ay sinakripisyo para sa sariling-imahe ang Oras ay nakaka-inip dahil ang oras ay walang halaga kung hindi ang  pagpapatuloy ng memorya na kung saan ang ginagamit ay pansarili bilang isang panloob na punto ng reperensiya.

kaya sa estado ng pagkamaka-sarili mayroon tayong takot at pagkabalisa at kapag tiningnan natin ang ating sarili makikita natin na sabay-sabay na naroroon ang pagiging inosente ngunit doon din natin makikilala kung magbibigay ka ng atensyon sa katotohanan na ito ay hindi ang tunay nating sarili.

Ang imahe sa sarili ay hindi ang sarili.
Ang imahe sa sarili ay ang mga sosyal na maskara na ating inilagay pansamantala na nakikita pag nag meditasyon.

Dumating na ang oras na magsimula na nating malaman na ang pagkamaka-sarili ay walang iba kung hindi isang bilangguan.
Isang kinakailangan entablado dahil ito ay nagbibigay sa atin ng sariling katangian.

Ito ay nagbibigay sa atin ng isang kahulugan ng pagkakakilanlan para masigurado ang ating kaligtasan bilang isang indibidwal ngunit ito ay isang malungkot na buhay kinakailangan makontrol hindi ito ng tunay nating sarili.

Sinabi nga ng isang dtef Masters na kapag natanggap natin na pagkamaka-sarili ay hindi ang tunay nating sarili saka mo lang malalaman ang tunay nating pagkatao. Sabi nga  dati ay ganito siya. Ako na hindi malapit sa pangalan ko ay umiiyak mula sa piitan at laong abala sa pagbuo ng pader sa paligid ng pag-gawa ng bakod papataas sa ulap.

Nawala sa paningin ko ang aking tunay na pagkatao Sa kanyang madilim na anino nagmataas ako sa mataas kong pader wala akong ginawa kung hindi magpakayaman at magtago sa mayaman kong tahanan. At dahil sa pag aalala ko sa mga ito nawala sa paningin ko ang tunay kong pagkatao at tunay na dahilan ng pagkakalikha sa akin. Kaya ng minsan akong lumabas sino itong aninong ito sa sumusunod sa katahimikan ng kadiliman.

Tumabi ako upang maiwasan ang kanyang presensya ngunit hindi ako makatakas sa kanya dinadagdag nya ang kanyang malakas na boses sa bawat salitang aking binibigkas siya ang aking maliit na sarili Panginoon wala siyang kahihiyan puno ng kayabangan at kasakiman sa pagiging makasarili. Panginoon nahihiya po akong lumapit sa inyo kasama ang sarili kong maka-sarili.

Kaya sana isang araw ang pagkamaka-sarili ay mamamatay.
At magbigay ng kapanganakan sa susunod na yugto na ating pag-uusapan at ang yugto na iyun ay ang kapanganakan ng nagtatagumpay ang pagkamaka-sarili ay nagbibigay sa pagtaas sa kapanganakan ng nagtatagumpay at ang nakakakuha nito ay mas malakas na ang loob at may sarili ng kakayahan para makuha ang  katanyagan at kayamanan nararamdaman nya kaibahan nya at ang nagtatagumpay ay ipinanganak na.

Ang laruan ng mga matagumpay na tao ay ang mga materyal na bagay, pera at kapangyarihan, iyan ang Diyos ng mga taong matagumpay. Ang Diyos ng manipestasyon.  

Isang kinakailangang bahagi ng ating sarili ang mga ito ay bahagi ng walang katapusan at walang hanggang sarili na nagpapalagay na mayroon sa ilang mga antas ng ating kamalayan at hindi ito ang lahat sa ating buhay pero humawak tayo rito.

May nanalangin nga sa Panginoon na bigyan siya ng pagpipigil sa kaniyang sarili pero kung maaari ay huwag muna ngayon kasi nasisiyahan pa siya.

Isang pamilyar na linya titigil na ako sa paninigarilyo ngunit hindi ngayon mag papapayat na ako ngunit hindi ngayon sa anumang kaso na ito ang kapanganakan ng nagtatagumpay ay isang kinakailangang bahagi ng ating pag-iral.

