Makapangyarihang haligi ng sagradong kaalaman at sekretong karunungan.

Makapangyarihang haligi ng sagradong kaalaman at sekretong karunungan.

Ang sagradong kaalaman ay ang ugat ng karunungan nang lahat ng mga dakilang relihiyon sa mundo. Ang sagradong kaalaman ay unibersal na pagtuturo ng praktikal na siyensiya o agham, relihiyon, sining at pilosopiya. Ang layunin nito ay ganap na pagpapalaya mula sa pagdurusa at kumpletong pag-unlad ng tao.

Ang tradisyon ng sagradong kaalaman ay matatag na nakaugat sa pinakasinaunang anyo ng kaalaman na ipinakita sa sangkatauhan sa lahat ng panahon. Ito ay isang anyo ng kaalaman na pinag-isa. Iyon ay ang sagradong kaalaman na pinag-aaralan ang lahat ng aspeto ng buhay at pamumuhay. Hindi natin hinahati hati ang ating diskarte sa buhay, ang paraan ng mga modernong sistema ng edukasyon ang gumagawa nito. Sa sagradong kaalaman pinag-aralan natin nang sabay-sabay ang apat na mahusay na mga haligi ng kaalaman: Ang relihiyon, siyensiya, sining at pilosopiya. Ang mga dakilang maestro at manggagamot ay gumagamit ng kumbinasyon sa iba’t ibang lebel at prewinsiya para makagamot at makapagturo ng makapangyaring kaalaman at sikretong karunungan. Kaya gumagamit ng biblia, makapagyarihang orasyon, sekretong karunungan, baston, efod, divine pendant, cabal, atardar, divine kapsula, third eye, third ear, sensitivilities, mental telephaty, astral projeksyon, dream interpretation, readings, verifying akachic records, past life, divine/ distant healing, divine cleansing, charging at marami pang iba na itinuturo sa mga ebooks ng mga sagradong aklat.

Ang apat na haliging ito ay sumusuporta sa templo ng karunungan, at nagbibigay-daan sa atin upang magkaroon ng isang kumpletong pag-unawa sa ating lugar sa uniberso, at ang ating lugar na may kaugnayan sa Diyos. Ang pananaw na ito ay nagbibigay-daan sa atin upang magkaroon ng isang komprehensibong pag-unawa sa ating pag-iral: kung ano ang ibig sabihin ng maging buhay sa mundong ibabaw.

Ang pinakahuling tradisyon na sinusundan ng sangkatauhan - tulad ng tradisyon na tinawag ang sarili nito na "relihiyon," o tradisyon na tinawag na "siyensya" – ay napatunayan na limitado sa kanilang kakayahang magbigay sa atin ng pangmatagalang mga sagot sa "bakit tayo ay nabubuhay "At iba pang mga nakakalitong mga katanungan. Ang mga nakatuon ang kanilang sarili sa pagsunod sa isang hibla ng kaalaman habang hindi isinasama ang iba ay natatagpuan ang kanilang sarili na kulang sa mga kritikal na aspeto ng pag-unawa sa buhay. Yaong sa mga nakatuon ang kanilang sarili sa relihiyon habang hindi isinasama ang agham, sining, at pilosopiya ay pinigilan ang kanilang sarili na hawakan ang kabuuan ng buhay at kung ano ang kahulugan nito. Gayundin, ang mga sumunod sa landas ng agham habang ang pagtanggi sa relihiyon ay pinili din upang limitahan ang kanilang pag-unawa.

Sa tradisyon ng sagradong kaalaman, pinag-aaralan natin ang lahat ng apat na mga haligi. Sa ganitong paraan maaari nating maarok ang mga misteryo sa loob at labas ng ating sarili.

Napakahalaga na tandaan ang apat na aspeto ng kaalaman na ito, sapagkat lahat tayo ay may mga limitasyon sa ating sariling kaalaman. Tayo ay may iba't ibang pinagmulan, tradisyon, bansa, at kultura, kung saan ang ilan sa apat na mga aspeto ay hindi natanggap nang buo. Maaaring mayroon tayong ilang edukasyon sa agham, ngunit hindi sa relihiyon; maaaring maykaroon tayo ng maraming edukasyon sa relihiyon, ngunit wala sa siyensiya. Maaaring marami tayong alam tungkol sa sining, ngunit wala sa siyensya o pilosopiya. Kailangang maitama ito upang maunawaan natin kung ano talaga ang sagradong kaalaman.

