Sinabi ng isang Dtef master na ang pinaka-mataas na paraan ng pag-iisip ay ang hindi pag-iisip.

Sinabi ng isang Dtef master na ang pinaka-mataas na paraan ng pag-iisip ay ang hindi pag-iisip. Ang pinaka-mataas na porma ng pag-iisip ay ang walang iniisip. At ito ay tunay na isang kakaibang bagay upang ilarawan dahil marami tayong iniisip na pumupunta sa ating kaisipan. Maaaring ipagpalagay natin ang mga emosyon at mga imahe na lumilipad sa ating mga isip sa isang ibinigay na oras na talagang mahirap na isipin kung ano itong walang iniisip.

Mateo 6:

    31 "Kaya't huwag kayong mag-isip baka kayo kapusin sa pagkain, inumin o damit. 32 Hindi ba't ang mga Hentil ang nababahala tungkol sa mga bagay na iyan? Alam na ng inyong Ama na nasa langit na kailangan ninyo ang lahat ng iyan. 33 Ngunit higit sa lahat ay pagsikapan ninyo na kayo'y pagharian ng Diyos e at mamuhay nang ayon sa kanyang kalooban, at ibibigay niya sa inyo ang lahat ng inyong pangangailangan.
               34 "Kaya nga, huwag ninyong ikabalisa ang para sa araw ng bukas; dahil ang bukas ang bahala sa sarili nito. Sapat na ang inyong mga suliranin sa bawat araw."

Pahayag 19:

9 At sinabi sa akin ng anghel, "Isulat mo ito: mapalad ang mga inanyayahan sa kasalan ng Kordero." Idinugtong pa niya, "Ito ay tunay na mga salita ng Diyos."
               10 Nagpatirapa ako sa kanyang paanan upang sambahin siya, ngunit sinabi niya sa akin, "Huwag! Ako ma'y alipin ding tulad mo at tulad ng ibang mga mananampalatayang nagpatotoo tungkol kay Jesus. Ang Diyos ang sambahin mo, sapagkat ang katotohanang ipinahayag ni Jesus ay siyang diwa ng lahat ng ipinahayag ng mga propeta!"

Ang Nakasakay sa Kabayong Puti

               11 Pagkaraan nito'y nabuksan ang langit, at nakita ko ang isang kabayong puti. Ang sakay nito'y tinawag na Tapat at Totoo, sapagkat matuwid siyang humatol at makipagdigma. 12 Parang nagliliyab na apoy ang kanyang mga mata, at napuputungan siya ng maraming korona. Nakasulat sa kanyang katawan ang pangalan niya, ngunit siya lamang ang nakakaalam ng kahulugan niyon. 13 Puno ng dugo ang kanyang kasuotan at ang tawag sa kanya ay "Salita ng Diyos." 14 Sumusunod sa kanya ang mga hukbo ng langit, na nakadamit ng malinis at puting lino at nakasakay rin sa mga kabayong puti. 15 May matalim na tabak na lumabas sa kanyang bibig upang gamitin niyang panlupig sa mga bansa. Mamamahala siya sa mga ito sa pamamagitan ng tungkod na bakal at paaagusin mula sa pisaan ng ubas ang alak ng poot ng Diyos na Makapangyarihan sa lahat. 16 Nakasulat sa kanyang kasuotan at sa kanyang hita ang ganitong pangalan: "Hari ng mga hari at Panginoon ng mga panginoon."
               17 Nakita ko naman ang isang anghel na nakatayo sa araw. Tinawag niya ang mga ibon sa himpapawid, "Halikayo, at magkatipon sa malaking handaan ng Diyos! 18 Kainin ninyo ang laman ng mga hari, ng mga kapitan, ng mga kawal, ng mga kabayo at ng kanilang mga sakay. Kainin din ninyo ang laman ng lahat ng tao, alipin at malaya, hamak at dakila!"
               19 At nakita kong nagkatipon ang halimaw at ang mga hari sa lupa, kasama ang kanilang mga hukbo upang kalabanin ang nakasakay sa kabayo at ang hukbo nito. 20 Nabihag ang halimaw, gayundin ang huwad na propeta na gumawa ng mga kababalaghan sa harap ng halimaw upang dayain ang mga taong may tanda ng halimaw at sumamba sa larawan nito. Ang halimaw at ang huwad na propeta ay inihagis nang buhay sa lawa ng apoy na nagliliyab sa asupre. 21 Ang kanilang mga hukbo ay pinatay sa pamamagitan ng tabak na lumabas sa bibig ng nakasakay sa kabayo. Nabusog nang husto ang mga ibon sa pagkain ng kanilang mga bangkay.