At humahantong tayo sa isa pang yugto ng paglipat dahil ang oras ay dumating na kung saan ang nagtagumpay ay hindi nasisiyahan sa lahat ng mga nakamit na ang nais ay kumonekta sa pagnanais para sa makabuluhang relasyon.

Isang pagnanais na magbigay kahit na ang pagbibigay ay dahil sa pagiging makasarili nagbibigay dahil gusto lang magpasikat upang itaas ang sariling imahe tulad ng isang pilantropong nagbibigay. Para ang kanyang pangalan ay nakasulat sa harapan ng hospital o paaralan. Nagbibigay para bigyan ng kasiyahan ang sarili kapalit ang kasikatan at kapurihan.

Ang pagkamaka-sarili   pa rin ang panloob na punto ng reperensiya kaya papunta sa entabladong pinag-uusapan natin ang tungkol sa unang tatlong mga antas ng sariling-kamalayan ang pag-pagtulog, pangangarap, at pag-gising
ang mga taong nauna sa atin ang mga manghuhula, mga propeta ang yugto na ito ng engkantador, ang mga manggagamot, ang mga salamangkero ang mga pantas ang nagsasabi na mayroong higit pa sa buhay.

May mga yugto ang kamalayan na siguradong mas kahanga-hanga at kabigha-bighani ngunit karamihan sa mga tao ay mananatili sa sirculo sa kanilang buong buhay.

Pag-uusap natin tungkol sa mga karagdagang rebolusyon ng kamalayan habang papunta tayo lagpas sa nagbibigay at sa unang pagkakataon kumonekta sa susunod na yugto ng ating anyo ng ating ebolusyon na naglalayo sa atin mula sa estado ng pag-gising.

At nakakagising sa atin sa isa pang estado
ng kamalayan ito ay ang kapanganakan ng susunod na yugto sa ngayon nasa estado tayo ng pag-gising.  At ang lahat ng bagay ay lilitaw na napaka totoo sa atin subalit ito ay tunay lamang para sa estado ng pag-gising tulad ng kapag tayo ay nasa estado ng pangarap.

At ang lahat ng bagay ay lilitaw na napaka totoo sa atin ito ay wasto lamang para sa katayuan ng estado ng panaginip nakakaranas tayo ng mga panaginip
at ang mga ito ay napaka-totoo.

Ito ay totoo matapos nating magising mula sa panaginip saka natin malalaman na panaginip lamang ito dahil gising na tayo.  

Kapag ang pantas na nauna sa atin ang nagsabi na kapag nasa estado ng pag-gising ito man ay totoo, ito ay tunay dahil tayo ay andoon tulad noong tayo ay nananaginip.

At darating ang araw kapag tayo ay gumising mula rito at sasabihin kawili-wiling pag-gising.

Tinitingnan natin na ang panaginip ay hindi totoo dahil ito ay nilikha lamang ng ating utak. Hindi natin napagtanto na ito ay isang realidad kasama ng mga bituin ng kalawakan ng mga puno ng bahaghari at ikaw at ako ay nilikha din ng ating utak.

Ang utak at ang ating pakiramdam ay nag kokonbert  sa radikal na bukas sa maraming paliwanag  at patuloy na  dumadaloy sa kuwantum na tinatahi at i-conbert ito sa materyal na realidad ang magika dito ay ang magika  na nasa loob ng kamalayan na kung saan maisip at sumasaklaw at lumilikha at nagiging mundo malayo sa dulo ng hindi pangkaraniwang bagay.

Kumukuha tayo  ng enerhiya
at impormasyon pinagsasama ito at conbert natin ito sa materyal na realidad sa isang tiyak na yugto ng kamalayan na tinatawag na estado ng pag-gising ng kamalayang pang-tao.

Ngunit habang papunta tayo sa ibayo ng estado ng pag-gising ng kamalayan nagsimula tayong sumulyap sa
ating sariling kaluluwa at makipag-ugnay sa kanya at napag-alaman natin na mayroong isang estado ng transendensiya.