Ang sagradong kaalaman at sekretong karunungan ay hindi isang bagay sa isang libro, paaralan, o panayam. Ang totoong sagradong kaalaman ay nasa iyong puso, isang bagay na lumitaw mula sa kaalaman sa sarili. Ito ang pangunahing panunungkulan ng sagradong kaalaman, ang pangunahing ideya: ang lahat ng kaalaman na umiiral sa loob ng uniberso ay umiiral din sa loob natin. Ito ang dahilan kung bakit sinabi ng orakulo ng isang dtef master: Na kung saan ay karaniwang nakasaad ngayon bilang, "Tao, kilalanin mo ang iyong sarili, at sa gayon malalaman mo ang uniberso at ang Diyos."

Ang lahat at bawat antas ng nabubuhay sa kalikasan ay nasa loob din natin, na maisasalarawan gaya sa isang salamin. Ang ating pisikal na katawan ay sumasalamin sa lahat ng mga batas at istruktura ng kosmos. Ang ating pisikal na katawan ay isang napakaliit - sa madaling salita, isang salamin - na sumasalamin sa lahat ng mga batas na umiiral sa labas natin.

^{Juan 1:32} Ganito ang patotoo ni Juan: “Nakita ko ang Espiritu na bumababa na parang isang kalapati na buhat sa langit at nanatili sa kanya. ³³ Hindi ko nga siya kilala noon. Ngunit ang nagsugo sa akin upang magbautismo sa tubig ang siyang nagsabi sa akin, ‘Kung kanino mo makitang bumabâ at manatili ang Espiritu, siya ang magbabautismo sa pamamagitan ng Espiritu Santo.’ ³⁴ Ngayon ay nakita ko siya, at pinapatotohanan kong siya ang Anak ng Diyos.”

Juan 2: Ang Unang Himala ni Jesus

2 Nang ikatlong araw, may kasalan sa Cana sa Galilea, at naroon ang ina ni Jesus. ² Si Jesus at ang kanyang mga alagad ay inanyayahan din sa kasalan. ³ Naubos ang alak, kaya't sinabi ng ina ni Jesus sa kanya, “Anak, wala na silang alak.”

⁴ Sinabi ni Jesus, “Ipaubaya na lang po ninyo ito sa akin, Ginang.^[a] Hindi pa ito ang aking tamang oras.”

⁵ Sinabi ng kanyang ina sa mga naglilingkod, “Gawin ninyo ang anumang sabihin niya sa inyo.”

⁶ May anim na banga doon, ang bawat isa'y naglalaman ng dalawampu hanggang tatlumpung galon. Ang mga ito ay nakalaan para sa paghuhugas ayon sa rituwal ng mga Judio. ⁷ Sinabi ni Jesus sa mga tumutulong doon, “Punuin ninyo ng tubig ang mga banga.”

At pinuno nga nila ang mga banga na halos mag-umapaw. ⁸ Pagkatapos, sinabi niya, “Kumuha kayo ng kaunti at dalhin ninyo sa namamahala ng handaan.”

Dinalhan nga nila ang namamahala, at ⁹ tinikman nito ang tubig na naging alak. Hindi niya alam kung saan nanggaling iyon, subalit alam ng mga sumalok ng tubig. Kaya't tinawag niya ang lalaking ikinasal ¹⁰ at sinabi, “Ang masarap na alak ay unang inihahain; kapag marami nang nainom ang mga tao, saka inihahain ang mababang uri. Ngunit sa huli ninyo inilabas ang masarap na alak!”

¹¹ Ang nangyaring ito sa Cana sa Galilea ang unang himalang ginawa ni Jesus. Sa pamamagitan nito'y inihayag niya ang kanyang kaluwalhatian at naniwala sa kanya ang mga alagad niya.

¹² Pagkatapos nito, pumunta si Jesus sa Capernaum, kasama ang kanyang ina, mga kapatid, at mga alagad. Sila'y nanatili roon nang ilang araw.