Nakatatawa kung ating iisipin ang isang estado ng walang iniisip. Parang nakakainip doon. Parang walang mangyayari doon. Pero sa totoo ito ay eksaktong kabaligtaran, kapag nagagawa nating isara ang proseso ng pag-iisip maaari nating matuklasan ang ibang bagay na matagal ng nandoon sa likuran na hindi natin napapansin.

Ito ay isang higit na mas mataas na estado ng pag-iral o pagkakalikha. Ito ay higit na mas mataas na estado ng kamalayan. Ang pinaka-mataas na estado ng bagay ay nangyayari kapag sinarado natin ang intelektwal na sentro.

Kapag sinarado natin ang ego na patuloy na nagpapadala ng lahat ng mga iniisip at mga imahe sa tabing ng ating mga kaisipan. Kapag maaari nating isara ang mga ito maaari nating maranasan ang mas mataas na estado ng ating pagkatao, ang mas mataas na porma ng kamalayan.

Mayroong koneksyon sa pagitan ng meditasyon at ng ego na ating galugarin. Kapag nakamit natin ang hindi pag-iisip at katahimikan ng kaisipan doon ang ego ay nagiging wala. Kapag pinatahimik natin ang kaisipan talagang ang sinasabi ay isarado ang pang-labas ng ego, patahimikin ang ego o payagan ang kamalayan na kumuha ng kontrol sa intelektwal na sentro.

Karaniwan ang kaisipan ang intelektwal na sentro ay isang kasangkapan ng ego na lumilikha ng halos sa 30-40,000 na mga pag-iisip ng isang karaniwang tao na nararanasan sa loob ng isang araw.

Ang gusto nating gawin ay maibalik ang kontrol  sa intelektwal na sentro at ibigay ito sa kamalayan upang makamit ang iba't ibang mga estado ng kamalayan.

Kapag makamit natin ang hindi pag-galaw at katahimikan ng kaisipan na ang ibig sabihin kapag hininto natin ang  pagkilala sa ego at ating isa-aktibo ang kamalayan doon makakamit natin ang iba't ibang mga estado na  kung ano ang sinusubukan nating gawin sa meditasyon.

Tanging sa kawalan ng ego makakayang makaranas ng lubos na kaligayahan at ng tunay na kapayapaan. Tanging sa kawalan ng ego lamang maaaring nating maranasan ang tunay at totoo. Tanging sa kawalan ng ego lamang maaaring nating maranasan ang katotohanan. Iyon ang isang bagay na dapat nating marating sa loob ng ating sariling kamalayan.

Iyon ang dahilan kung bakit hindi natin makokontrol kung ano ang katotohanan, iyon ang dahilan kung bakit hindi natin maaaring makita kung paano makarating sa katotohanan ito ay isang bagay na kailangan nating gawin sa ating sarili dahil ang ego ay kailangang maging wala.

Kailangan mong matutunang isarado ang iyong ego para direktang gumana sa iyong kamalayan. Dahil sa kamalayan lamang tayo  pwedeng makarating at maranasan ang tunay na kapayapaan. Mararamdam mo ang pakiramdam ng katiwasayan ng pag-ibig at lubos na kaligayahan.

Sa kawalan lamang ng ego o pagpapahalaga sa sarili  maaari nating maunawaan ang realidad, maaari nating maintindihan ang katotohanan.

Kapag ang ego ay wala ang esensiya natin ay maaaring makawala at pasukin ang superior o mas mataas na mundo.

Kapag ang isip ay nasa isang walang kibong estado at nasa estado ng pagtanggap, ganap na hindi kumikibo at nasa katahimikan ang esensiya ay nakakalaya mula sa kaisipan at saka dumarating ang lubos na kaligayahan.

Naalala mo ba ang kuwento ni Aladdin at ang lampara. Noong makita ni Aladdin ang lampara at hagurin niya ito ang mahiwagang nilikha ang genie sumiklab palabas.