Kung Saan ang mundong ito ay na poporma at hindi pangkaraniwang bagay ay nagiging wasto. Tanging para sa estado ng pisyolohiya at ang estado ng kamalayan.
Kamalayang lumilikha ng sarili nitong pisyolohiya at ang bawat estado ng pisyolohiya ay isang tiyak na estilo ng gumaganang agos ng utak gumana sa isang tiyak na paraan.
Ang tibok ng ating puso, ang ating paghinga, ang agos ng impormasyon at enerhiya sa katawan ay may kinalaman lamang sa ganoong estado.

Ang estado ng panaginip ay may sariling metabolikong tulin, ng sarili nitong estadong pisyolohiya.  Ang pag-tulog ay may sariling metabolikong tulin ng sarili nitong pisyolohiya ang estado. Ang pag-gising ay may sariling metabolikong tulin, ng sarili nitong estadong pisyolohiya. Bumubuo tayo ng iba’t ibang realidad.

Tingnan natin habang tayo ay nag-aaral ang pantas, ano ang susunod na estado at ano ang mangyayari kapag ipinanganak ang naghahanap.

Sa daan ng pantas nakaharap natin ang ating sarili una ay pagka-inosente pagkatapos ng mga iyon ay nahanap natin ang pagkamakasarili pagbibigay-kasiyahan sa sarili at sinusubukan nating kontrolin at manipulahin at humingi ng pag-apruba.

Nakita na natin na ipinanganak sa ating sarili ang nagbibigay at nakita natin ang panganganak ng nagtatagumpay sa pagkakaayos na ang inosente, ang pagkamaka-sarili, ang nagtatagumpay at ang nagbibigay. Nakita natin ang ibat ibang tapyas ng ating sarili at alam natin na mayroon pa ring gutom o uhaw para sa mas iba pang bagay. Kapangyarihan at pera at pag-bibigay ay hindi tunay na Diyos na ginagawang Diyos ng iba bahagi lamang ng walang katapusang expresyon.

Ang walang hanggang kosmikong kaisipan ang magdadala sa atin sa papel na ginagampanan pero mayroong pagkasabik para sa espirituwal na karanasan ang kaligayan sa materyal ay hindi na magdala ng katuparan at kasiyahan.

At doon papasok ang pang-unawa na lahat ng material ay lumilipas ito'y kasiya-siya subalit ito ay lumilipas doon ang paghaharap para sa unang pagkakataon na ang lahat ng ating mga karanasan ay may simula, may gitna at may katapusan.

Mayroon posibilidad ng pagka-alam natin sa katunayan na isang araw sa ating  buhay malalaman natin na lahat ng bagay ay lilipas.

Isang Dtef master ang nag sabi na kapag una mong nakatagpo ang naghahanap sa ating kalooban ang buhay natin ay lumilipas parang mga ulap ng taglagas upang panoorin ang kapanganakan at kamatayan ng tao tulad ng pagtingin sa ang paggalaw ng isang sayaw... kislap ng kidlat sa kalangitan, nagmamadaling tulad ng isang punong malupit pababa sa matarik na bundok.

Kaya ang naghahanap ay makikilala
sa unang pagkakataon ang katotohanan ng tiyak na kamatayan at kapag alam natin ang katotohanan ng kamatayan ito ay nagiging mahiko kapag alam natin na ang kamatayan ay naniniktik sa bawat sandali ng ating buhay ang ating buhay ay magiging kabigha-bighani.

Dahil ang ating mga prayoridad ay magbabago ang iyong kalooban ay magbabago hindi na pareho ang iyong prayoridad pero maligaya pa ring nabubuhay sa mundo.  Hindi na kailangan ng pag-apruba na kumokontrol at hindi na tinatablan ng mga pintas.

Hindi na tayo matatakot sa mga ng hamon. Magsisimula tayong maghanap ng katahimikan sa meditasyon. Ang ating pagiging makasarili ay andoon pa rin
pero hindi ang kalungkutan ng pagkamakamaka-sarili ang
mangibabaw sa ating kamalayan
kung hindi ang katahimikan at pag-iisa ng mga naghahanap.