Pagmamalasakit para sa Templo

¹³ Malapit na ang Paskwa ng mga Judio kaya't pumunta si Jesus sa Jerusalem. ¹⁴ Nakita niya sa Templo ang mga nagtitinda ng mga baka, tupa at kalapati, at ang mga namamalit ng salapi. ¹⁵ Kumuha siya ng lubid at ginawa iyong panghagupit, at ipinagtabuyan niyang palabas ang mga nagtitinda, pati na ang mga baka at tupa. Isinabog niya ang salapi ng mga namamalit ng pera at ipinagtataob ang kanilang mga mesa. ¹⁶ Pinagsabihan niya ang mga nagtitinda ng kalapati, “Alisin ninyo rito ang mga iyan! Huwag ninyong gawing palengke ang bahay ng aking Ama!”

¹⁷ Naalala ng kanyang mga alagad ang sinasabi sa kasulatan, “Ang malasakit ko sa iyong bahay ang tutupok sa akin.”

¹⁸ Dahil dito'y tinanong siya ng mga pinuno ng Judio, “Anong himala ang maipapakita mo upang patunayang may karapatan kang gawin ito?”

¹⁹ Sumagot si Jesus, “Gibain ninyo ang Templong ito, at sa loob ng tatlong araw ay muli ko itong itatayo.”

²⁰ Sinabi ng mga Judio, “Apatnapu't anim na taong ginawa ang Templong ito, at itatayo mo sa loob lamang ng tatlong araw?”

²¹ Ngunit ang templong tinutukoy ni Jesus ay ang kanyang katawan. ²² Kaya't nang siya'y muling nabuhay, naalala ng kanyang mga alagad ang sinabi niyang ito, at sila'y naniwala sa kasulatan at sa sinabi ni Jesus.

Alam ni Jesus ang Kalooban ng Tao

²³ Nang Pista ng Paskwa ay nasa Jerusalem si Jesus. Marami ang naniwala sa kanya nang makita nila ang mga himalang ginagawa niya. ²⁴ Subalit hindi ipinagkatiwala ni Jesus ang kanyang sarili sa kanila, sapagkat kilala niya ang lahat ng mga tao. ²⁵ Hindi na kailangang may magsabi pa sa kanya tungkol sa kaninuman, sapagkat nalalaman niya ang nasa isip ng lahat ng tao.

 

Sa pamamagitan ng pag-aaral sa ating sarili, nag-aaral din tayo ng kalikasan. Ito ay kung paano ang sagradong kaalaman at sekretong karunungan ay isang siyensiya, at hindi isang paniniwala. Bilang isang siyensiya, hangad nating mag-eksperimento, maranasan, at makita para sa ating sarili; para malaman at matuto. Iyon talaga ang ibig sabihin ng sagradong kaalaman: ang malaman, magkaroon ng kaalaman, hindi lamang sa isip o sa kaalaman, hindi lamang isang paniniwala, hindi lamang isang ugali na nakasayan na natin, ngunit upang maranasan ito, upang makita ito, malaman ito, upang mapatunayan ito. Iyon ang sagradong kaalaman.

Ang pamamaraan ng pagpapatunay, ng pag-alam, ay isang bagay na naiiba at kakaiba sa maaaring nalaman natin sa buong buhay natin sa paaralan o simbahan. Ang pamamaraan ng pag-alam ng sagradong kaalaman ay hindi ang paraan ng pag-alam sa pamamagitan ng konsepto, ideya, teorya, o paniniwala; sa halip, ito ay isang bagay na nakakaalam, may kamalayan.

Bilang halimbawa, lahat tayo ay maaaring tumagal ng ilang sandali at magkaroon ng kamalayan sa ating pisikal na katawan. Maaari nating maabot ang ating kamalayan at maramdaman ang katawan, at makaupo at sa kasalukyang sandali sa loob ng ating katawan. Ito ay isang karanasan ng sagradong kaalaman. Ito ay upang magkaroon ng kaalaman, upang makita, mapatunayan, malaman, sa kasalukuyang sandali. Hindi ito isang ehersisyo sa intelektwal. Ito ay isang ehersisyo ng atensyon. Sa ganitong paraan, nakikita mo, nalalaman, at nararanasan. "Oo, nakikita ko, natikman ko, naramdaman ko, naranasan ko kung ano ito na nasa loob ng isang katawan." Iyon ang sagradong kaalaman. Iyon lamang ang isang binhi; ito ay isang maliit lamang na lasa nang kung ano ang maaaring maranasan ng kamalayan.