Tandaan na ito ay analohiya lamang ang relasyon sa pagitan ng mga mas mataas na sarili, ang kaluluwa, ang kamalayan. Ang mga ito talaga ay nangangahulugan ng parehong mga bagay at ang ego.

Ang lahat ng mga iba't-ibang ego na nabitag natin sa ating kamalayan ay nakabitag din sa banal na kislap na nasa loob natin. Ang ginagawa natin sa pamamagitan ng meditasyon ay ang isarado ang mga ego para payagan natin ang esensiya na makalaya. Iyon ay tulad ni Aladdin ng hinahagod ang lampara.

Ang paghagod ni Aladdin sa lampara ay analohiya para sa meditasyon ang nangyayari ay ang mahiwagang nilikha ay  lumalabas sa lampara, ang lampara ay kumakatawan sa presensiya ng ego ang mahiwagang nilikha ang genie ay kumakatawan sa esensiya para sa kamalayan.

Ang ego ay katulad ng isang bigat, o isang kadena o isang angkla na nagpapanatili sa esensiya na nakatali sa pisikal na kalagayan kapag natutunan nating mapatahimik ang isip kapag natuto tayong i-sarado ang ego, ang esensiya ay maaari palayain ang kanyang sarili at ang una ang esensiya ay nagagawang sumanib sa kanyang sarili  pabalik sa mas mataas na mga dimensyon.

At ito ay isang proseso na tayo ay ganap na may kaalaman. Alam natin kapag ito ay nangyayari, alam natin kapag iniwanan natin ang ating katawan at tumagos sa iba't ibang estado ng kamalayan. Kapag pumunta tayo sa mas mataas na dimensyon matututunan natin ang mga bagay, maaari tayong makatanggap ng mga mensahe na maaari nating magawa doon pagkatapos tayo ay bumabalik pabalik sa pisikal na katawan pinapanatili natin ang memorya ng lahat ng bagay na nakita natin, natutunan, at ginawa, matapos tayong makalabas doon.

Kaya kapag sinarado natin ang ego, pinapayagan natin ang esensiya na makalaya mismo at pumunta sa isang iba't ibang mga estado, patataasin ang ating sarili sa ibang antas ng kamalayan.

Kapag ang kaisipan ay tahimik at nasa estado ng pag-tanggap, alam natin na nangangahulugan ito na hindi reaktibo ang ego. Ang normal na estado ng kamalayan ay napaka-reaktibo sa pamamagitan ng pagpapatahimik ng kaisipan para makapagtrabaho kasama ang kamalayan ay dapat na tahimik at tumatanggap, hindi ito reaktibo tulad ng nakikita sa ego ganap na hindi kumikilos at nasa katahimikan ang esensiya ay nakakalaya mula sa isip at ang lubos na kaligayahan ay lumabas. Ang lubos na kaligayahan ay ang karanasan ang esensiya na sumasanib mismo sa mas mataas na mga dimensyon.

Ang meditasyon ay isang estado ng walang iniisip. Ito  ang tanging paraan upang gisingin ang esensiya, ito  ang tanging paraan upang palayain ang esensiya. Ito ay tulad ng isang pag-eehersisyo para sa esensiya, ang esensiya ay kapareho ng kamalayan, ang parehong bagay ng mas mataas sa sarili, parehong bagay ng banal na kislap, parehong bagay sa kaluluwa kaya maraming mga salita upang ilarawan ang parehong karanasan.

Kaya ang meditasyon ay isang paraan para sa atin upang gisingin ang esensiya, ito ang dahilan kung bakit ang meditasyon ay ang araw-araw na tinapay ng matalino. Ang meditasyon araw-araw o ang regular na meditasyon ay nagbibigay-daan sa atin upang mapalago at mapaunlad pati ang ating esensiya.

Ang esensiya ay kilala rin bilang  kamalayan. Kaya ang kamalayan, esensiya, mas mataas sa sarili, banal na kislap, kaluluwa, tanging ang ibig sabihin nito ay ang parehong bagay. Mayroong iba't ibang mga kultura sa buong mundo kung saan inilarawan ang prinsipyo na makikita sa loob natin sa iba’t ibang paraan. Maaari mong isipin na ito bilang puwersa ng buhay sa likod ng lahat ng bagay . Maaari mong isipin na ito bilang karikatura ng punong-guro. Ito ay nangangahulugan ng parehong mga bagay.