Ang kalungkutan ay isang kahila-hilakbot na bagay at ito ay puno ng takot.                             Ang takot ay nakabatay sa pagkilala ng pagkamaka-sarili.  Ngunit ang kalungkutan ay ang pagka-alam ng ating pagiging pandaigdigan na pumapasok sa
dominyo ng ating mga kamalayan.

Kung saan makikita natin doon ang isang yumayakap na koneksyon at ito ay ang koneksyon mo sa lahat ng bagay na umiiral kaya ang mga katangian ng naghahanap ay magsisimulang lumitaw.

Mayroong isang pagnanais upang makatakas sa mga hangganan ng oras at espasyo mayroong isang pagnanais na
tuklasin ang pinakadiwa bilang walang oras. Ang pagbibigay ngayon ay nagbabagong pagkakayari, ang pagbibigay ay dahil sa pag-ibig at habag.

Ang pag-ibig ay walang iba pang mga hangarin ngayon, kung hindi ang magmahal. Isang Dtef na tagapayo ang nagsabi: Ako ay umiibig ng may pagmamahal. Ang pagtuklas ng naghahanap sa kanyang sarili naghahanap kahit walang dahilan na lampas sa sarili. At walang bunga kung hindi ang sarili niyang prutas at ito ay sariling kasiyahan.

Umiibig tayo dahil nagmamahal tayo at ang karanasang ito ay dumarating sa karanasan ng pag-iisa, ito ay nagmumula sa pamamagitan ng mga pangangailangan para sa pag-iisa.

Isang Dtef master mula sa Mt banahaw ang nagsabi na ang pag-iisa, ang mga kondisyon ng nag-iisa ay sumusunog sa labanan kapag nailapat ito sa pinakamataas na punto.

Ang ikalawa ay hindi ito nagdurusa kahit walang kasama kahit sa kanyang sariling kauri.
Ang ikatlo dahil nakatutok ang kanyang kamalayan sa kalangitan.

Ang pang-apat ay walang anumang mga Kulay, ang kulay ay mula sa pagkamaka-sarili at ang panlima ay kumakanta ito ng napakahina. Ang pagkamaka-sarili ay sumusuko ang pangangailangan upang makontrol upang ipagtanggol upang mahulaan.

Ang Pagkamaka-sarili ngayon ay nakababatid na ang kamatayan ay nagsasalansan  at ang prioridad ay nagbabago Kaya basahin natin ang pagtuklas Ng naghahanap  sa pamamagitan ng kanyang mga kaalaman.

Kapag unang hinarap ang Kamatayan ang katotohanan ng kamatayan at kapag ang kanyang mga prioridad ay nagbago alam natin na ang araw ay darating kapag ang ating paningin sa mundong ito ay mawawala at ang buhay ay aalis ng may katahimikan.

Ang pag drowing ng huling kurtina sa ibayo ng aking mata gayon pa man manunuod ng bituin sa gabi at umaga pumapailanglang tulad ng dati at amg oras ay tumataas at bumababa tulad ng alon sa dagat naghahagis ng kasiyahan at ng hapdi.

Kapag naiisip natin ang katapusan ng ating sandali ang harang ng bawat sandali ay nababasag at nakikita natin ang liwanag ng kamatayan
Ang ating mundo na may walang pagpapahalagang kayamanan
ay bihirang maupo ng nag-iisa upang mag meditasyon. Bihirang hanapin ang kahulugan ng buhay pero nag iipon ng mga bagay na walang kabuluhan at mga bagay na nakuha natin ay palilipasin na lang.

Tayo na nagmamay-ari ng mga materyal na bagay na naudyukan at hindi nakapansin. Ito ay ang kapanganakan ng naghahanap ng pantas Kung saan may pag-asa na sa sarili o pagpayag na pagkatiwalaang ang adiksyon sa mga material na bagay ay limutin sa yugtong ito.

Magbibigay ng balita ng may pag-ibig at habag hindi umaasa sa anumang bagay na babalik kahit na ang pagtanggap ng pagsasalamat.
May mga banaag ng kaluluwa at habang inaaninag and kaluluwa kinikilala na kaluluwang ito ay isang bagay na hindi maaaring isiksik sa katawan o kahit na sa maikling panahon ng habambuhay.