Ang katawang ito ay isang kamangha-manghang makina, isang makina na may napakalaking enerhiya, nagtatalay ito ng maraming uri ng mahuhusay at iba’t ibang lakas, enerhiya na maaaring makaapekto sa kapwa sa loob at labas ng mundo, enerhiya kung saan binabalewala natin. Maaari tayong lahat ay sumang-ayon; "Oo, nakaranas ako ng pag-iisip," at "oo, naranasan ko ang tinatawag nating mga damdamin," at "oo, naranasan ko ang tinatawag na sensasyon," ngunit ilan sa atin ang maaaring makilala nang tama ang mga ito kapag nangyayari, tulad ng pagiging ano talaga sila? Ilan sa atin ang malinaw na alam ang pagkakaiba sa pagitan ng isang positibong emosyon at negatibong emosyon? Ilan sa atin ang makakakontrol ng pag-iisip?  Maaari mo bang itigil ang pag-iisip? Maaari mo bang ituon ang pag-iisip sa isang bagay, hangga't gusto mo?

Upang makita ang enerhiya, upang matikman, madama, malaman ang enerhiya ay isang bagay, samantalang ang makontrol ito ay iba na. Kaya masasabi nating, "oo, mayroon akong isang pisikal na katawan," at "oo, mayroon akong isang tiyak na antas ng kontrol dito" ngunit halos lahat sa atin - kung matapat - ay sasang-ayon na ang ating kontrol ay limitado. Hindi natin mapigilan ang sakit, karamdaman, gutom, o ang pagkauhaw. Hindi natin makontrol ang maraming mga proseso na nangyayari sa loob ng ating mga katawan, tulad ng panunaw, paghinga, bilis ng puso, metabolismo, daloy ng dugo, at ang endocrine system. Ang lahat ng mga prosesong ito ay patuloy na nangyayari sa ating mga katawan, at gayon pa man ay umaasa tayo sa makinang ito upang mabuhay, upang maranasan ang lahat ng nararanasan natin.

 

Sa ilang mga paraan ay tila medyo magkasalungat na ipinapahayag natin ang ating sarili na mga maestro ng uniberso, upang maging mga hari at reyna ng kalikasan, pero ang isang simpleng sakit ng ulo ay maaaring sirain ang ating araw. Ang isang maliit na gilid ng kagutuman ay maaaring makasira ng ating emosyonal na estado, na ginagawa tayong iritable. Ang isang maliit na hiwa o pangangati sa katawan ay maaaring maging sanhi natin upang kumilos nang may lubos na inis at mawalan ng kumpletong kontrol sa ating pag-iisip. Ang isang maliit na karamdamang pisikal o hirap ay maaaring maging sanhi natin na kumilos nang parang nasisiraan ng isip. Wala sa atin ang maaaring itanggi ito; naranasan nating lahat ito.

Ang pagkilala sa ating aktwal na antas ay ang pangunahing batayan kung saan nagsisimula ang sagradong kaalaman at sekretong karunungan. Ang batayang ito ay nagpapakita sa atin na hindi tayo ang inaakala nating tayo. Naniniwala tayo sa ating sarili na isang mahusay na nilalang, subalit ang ebidensya ay nagpapatunay ng isang bagay na kabaliktaran, na tayo ay labis na mahina at nagdurusa mula sa isang malaking kamangmangan tungkol sa ating sarili. Ito ang dahilan kung bakit pinag-aaralan natin ang mga turo ng sagradong kaalaman at sekretong karunungan: upang baguhin ang estadong iyon. Hindi tayo nag-aaral ng teorya lamang; nag-aaral tayo ng mga istruktura, batas - sining, siyensiya, relihiyon, pilosopiya - ang apat na mga haligi na nagbibigay sa atin ng isang pangunahing batayan mula sa kung saan maaari nating mabago ang ating sarili.

Maaari tayong magtrabaho sa ating sarili at panimulang baguhin ang ating sitwasyon. Maaari tayong lahat ay sumasang-ayon dito.  Ang ating layunin ay ang pagbabago. Wala sa atin ang kontento sa paraan ng mga bagay, kung hindi, hindi tayo magiging interesado sa mga ganitong uri ng pag-aaral. Lahat tayo ay may pakiramdam na hindi sapat ang mga bagay bagay  at maaaring maging mas mahusay pa.