Para tayo ay mamalagi kinakailangan nating humugot ng enerhiya mula sa isang mas mataas na lugar, ang enerhiya mula sa isang mas mataas na lugar ay ang esensiya. Ito ang koneksyon na mayroon tayo sa mga banal. Ito ay ang koneksyon na mayroon tayo ng kahit anupaman ang lumikha ng uniberso. Ang pinagmulang punto ng lahat ng bagay.

Sa pamamagitan ng meditasyon idagdag pa ang pag-gising ng esensiya matututo kang i-kontrol pati na rin ang iyong kaisipan. At iyon ang problema na mayroon tayo sa ating kaisipan sa ngayon kapag ito ay nagiging kasangkapan ng ego, ito ay isang bagay na wala tayong kontrol. Natatagpuan nating mahirap na kontrolin ang intelektwal na proseso.

Ito ay talagang mahirap pahintuin ang walang katapusang prosesyon ng mga pag-iisip.  Kung ikaw ay halimbawa isang mapag-alala tao talaga mahirap na pahintuin ang pagbigyan ang meditasyon dapat tayong matutong kontrolin ang ating pag-iisip at simulan mangibabaw dito.

Ang pagkakaroon ng kontrol sa ating kaisipan, ang mental na kumokontrol ay nagpapahintulot sa atin  ikadena ito na nililikha ng isip.

Ang isipan ay isang bilangguan sa esensiya at ng kamalayan. Ito ay isang bilangguan na nilikha ng ating mga sarili. Sa pamamagitan ng mental na kontrol sa intelektwal na proseso sa pamamagitan ng paggamit ng meditasyon maaari mong sirain ang bilangguan, maaari nating putulin ang matinding mga relasyon, alisin ang mga kadena, putulin ang bigat na nagpapanatili sa atin pababa sa pisikal na dimensyon at makita ang ating mga sariling tumagos sa mas mataas na mga dimensyon.

Upang makakuha ng kaalaman at karanasan na naghihintay sa atin doon sa itaas.

Kapag ang pag-iisip ay nasa ilalim ng control, ang iluminasyon ay kusang loob na dumarating. Ito ay isang simpleng pangungusap ngunit mayroong mahalagang bagay na dapat maunawaan dito.

Kapag inisip natin ang meditasyon iniisip nating subukang mailagay ang ating mga sarili sa mas mataas na mga dimensyon, ang meditasyon ay simpleng kontrolin ang intelektwal na sentro.

Ang ating trabaho, ang ating gawain ay mapatahimik ang pag-iisip, sa sandaling ang pag-iisip ay lubos na tahimik doon ang iba't ibang mga estado ng kamalayan ay awtomatikong dumarating dahil palagi itong andoon hindi mo lang magawang pansinin ito dahil sa lahat ingay na nasa likuran.

Tulad ng isang bata sa loob ng isang kuwarto na may isang daang tao na nakikipag-usap sa iyo ang maliit na bata ay nagsasalita ng buong oras hindi mo lamang marinig, kung patatahimikin natin ang lahat ng tao sa kuwarto saka maaari na nating marinig ang bata.

Hindi natin magagawang magsalita ng malakas ang  bata kailangan nating patahimikin ang lahat ng mga tao sa kuwarto para tumutok sa kung ano ang laging naroon.

Ang meditasyon ay parehong uri ng isang bagay kung lalapitan natin ito sa parehong paraan na ito. Trabaho natin ang makakuha ng kontrol sa intelektwal na proseso, trabaho natin ang patahimikin ang isip.

Sa sandaling ang isip ay nasa walang kibong tumatanggap na estado saka ang pag-aalis at ang esensiya ay makakalabas ng kusa. Wala na tayong dapat gawin kung hindi pakawalan ang esensiya. Wala na tayong dapat gawin upang maranasan ang pag-aalis, ito ay sa sarili nitong pagkukusa basta patahimikin natin ang ating pag-iisip.