May ginhawa sa kaalaman na may pisikal na kamatayan kaya ang pantas ay ipinanganak At ngayon ay may kaunting pananaw.

Sa ika-apat na  estado ng kamalayan
ang naghahanap ay nagsisimulang
makita ang pantas at ang propeta.  

Ang ating hinahanap na ating natagpuan
ang aspetong ito sa ating sarili at dahil itong sarili na ito na naka- sulyap ng kaluluwa.

Lampas sa pagkakagising, sa panaginip, at sa pagtulog dahil ang kaluluwa ay konektado sa espiritu tulad ng maliit na alon sa malawak na karagatan ng kamalayan na naghahanap ay nagsimulang makaranas ng makabuluhang pagkakatulad at sinkronisasyon.

Nagsimulang mapansin na ang intensyon ay kusang namimigay ng oras at espasyo na naglalagay sa kaganapan ng may kaayusan upang dalhin ang dapat na kalabasan at nilalayon.
Kung ang iyong pag-iisip ng isang tao at bigla ka niyang tawagan sa telepono o pumunta ka sa Makati City at sa elevator bigla mong Makita ang taong iniisip mo. Ito ang mga katangian ng naghahanap ang pantas ay nagsisimula sa pang-unawa nang literal sa mekanika ng pagkaka-likha nag uumpisang malaman na sa matatag na pagka-tao na kapag kailangan na ang pagkilos at ang mga bahagi upang ito ay maganap.

Pagkatapos madadala  tayo sa mundo ng mahiwaga at mapag-himala sa normal na pag-gising sa  estado ng saloobin sa buhay kapag nakuha ito tapos ay gawin natin ito tapos magiging ganito na tayo
ngunit ang pantas ay babaligtarin ito at magsasabing ako’y magiging ganito at pagkatapos ang dinamikong kalikasan na bahagi ay darating at magtutupad sa ating kagustuhan. Pagkatapos ay gagawin na natin ang mga bagay na kinakailangan at pagkatapos ay Kukunin na natin ang lahat ng bagay na gusto natin.

Ang buong saloobin ay baligtad sa halip ng pagkakaroon ng paggawa ng pag-iisip at pagiging pantas ay pag-iisip at paggawa ng pagkakaroon pabaligtad at mahahanap na ito ay mas masaya at maraming marami pa.

Mayroon bang mga simula ang mundo ng mahiwaga at mapaghimala.

Maraming mga tao sa buong mundo ang naglakbay sa ganitong landas narito ang sinabi ng isang dtef officer sinabi niya na na diskubre niya ang naghahanap ang mahiwaga ang mapaghimalang mundo at ng sinkronisasyon at makabuluhang pagkakataon.

At paano kung sa ating pagtulog nanaginip tayo at paano kung sa ating panaginip napunta tayo sa langit at doon nakita natin ang palumpon ng isang kakaiba at magagandang bulaklak at paano kung sa ating pag-gising mayroon na tayong hawak na bulaklak sa ating kamay.

Ang naghahanap ay nakakabanaag ng kaluluwa at ito nakakaranas ng mga makahulugang pagkakatulad sa sinkronisasyon ngunit may yugto ng pagdating kapag ang nag-hahanap ay ipinanganak at naging propeta dahil ang naghahanap ay nakatuklas na ang naghahanap ng hinahanap ay siya ring hinahanap at dahil sa nahanap ang hinahanap ito ay naging propeta at pantas.

Ang mga propeta at ang senaryo ay nasa proseso ng pagkikita at nag-simulang magsanib sa mundo ng naghahanap at pantas at hindi kailanman natakluban ng senaryo.  

At dahil ang utak ay nag-iisip, nagsusuri, naghuhusga, naghahanap ng at nagbibigay ng kahulugan at lahat ay isang katahimikan kapag nagbigay pansin sa presensya ng katahimikan malalaman natin na palaging andoon lang iyun.  