Malamang na karamihan sa atin ay sinubukan na ang maraming mga diskarte. Sinubukan natin ang sining, siyensiya, relihiyon, at pilosopiya. Maaaring sinisiyasat natin ang maraming magkakaibang relihiyon o siyensiya, ngunit wala pa ring napatunayan na may kakayahang malutas ang mga problema na mayroon tayo. Hindi lamang ang ating mga personal na problema ngunit ang ating mga problema bilang isang lipunan, isang planeta, kultura, lahi, sa loob ng ating pamilya at komunidad. Ito ay dahil, kapag nakahiwalay, ang apat na haligi ay hindi tayo makakilos.

"Ang Diyos ay hindi isang Pananaw na Pilosopiko; ito ang Mundo na Tiningnan Sa Pamamagitan ng Mga Mata ng isang Bata. Ang Parehong Mundo - ang mga Bulaklak, Mga Puno, Ang Langit na Ito at Ikaw - ang Parehong Mundo ay kumukuha ng isang Bagong Kalidad ng pagiging Banal kapag tiningnan mo ito Sa Mga Mata ng isang Bata. Isang Puro, Malambot at Malambing na Puso lamang ang Kailangan. "Ang Pinakamalaking Lihim ay Laging Nakatago sa Mga Hindi Malamang Lugar. Yaong Hindi Naniniwala sa Magic Ay Hindi Makahahanap nito.

Ang siyensiya na walang relihiyon ay walang lakas. Ang siyensiya na walang relihiyon ay mapanira. Kung nais mo ng patunay, tingnan kung magkano ang ating pera na ginugol sa siyensiya, at ang simpleng katotohanan na ang karamihan sa ating mga pang-siynsiya na gastos ay sa mga armas. Gusto nating isipin na ang ating mga pang-agham na paggasta ay ginawa sa mga bagay tulad ng pagpunta sa kalawakan, o pananaliksik sa medikal, paglutas ng mga pandaigdigang isyu tulad ng polusyon, pag-init, pagpapabuti sa food chain o pangangalaga sa kalusugan. Hindi, ang mga paggasta ay hindi gaanong mahalaga sa istatistika; ang karamihan sa ating pera na ginugol sa siyensiya ay upang isulong ang militar. Sa buong mundo, ang pinakamalaking pinansyal na pamumuhunan na ginawa ay patungo sa karahasan. Ito ay isang istatistika nang katotohanan. Ang porsyento na iyon ay tumataas ng dekada pagkatapos ng dekada. Parami nang parami ng pera ang ginugol sa mga sandata. Iyon ang ating siyensiya. Ang ating mahusay na "siyensiya" ng sibilisasyong ito ay hindi mga cellphones, o computer: ito ay sa mga sandata. Hindi natin nais na aminin ito, ngunit ito ay isang katotohanan. "Ang siyensiya na walang relihiyon ay pilay, ang relihiyon na walang siyensiya ay bulag." -

Ano naman ang meron sa relihiyon? Ang relihiyon na walang siyensiya ay walang lakas upang mabago ang ating pangunahing mga problema. Ang relihiyon na walang agham ay nagiging bulag at bobo. Ibig sabihin ay hangal sa kamalayan ang hindi pagkakaroon ng kaalaman, ng pagiging ignorante, sa paniniwala ng mga bagay na sa panimula ay hindi totoo. Natagpuan natin ang kasong ito lalo na ngayon kapag ang siyensiya ay tumagos sa ilang mga hiwaga, at ipinahayag ang ilang mga bagay, ngunit marami na nakakabit sa kanilang mga relihiyon ay matatag na tumatanggi na tanggapin ang mga pananaw ng modernong siyensiya. Ito ay marami sa gitna ng mga bagong tagasunod sa panahong ito, na lalong lumalayo sa katotohanan. Hindi maitatayo ang magaganda at malalaking templo ng Diyos kung walang siyensiya.