Kaya hindi natin dapat ilagay ang ating sarili sa mas mataas na mga dimensyon wala na tayong aktwal na dapat gawin. Ang dapat nating gawin ay matutong patahimikin ang isip iyan ang unang hakbang patahimikin ang isip sa pamamagitan ng konsentrasyon.

Kailangan nating palakasin ang ating konsentrasyon dahil sa pamamagitan ng konsentrasyon makukuha nating ikontrol ang intelektwal na proseso sa sandaling dalhin natin ang ating mga sarili sa antas na kung saan maaari tayong mag-pokus at manatilihing konsentrated para sa pinalawig na tagal ng panahon saka kusang aalis para makipagkaisa.

Ang ating kaisipan ay isang bilanggo- kailangan tayong mangibabaw sa ating isip kung gusto nating maging independiente rito. Sa kasamaang-palad tayo ay nahuhulog sa ganitong uri ng bitag kapag iniisip natin na ang ating kaisipan ang kumokontrol sa atin, ang mga naiisip, ang mga damdamin sa mga bagay na nalikha ang lahat ay tila mula sa labas natin at iyon ay isang bagay na mukhang wala tayong control.

Iyon ang dahilan kung bakit minsan tayo ay mayroon kondisyong nagbabago. Kailangang tingnan natin ito sa ganitong paraan ang isip ay nasa bilangguan wari bang nais na makawala kailangan natin matutunang dominahin ito at ang susi para dominahin ang isip ay simpling pwersa ng kalooban o will power, ang lakas at will power ay nangangailangan ng pagsasanay upang matutong ma- kontrol ang ating isip.

Katulad ito ng kung nais mong matutong tumugtog ng piano kailangan mo ng willpower para aktuwal na matutunan at pagkatapos ay mag-uumpisa sa kasanayan. Anuman ang kadalubhasahan na gusto mong makuha ito ay isang bagay ng willpower at tiyaga upang makarating sa iyong layunin.

Kontrolin ang isip ay pareho niyan. Ito ay isang bagay na maaaring gawin ninuman na nagnanais na magsakripisyo ng oras upang matuto nang ilang mga diskarte at magtiyaga sa mga pagpraktis upang umunlad sa mga diskarte.

Ito ang simbolismo sa likod ni Jesus ng nakasakay siya papuntang Jerusalem sa isang donkey sa Linggo ng Palaspas. Kung titingnan ang kuwento sa bibliya na si Jesus ay nakasakay sa donkey papuntang Jerusalem noong Linggo ng palaspas at makikita natin ang ilang mahahalagang simbolismo dito. Ang donkey ay palaging isang sinaunang simbolo para sa kaisipan dahil ang donkey ay palaging maling kumikilos at hindi ginagawa kung ano ang iniuutos sa kanya, iyon ay ang parehong bagay sa pag-iisip.

Juan 12:

Ang Matagumpay na Pagpasok sa Jerusalem
(Mateo 21:1-11) (Marcos 11:1-11)(Lucas 19:28-40)

               12 Kinabukasan, nabalitaan ng maraming taong dumalo sa pista na si Jesus ay papunta sa Jerusalem. 13 Kumuha sila ng mga palapa ng palmera, at lumabas sila sa lunsod upang siya'y salubungin. Sila'y sumisigaw, Purihin ang Diyos. a Pinagpala ang dumarating sa pangalan ng Panginoon! Purihin ang Hari ng Israel!
               14 Nakakita si Jesus ng isang batang asno at sinakyan niya ito, gaya ng nasusulat,
15 Huwag kang matakot, lunsod ng Zion!
Masdan mo, dumarating na ang iyong hari,
nakasakay sa isang batang asno!
               16 Hindi ito naunawaan noon ng kanyang mga alagad. Ngunit matapos na si Jesus ay muling mabuhay at maluwalhati, naalala nilang ganoon nga ang sinasabi sa kasulatan tungkol sa kanya, kaya't gayon nga ang nangyari.
               17 Ipinamamalita naman ng mga taong kasama ni Jesus ang ginawa niyang muling pagbuhay kay Lazaro. 18 At iyon ang dahilan kaya siya sinalubong ng napakaraming tao, nabalitaan nila ang himalang ginawa niya.

               19 Kaya't nasabi ng mga Pariseo, Walang nangyayari sa pagsisikap natin. Tingnan ninyo, sumusunod pa rin sa kanya ang lahat!