 Naroon bago tayo dumating,
naroon kapag tayo ay umalis,
naroon kapag tayo ay nagkaka- edad,
naroon noong tayo  ay isang bata,
naroon noong tayo ay isang sanggol
At kung magbibigay tayo ng atensyon sa presensyang ito tayo ay magigising sa kamalayan ng walang ibang nagsusubok ipaliwanag ito sa atin.

Ang regalo ay palaging nandoon
bago tayo ipanganak pagkatapos ng ating kamatayan, sa katunayan ang kapanganakan at kamatayan ay pagkagambala sa patuloy na walang hanggang presensya. Ang presensiyang ito ay tayo rin.

Kung saan ang tubig ay hindi nababasa ang hangin ay hindi natutuyo ang apoy ay hindi makakasunog, ito’y sinauna, ito’y hindi pa isinisilang, ito kailanman ay hindi namamatay at ang  kapanganakan at kamatayan ay isa lamang na panaklong.

Sa panloob ng pagpapatuloy ng presencesong ito  kung maaari nating dalhin ang kamalayan sa presensya kahit saan man tayo magpunta tayo ay magiging pantas sa loob natin dahil ang propeta ay ang walang hanggang bahagi sa kalagitnaan ng karanasan ng oras at panahon.

Lahat ng karanasan ay nakatali sa oras mayroon itong umpisa, may gitna at katapusan.
Ngunit ang naghahanap/propeta ay laging pareho, ang parehong propeta sa gitna ng iba't ibang mga karanasan.

Upang madala ang kamalayan ng pantas
ay ang magdala ng kamalayan sa kawalang-hangganang bukirin ng panahong ito upang magdala ng kamalayan ng impinidad sa bukirin ng mga bagay at enerhiya.

Ito ay upang madala ang kamalayan ng ating espiritu kung saan man tayo pumunta ay dala ang kamalayan Ng walang hangganang oras sa bawat karanasang nakatali sa oras at ang karanasang ito ng pantas ay nagbibigay din ng kapanganakan sa isang transpormasyon na tinatawag nating kabigha-bighani.

Ang pag-iisip ay may makabuluhang pagkakatulad sinkronisasyon ng mahiwagang pag-iisip dahil ang iniisip natin ngayon ay kumukuha ng mahikong kalidad ng kahit anong ating nilalayon. Ito ay nagsisimulang mangyari at
kapag na pabilis ang proseso
na bahagi ng karanasan na tinatawag na kosmikong  kamalayan.

Dahil ang ating kamalayan ay nandito at hindi nandito sa parehong panahon. Ang senaryo na nandito at ang pantas na kung saan ay walang hangganan, malaya, walang kamatayan, walang tiyak na oras sa mundong ito ngunit hindi sa labas nito
nandito ngayon at wala kahit saan sa parehong oras ngayon ang mga himala ay magsimulang makabuo.

Magsimulang maranasan ang mapaghimala kung saan mapapabilis ang mga makahulugang pagkakataon, makikita ang pagpapabilis at magsisimula tayong makaranas ng mga himala sa kosmikong kamalayan.

Samakatuwid ay ang ikalimang estado ng kamalayan sa unang dalawa ay ang nagawang malalim na pagtulog, panaginip, pagkagising at sa ikaapat ay ang banaag sa kaluluwa ngayon pinag-uusapan natin ang tungkol sa ikalimang estado ng kosmikong kamalayan kung saan ang kasabayan ng espiritu, anyo, material, impormasyon, enerhiya, mga andito sa mundo at mga wala rito ay sabay-sabay na ang lahat ng iyon
ay tinatawag na kosmikong kamalayan.

Ang ating intensyon ay makakakuha ng kahanga-hangang kapangyarihan
magsisimula tayong makilala kung ano ang tunay na kapangyarihan at hindi kapangyarihan na nagmumula sa isang pamagat ng isang mahusay na trabaho, ng maraming  pera dahil ang kapangyarihan ito ay lumilipas Ito ay sumasama sa trabaho, pera at sa oras. Ito ang tunay na kapangyarihan ang kosmikong kamalayan dahil ito ay aakit ng kaganapan, bagay, tao, kalagayan sa paligid ng iyong intensyon.

Ito ay nangyayari sa kapanganakan ng pantas dahil ang kosmikong kamalayan ay hindi ang panghuling expresyon ng pantas. Ang pantas ay kumikilos mula sa kosmikong kamalayan patungo sa divinong kamalayan.

Ano ang pagkakaiba sa pagitan ng kosmikong kamalayan at divinong kamalayan na parehong aspeto ng pantas sa kosmikong kamalayan tayo ay nagdadala ng kamalayan-ng ispiritu sa larangan ng mga bagay.

Sa divinong kamalayan tayo ay nagdadala ng kamalayan ng kawalang-hanggan sa bukirin ng oras ngunit ngayon ay nasa divinong kamalayan kahit ang mga bagay sa ating mga pandama ay kinikilala bilang sa parehong pantas.

Kaya kapag tumingin tayo sa isang puno at naramdaman natin at malaman ang presensya ng parehong pagkakalikha at ang paglalang. Ito ang presensiya ng parehong divinong pwersa.

At sinabi ng isang dtef master na kung hindi mo mahanap ang Diyos Sa isang talim ng damo, kung hindi mo mahanap ang Diyos sa isang bulaklak, kung hindi mo mahanap ang Diyos sa isang bahaghari, at kung hindi mo mahanap ang Diyos sa mata ng isa pang-tao hindi mo na siya kailanman makikita.

Sa aklat ng relihiyon dahil ito ay isang estado ng kamalayan ang banal na kamalayang ito ay isang estado ng pagiging tao at ito ay isang aspeto ng mga pantas. Ngayon ito ay hindi lamang kaginhawahan sa kamatayan ngunit mayroong sikolohikal na pananakop sa kamatayan sa katunayan mayroong kagalakan sa kaalaman na ang kapanganakan at kamatayan ay isang simpleng ideya ng espiritu.

At ang espiritu ay may ideya ng isang katawan at iyon ang kapanganakan at ang espiritu ay may mga ideya na hindi na niya pag-aari ang katawang ito at ang kamatayan ay isang ideya sa kamalayan
ng espiritu.

Ang sikolohikal na pagsakop sa kamatayan.
Pag-usapan natin ang karanasang ito sapagkat sa pamamagitan lamang ng espirituwal na karunungan ng
ang mga taong naging pantas bago pa tayo ipanganak na maaari nating maunawaan. Ang karanasan ito ay tatatak sa atin sa isang lebel ng ating pagkatao.

kaya narito ang sikolohikal na pananakop ng kamatayan sa pamamagitan ng mga mata ng isang pantas: sa oras na ito ng aking pag-alis Batiin mo ako sa masayang paglalakbay aking kaibigan Ang kalangitan ay lumabas sa bukang-liwayway at ang aking landas ay namamalaging maganda, huwag mo akong tanungin kung ano ang aking dadalhin doon.

Simulan ko ang aking paglalakbay sa kamay na walang laman at isang umaasam na puso ay dapat kong ilagay sa aking kasal sa aking kamatayan ito ang aking kasal sa kawalang-hanggan upang maging isang biyahero at kahit mayroong mga panganib sa aking daraanan wala akong takot sa aking kaisipan ang bituin sa gabi ay lalabas kapag ang aking paglalakbay ay tapos na at ang tala ng melodiya sa takipsilip ay hahampas sa kanlungan mula sa Hari ng langit.

At dito muli hindi ko alam ang sandali noong una akong tumawid sa hangganan ng buhay. Ano ang lakas na gumawa sa akin upang buksan itong malawak na misteryo tulad ng isang pag-usbong ng isang bulaklak sa gubat ng hatinggabi kapag sa umaga ay tumingin sa oras ng liwanag.

Nadama ko sa isang sandali na hindi ako estranghero dito sa mundo ng mga hindi maunawaan, ng mga walang pangalan at porma kinuha ako  sa braso ng may pormang tulad ng aking ina kahit na sa kamatayan. Ang parehong hindi kilala ay lilitaw bilang kailanman nakakakilala sa akin at dahil mahal ko ang aking buhay na ito  alam kong mamahalin ko rin ang kamatayan ang sanggol ay iiyak mula sa kanang dibdib ng kanyang ina kapag siya ay inilayo.

At ilang sandali upang ilapit sa kaliwang dibdib Ito ay pagbibigay aliw.
kaya kapag ako ay pumunta mula rito hayaan maging ang aking mga huling salita na kung saan nakita ang hindi nadadaig ay natikman ko ang  nakatagong pulot ng napaka mahiwagang bulaklak na nagpapalawak sa karagatan ng liwanag.

At sa gayon ako ay pagpalain ipapaalam ko ang aking huling salita sa bahay-bahayan ng walang hangganang pagtitipon. Nagawa ko na ang aking paglalaro at dito ko nahuli ang walang porma, ang kanyang walang hugis ang aking buong katawan at ang aking pakpak ay nanginginig pa sa kanyang mga paghipo na lagpas sa kanyang paghipo at kung ang katapusan ay darating dito ipapaalam ko ang aking mga huling salita  at ito ay ang karanasan ng divinong kamalayan.  At ito rin ayon sa ang mga taong lumakad sa daan ng pantas ay hindi ang katapusan.  Mayroong pang mararanasan sa daan ng pantas ito ay magbibigay ng kapanganakan sa espiritu.

Hindi lamang malapit sa banal na kamalayan na ngayon ang espiritu ay narito na nagsisimulang sumanib sa espiritu sa lahat ng bagay na umiiral sa paglikha. kaya kapag ang espiritu na nasa indibidwal na katawan ay nagsisimulang sumanib sa nagsimulang puwersa ng buhay pangkaisipan pagpaparami sa kamalayan ng may nagbibigay puwersa ng buhay sa lahat ng dako pagkatapos ay walang pagkakaiba sa pagitan ng mga pantas at ang mga senaryo sa ngayon.

Mayroong isang kumpletong pagsasama sa pagitan ng magkasintahan at ng minamahal sa pagitan ng mga propeta at ang mga senaryo sa pagitan ng lumikha
at ng nalikha. Iyan ang pagkakaisa ng kamalayan. Masdan mo ikaw ay nasa aking kalooban, sa akin at ako lumabas sa sarili ko at doon ako’y maghahanap sa iyo.

Makinig sa sinabi ng aklat ni Moises sabi nya, at sinabi ng Diyos kay Moises, "Ako'y si Ako Nga”ang uniberso ay naging aking katawan Mayroon akong isang personal na katawan ngunit mayroon akong unibersal na katawan at ang mga ito ay parehong akin
sapagkat ang tunay na sa akin aywala rito.

Ngayon napunta na tayo lampas sa himala ng kosmikong kamalayan nagkaroon ng karanasan ng mga himala sa banal na kamalayan iyon ang paglikha ng mga himala at ngayon wala ng pangangailangan para sa mga himala dahil ang lahat ng bagay ay isang himala ang katotohanan na tayo ay narito ay isang himala, na tayo ay
humihinga ay isang himala.

Ang katotohanan na may mga kulay at pagkakayari , tula at musika at mga tunog at panlasa at amoy ay hindi na isang himala ako ay nahuli sa pagkamay sa  katwiran lumampas na ako sa karanasan ng uniberso bilang aking katawan.

Ito ay isang pagbabalik sa isang katuturan sa estado ng pagka-inosente kundi isang iba't ibang mga uri ng pagka-inosente ang unang uri ng pagka-inosente na lumabas mula sa kamangmangan at ang bagong pagka-inosente ay ang parehong pagka-inosente.

Ngunit sa pagkaka-alam ang karunungan ay ang pananakop ng kahit na ang karanasan ng kamatayan hindi dapat tigilan ang pag-galugad at sa dulo ng ating pagtuklas ay upang makarating sa isang lugar na kung saan tayo nagsimula  at malaman ang mga lugar para sa unang pagkakataon.

Kaya ito ay isang pagbalik sa karagatan ng purong kamalayan mula sa kung saan tayo nagsimula sa unang lugar at sumanib sa mga ito.