 

Ano ang tungkol sa sining? Ang sining na walang relihiyon ay kahangalan. Ano ang tinatawag nating sining ngayon? Ang ating "modernong sining" - ang pinakamalaking "malikhaing ekspresyon" ng panahong ito - ay pagdiriwang ng karahasan at kahalayan. Ang pagpipinta o iskultura ay hindi isang modernong sining, sapagkat halos walang nagmamalasakit sa kanila ngayon. Upang makita ang modernong sining na kumikilos, kailangan nating makita ang media kung saan ipinapabatid ang mga ideya (sapagkat iyon ang sining: isang paraan para sa komunikasyon). Ang ating modernong sining ay sinehan, telebisyon, litrato, pag-publish, internet, at iba pa. Karamihan sa mga ekspresyong malikhaing o "sining" sa mundong ito ay ipinagdiriwang ngayon ang pagpatay, panunuya, kalupitan sa iba. Ang ating mga "artista" ay narcissist, ego maniacs, sociopaths, na mahilig sa pera, kasarian, at kapangyarihan. Nasaan sa mundong ito ang bagong sining na   nagdiriwang ng kabanalan; na ipinagdiriwang ang mga birtud ng espiritu? Anong sining ang itinuturo sa atin ang halaga ng kaluluwa? Ano ang sining na itinuro ng iba pang mga haligi upang akayin tayo patungo sa isang mas mataas na antas ng pagkatao? Ang katotohanang iyon ay, ang lahat ng modernong sining ay naghahangad na hilahin natin sa mas mababang antas ang pagkatao: patungo sa  higit pang karahasan, pagnanasa, inggit, at iba pa.

Ano naman ang mayroon sa pilosopiya? Ito ay pareho; ang pilosopiya na hiwalay sa relihiyon, siyensiya at sining ay nagiging pagtanggi sa paniniwala sa relihiyon o sa walang hanggan, ang mga anyo ng pilosopiya na walang katotohanan. Ang modernong pilosopiya (na makikita sa modernong agham, sining, at relihiyon) ay naghihikayat sa pamumuhay para sa kasiyahan at kahalayan, na nagreresulta lamang sa emosyonal at espirituwal na kawalan at kakulangan, at ang diborsyong lalaki at babae mula sa kanilang pangunahing likas na kabutihan. Sa ngayon, ipinagdiriwang na maging isang ateyista at hedonista - kahit ang poot, kawalanghiyaan, at kayabangan - ngunit pinagtatawanan ang maging espirituwal o relihiyoso.

Samakatuwid, kinakailangang pag-aralan natin nang maayos ang apat na mga haligi, upang maunawaan ang mga ito nang balanse, at makikipagtulungan sa kanila sa loob ng ating sarili. Kapag pinagsama natin ang mga ito, nagsisimula tayong makakuha ng isang pinag-isang kaalaman ng katotohanan, na kung saan ay maaaring humantong natin patungo sa isang radikal na pagbabagong-anyo. Ang tunay na kapayarihan ng sagradong kaalaman at sekretong karunungan.

Ayon sa kaugalian ng siyensiya ay nakatuon ang pag-aaral nito sa bagay at enerhiya. Nakita natin na ito ay totoo, dahil ang mahusay na rebelasyon na dinala ng siyensiya sa huling siglo o higit pa ay nauugnay sa mga pagbabago at pagmamanipula ng bagay at enerhiya. Ang lahat na tinatamasa natin bilang isang pag-unlad ng siyensiya ay nauugnay sa dalawang kababalaghang ito: bagay at enerhiya.

Sa kabilang banda, ang tradisyunal na sining, relihiyon, at pilosopiya ay palaging nababahala sa kamalayan, ang ating panloob na espiritu, na tunay na tayo  bilang isang tao. Ngunit sa kasamaang palad, sa huling ilang siglo, ang sining, pilosopiya, at relihiyon ay ganap na tumalikod sa pagsisiyasat sa kamalayan, at abala na lamang sa bagay at lakas, na lubos na nakakalimutan ang mga katangian ng espiritu, mga katangian ng pag-iisip.

Ang katotohanan sa ating lipunan ngayon ay mayroon tayong malaking hindi pagkakaunawaan. Naniniwala tayo na tayo ang katawan, at iyan na ang lahat. Sinasabi ng ating mga pilosopiya na walang buhay pagkatapos ng kamatayan, at sinabi natin ng ating siyensiya na walang buhay pagkatapos ng kamatayan, at sinabi ng ating mga relihiyon na mayroong isang bagay na tinawag nilang "buhay," ngunit pinigilan ito ng kanilang mga paniniwala. Kaya nakikita natin, sa kanilang paghihiwalay sa bawat isa, ang lahat ng mga tradisyon na ito ay nakarating sa mga konklusyon na salungat sa mga pangunahing batas ng kalikasan.

Ano ang sinasabi ng siyensiya? Ang agham at marami sa ating mga porma ng sining at pilosopiya ay nagsasabi na kapag namatay ka, iyon na ang wakas; sinasabi nila na "mayroon lamang tayong isang buhay para ibuhay," kaya maaari mas mabuti kung ibubuhay natin ito nang buong-buo at magpakasawa sa ating sarili sa lahat ng paraan at uri ng kasiyahan. Ito ang paraan ng pamumuhay lalo na sa kulturang kanluranin: "mabuhay ka nang mabilis, mamatay ng bata pa." Hindi ba ito ang batayan ng kultura sa kanluran? "Mag-ipon hangga't maaari, maging ang mga materyal na kalakal o karanasan, bago ka mamatay, dahil kapag namatay ka na, tapos na ang lahat, wala nang iba pa pagkatapos ng kamatayan." Ito ang pinaniniwalaan ng ating lipunan, at gayon pa man ay hindi sumasang-ayon ito sa nag-iisang pinaka-pangunahing batas na inilarawan ng modernong siyensiya. Ang pinaka-pangunahing batas ng pisika ay hindi sumasang-ayon  doon, at gayon pa man ang siyensiya mismo ay hindi umaamin dito; ito ay napaka kakatwa.

Ang pinaka-pangunahing batas ng pisika ay makikita sa unang prinsipyo ng thermodynamics (ang batas ng pag-iingat ng enerhiya); ito ang pangunahing pisika.. Sinabi ng batas na iyon ang lahat ng nangyayari ay batay sa pagbabago ng enerhiya. Sinabi ng batas na iyon na sa isang sistema nang kabuuang dami ng enerhiya ay nananatiling pareho. Ang batas na iyon ay nagsasaad na ang enerhiya ay hindi maaaring malikha o masira, maaari lamang itong mabago. Ang enerhiya ay nagbabago ng itsura ngunit hindi mo ito masisira. Kung ang enerhiya ay hindi masisira, ano ang tungkol sa enerhiya ng iyong isip? Paano naman ang lakas ng iyong puso? Paano ang lakas ng iyong kaluluwa? Simple, hindi ito maaaring "tumigil sa pag-iral" sa paraang itinuturing ng ating modernong hindi parepektong "pilosopiya." Ang enerhiya ay hindi maaaring mamatay; nagbabago lang ito. Ito ay isang pangunahing batas ng pisika.

Ang lahat ng pisika ay nakasalalay sa batas ng pangalaga ng enerhiya. Ang pangunahing prinsipyong ito ay may kasamang biology at lahat ng mga pisikal na siyensiya. Maaari rin nating lapitan ito mula sa aspetong ng pisika na tinatawag na pag imbita. Tinatawag din itong batas ng pag-iimbak ng enerhiya o batas ng simetrya. Marami itong pangalan. Ang pinakamahalagang aspeto nito upang maunawaan ay napaka-simple: ang enerhiya ay hindi masisira. Kaya bakit tayo natatakot sa kamatayan? Natatakot tayo dahil mayroon tayong kamangmangan sa kamatayan, dahil hindi natin alam kung ano ang mangyayari kapag sumailalim ang pagbabago sa sikolohikal na enerhiyang iyon.

Mayroon tayong isang pisikal na katawan. Ang pisikal na katawan ay materyal. Maaaring lahat tayo ay sumang-ayon dito. Lahat tayo ay maaaring hawakan at maramdaman at madama ang bagay ng pisikal na katawan. Maaari rin tayong sumang-ayon na mayroon tayong enerhiya, sa isang tiyak na halaga. May mga araw na nakakaramdam tayo ng kaunti ang ating enerhiya, may araw na nadarama natin na malakas ang ating enerhiya.  May araw na talagang kailangan natin ng kape ng magising. May araw na talagang kailangan nating umidlip ng kahit kaunti.  May araw na nakakaramdam tayo ng lubos na lakas. Minsan nakakaramdam tayo ng matalas ang ating pag-iisip. Minsan nakakaramdam tayo ng sobrang pagod at mahina sa mental na kakayahan. Kaya mayroong iba't ibang uri ng enerhiya. Sa sagradong kaalaman at sekretong karunungan, pinag-aaralan natin ang pitong pangunahing uri ng enerhiya: