Ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, ay sagrado at superiyor na kaalaman na maaaring magbigay sa atin ng kasagutan, solusyon, at mga regalo na ating kailangan.

Ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, ay sagrado at superiyor na kaalaman na maaaring magbigay sa atin ng kasagutan, solusyon, at mga regalo na ating kailangan.

At ang bawat isa sa atin ay may kaalamang ito na nakatago /naka-kubli sa ating loob. Kailangan lang nating matutunan 'kung paano gamitin ang lampara' metaporikong pangungusap. Tayo ay nabubuhay sa tinatawag na Impormasyon o sa panahon ng karunungan.

Sagana tayo sa impormasyon tungkol sa lahat ng mga panlabas na mga bagay, gayunpaman mayroon tayong kakaunting impormasyon o kaalaman tungkol sa
ang ating panloob na konstitusyon!

Paano tayo gumagana?

Ano ang nagpapasaya sa atin? Ano ang nagpapa-lungkot sa atin?
Bakit at paano tayo nagtatagumpay at paano tayo nabibigo, kapag tayo ay nabigo?

Walang taong hindi nagkaroon ng maling mga ideya tungkol sa kanyang sarili.
Ang seryosong problema ay hindi tayo nagbibigay ng sapat na atensyon sa ating sarili.

Ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw ay isang kaalaman na nagbibigay-daan sa atin upang matuklasan ang ating sarili sa isang kumpleto at tunay na paraan. Hindi natin itinatanggi na ang intelektuwal na pag-aaral, ang isang propesyon at kasanayan upang kumita ng pera ay kinakailangan; ngunit iyon ay hindi sapat.

Maraming mga kalagayan na ang mga indibidwal na may isang mahusay na bahay, isang mamahaling kotse, may isang mahusay na asawa, magagandang anak, sapat na pera at, gayunpaman, sila ay hindi masaya.

Sa kabilang banda, may mga tao na hindi  masayang tumira sa isang naka-mamanghang mansyon, ni ang magkaroon ng maraming pera na sobra sa kanilang pangangailangan para sa araw-araw na pagkain, at magkaroon ng mamahalin na bagung-bagong kotse, gayunman, ang mga ito ay masaya sa kanilang  bahay kasama ang kanilang mga pamilya.

Sila ay mahirap ngunit malinis, maayos at payapa rin sa pamumuhay. Kaya, hindi pera lang ang maaaring magdala sa atin ng kaligayahan. Kailangan natin ang isang superior na kaalaman, isang kaalaman na nagbibigay-daan sa atin upang madagdagan ang nalalaman tungkol sa ating mga sarili.
Sa sandaling malaman at makilala natin ang ating tunay na sarili, maaari tayong tunay na maging masaya.

Ang pinakamataas na kaalaman ay ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang kaalaman tungkol sa atin, ang kaalaman na nasa atin. Ang Kaalamang ito ay maaaring aktibahin sa loob natin sa pamamagitan ng isang espesyal na pagsisikap. Malaki ang maitutulong ng mga sagradong aklat upang makaalam ng mga nakatagong kaalaman at kapangyarihan.

Ang lahat ng mga dakilang sibilisasyon ng mundo ay gumamit ng lihim na kaalaman upang maabot ang tugatog ng kanilang mga pagpapamulat sa kabihasnan; silang lahat ay uminom sa parehong orihinal na pinagmulan ng pinakamataas na kaalaman ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw.

Si Hesus na taga Nazareth ay naghatid ng mga mensahe; ang bawat isa sa mga mensahe ay naglalaman ng kaalamang galing sa langit, ang parehong kosmikong prinsipyo, ganap na walang pinipili at unibersal.

Ang katawan ng doktrina na kung saan ating hinahatid ngayon ay rebolusyonaryo sa pinakamalawak na kahulugan ng salita. Mga sikretong kaalamang itinuro sa kanyang mga disipulo.

Ito ang tutulong sa atin upang malaman kung sino tayo, kung saan tayo nagmula at kung saan tayo papunta, ito ay naging isang pangunahing hangad ng tao.

Sinasabi nga nito: "Tao, kilalanin mo ang sarili mo... at makikilala mo ang uniberso at ang makapangyarihang Diyos ".

Dumating na ang oras upang galugarin natin ang ating sarili. Simpleng ibinubuhay ang ating buhay na walang pag-alam sa anumang bagay tungkol sa ating sarili, nang walang pag-alam kung sino tayo, kung saan tayo nagmula o kung ano ang dahilan ng ating pag-iral, ay hindi talagang mahalaga.

Kailangan nating hanapin ang mga sagot sa lahat ng mga katanungan, at para sa ating kapakanan, sa pinakamataas na kaalaman sa ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at sa kahalagahan ng mistical na pananaw, ay dapat nating pag-aralan.

Ang lihim na agham, ang sekretong dokrina ay pinakamataas na kaalaman ng ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at nasa kahalagahan ng mistical na pananaw.  Ito ay unibersal, eternal at walang hanggang nakatago sa loob ng tao.  Ang doktrina ng Panginoong Jesus ay ang pinakamataas na kaalaman, ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang sagradong kaalaman.

Ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ay isang napaka-natural na pag-papandar ng ating kamalayan.  Ang ating diwa ay isa sa enerhiyang meron ang bawat tao
at ito ay isa sa pinakamataas na enerhiya na matatagpuan sa loob natin.

Itong kamalayang ito ang nagdadala sa loob ng sarili niya, ang Superior na kaalaman, ang pinakamataas na kaalaman, ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang sagradong kaalaman.
Ang kamalayan ay tinatawag ding 'budhi' o konsensiya, ang 'panloob na boses' o ang ating kaluluwa.

Kung ang kamalayan ay matatagpuan sa loob ng bawat tao at may kaalaman o ang ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang sagradong kaalaman na nakatago o naka-kubli sa loob nito, bakit karamihan sa mga tao ay hindi nagsasaliksik ng kaalamang ito o ng ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang sagradong kaalaman sa araw-araw nilang buhay?

Kahit na ang kamalayan ay nasa loob ng bawat tao at ito ay nagdadala sa loob mismo ng liwanag ng ispirituwal na intuwisyon ng katotohanan, at ang kahalagahan ng mistical na pananaw, ang sagradong kaalaman sa paraang tago,
ang balakid upang maisa-aktibo ang sagradong kaalaman ay marami.

Ang mga mag-aaral ay naghanap dito at doon, at ang tanging bagay sa nahihirapang aspirante na makuha ay maging puno sa mga kahila-hilakbot na intelektwal na pag-aalinlangan at pagkalito. May milyon-milyong mga teoryan at libu-libong mga may-akda. Ang ilan ay nag-uulit ulit lang ng mga ideya ng iba. Ang ilan ay tinatanggihan ng iba.

Ang resulta ay nakakatakot para sa karamihan ng mga mahihinang naghahanap. Hindi nila alam kung ano ang kanilang  gagawin. Naghahanap sila ng liwanag; nagmamakaawa sila, nananalangin at, walang nangyayari.

Ang isa pang balakid ay sa araw-araw nating buhay, ang mga tao ay may sariling pamantayan, ang kanilang naitaguyod na paraan ng pag-iisip.

Iniisip natin na ang ating mga pamantayan ay ang pinakamahusay.
Ang natutunang kamangmangan o ang mga tao na sa tingin nila na  alam na nila ang lahat ng bagay, iyan ang pinaka mahirap, dahil ang katotohanan ayon sa mga sinaunang maestro, hindi lamang sa hindi nila alam  ngunit ayaw nilang pansinin na hindi nila alam. "

Ang mga makikinang na hanay ng mga ideya ay nagbibigay sa kanila ng kasarinlan upang tanggihan ang
anumang bagay na hindi amoy tulad ng alikabok sa silid aklatan o tintang galing sa mga unibersidad.
Yaong mga kawawang tao ng intelektuwal na gustong maglagay
ng isang karagatan sa isang kristal na salamin. Ipinagpalagay nila na ang mga unibersidad ay maaaring mag-kontrol sa lahat ng karunungan ng uniberso
at ang lahat ng mga batas ng kosmos ay mapipilitang mag- sumite ng kanilang sarili sa mga lumang akademikong mga panuntunan.

Ang mga mahilig sa pangangatwiran ay nag-nanais siyasating mabuti ang mga misteryo ng kalikasan gamit ang mahinang mga guro ng pag-iisip.
Hindi natin ma-itatanggi na ang pag-iisip at pangangatwiran ay kapaki-pakinabang sa praktikal na buhay upang isakatuparan ang ilang mga gawain sa araw-araw, ngunit ang pag-aanalisa upang pag-aralan at lutasin ang dakilang misteryo ng buhay at kamatayan sa pamamagitan ng pag-iisip ay katulad ng pag-nanais ma-obserbahan ang mga bituin gamit ang isang mikroskopyo o sa bakterya gamit ang teleskopyo.

Ito ay sinabi sa sagradong kaalaman at karunungan na ang"mabuti" ay nangangahulugang kung ano ang nasa lugar nito at ang "masama" ay nangangahulugan kung ano ang wala sa lugar nito. Kaya maaari nating magpagtibay na ang katalinuhan sa loob ng naka-paligid nito ay mabuti.

Gayunpaman, ang katalinuhan sa labas ng paligid nito ay nakapi-pinsala sa atin ng katakut-takot. Samakatuwid, kailangan nating i-eksperimento at patotohanan ang konsepto ng ating sarili na nakatago sa loob natin, ang mga kapasidad ng superior sa ating kaisipan
na hiwalay sa katalinuhan at magagawang magbigay sa atin ng kaalaman at ng direktang karanasan ng anumang hindi pangkaraniwang bagay.

Dapat nating maunawaan na ang mga opinyon, konsepto, teorya at pagpapalagay ay hindi nangangahulugan ng pagpapatunay, ang pag-eksperimento, ay hindi ang ganap na kamalayan ng anumang mga hindi pangkaraniwang bagay.

Minamahal na mga Kaibigan,ang sagradong kaalaman ay nag-aalok sa iyo ng susi at mga pamamaraan upang mag-eksperimento sa pamamagitan ng iyong sarili, sa isang pang-agham na paraan, ang bawat isa sa mga elemento na bumubuo sa unibersal na karunungan. Ang mga teorya ay walang silbi; ang kailangan natin ay maging praktikal at malaman sa pamamagitan ng ating sariling mga karanasan ang layunin ng ating pag-iral.

 Ibabahagi natin ang ilang mga pananaw sa paglalakbay na ito kung paano ito maaaring gawin.

Ang ating sariling partikular na sagradong kaalaman o karunungan ay maaaring muling matuklasan sa pamamagitan ng pagkakaroon ng isang praktikal na saloobin.

Isang paraan ng pamumuhay na palaging kasangkot ang pag-oobserba, pagbibigay pansin at pagtuklas ang ating sariling kamalayan sa pamamagitan ng mga kasanayan na nagbibigay sa atin upang mabuo ito ng ganap.

Pamilyar tayo na kung gusto nating linangin ang pisikal na lakas o enerhiya,
kailangan nating magsagawa  ng  pisikal na ehersishiyo.

Parehas, ang kamalayan ay isa pang uri ng enerhiya na nasa loob natin.
Kung kailangan nating linangin ito, kailangan nating sumali sa mga kasanayan at mga pamamaraan ng kamalayan. Habang ipinagpapatuloy ang iyong pagsasanay sa kanila, sineseryoso at masigasig.

Magsisimula magising ang iyong ang nakatagong kapangyarihan sa loob ng iyong kamalayan.

Pag may sapat na disiplina, isang araw ay ganap na magigising ng 100% ang iyong kamalayan sa loob ng iyong sarili.
Tunay na kawili-wili! Nakasasabik na paglalakbay ng pagtuklas ng ating sarili! Pag-aralan natin ang mga prinsipyo ng universal na karunungan at kung paano natin magagawang pag-aralan ang mga ito sa sagradong aklat na ito.

Walang pasubali!
Mayroong tatlong pangunahing mga prinsipyo na nagpapaliwanag sa sagradong kaalaman, at sa parehong oras, upang makilala ang pagkakaiba sa iba pang mga doktrina.

Ang mga ito ay:
a) Ang sikolohikal na pag-alis ng sarili sa kung ano ang hindi totoo sa loob ng ating pagkatao, iyon ay, ang lahat ng mga hindi kanais-nais na elemento na bumubuo sa pagkamakaako (ego), ang "sarili ko," ang buhay na pagbibigay ng katauhan sa lahat ng ating mga kamalian, mga depekto at mga masasamang ugali at bisyo.

b) Ang magkakatugmang pamumukadkad ng mga superior na kapangyarihan na nakatago sa loob natin na nagpapahintulot sa ating persepsyon ng mga dakilang realidad at sa iba pang mga dimensyon.

c) Ang hindi makasarili at palagiang pag-gawa ng pabor sa sangkatauhan, sinasakripisyo ang personal na interes upang dalhin sa kapakanan ang ating kapwa tao. Ang Kursong ito ay nakaayos sa paraan ng apat na dakilang mga haligi
o mga tema ng pag-aaral.

Hayaan maipaliwanag natin ng kaunti ang tungkol sa bawat isa sa mga ito.
Pilosopiya: Bilang isang pilosopiya,
Ang sagradong kaalaman ay palaging nagpapahiwatig ng isang mensahe, isang orientasyon, isang pagtuturo na palaging nakadirekta patungo sa kamalayan ng tao.

Sa lahat ng panahon, iba't ibang magagaling na maestro ng kaalaman ang sumisikat sa malalim na gabi sa lahat ng panahon.

Gayunman, sa kasalukuyan panahon ay isang sandali ng pagkalito.
Ang sangkatauhan ay nakatagpo ng isang estado ng ganap na kaguluhan; mayroong isang pandaigdigang krisis at isang bangkarote sa lahat ng mga etikal at moral na prinsipyo.

Sa sandaling ito dapat nating hanaping mabuti ang karunungan ng nakaraan, magbungkal mula sa mga naitagong kopya ng mga sagradong kaalaman
ang tumpak na oryentasyon upang magabayan tayo sa kasalukuyang panahon. Ito mga mahal na kapatid,
ang layunin ng sagradong kaalaman.

Sa pamamagitan ng paraan ng saykoanalisis, maaari tayong humalukay mula sa iba't ibang archaeological na labi ng nakatagong sagradong kaalaman, ang mga prinsipyo na nakapaloob sa mga ito.

Mayroong dalawang mga uri ng sagradong sining: ang isa ay ang pansariling sining na humahantong sa kawalan; ang isa ay ang sagradong maharlikang sining ng Kalikasan, ang layunin at tunay na sining, ang transendental na sining.

Ang huli ay naglalaman ng malinaw sa sarili nito ng may mahalagang kosmikong katotohanan. Ito ay ang tunay na nostikong sagradong sining.

Matutuklasan natin ang magagandang dakilang sinaunang kaalaman para matupad ang dakilang layunin.

 Mahalagang maging maliwanag, sa isang malinaw na paraan, na ang bawat isa sa atin ay may kanya-kanyangng sariling mga partikular na guardyans at mga divinong gabay.

Sa katotohanan, kailangan naming igiit na ang mga maharlikang encanto de dios ay sining ng kalikasan at isang paraan ng paglipat ng kosmikong aralin. Maghangad sa pinakamataas na kaharian.

Agham:
Kapag pinag-uusapan natin ang tungkol sa agham ang iniisip natin ay ang purong agham tulad ng  ginamit ni Hesus o Moises para makagawa ng mga kababalaghan.

Ang purong agham ay direkta, masigla at tunay na karanasan. Ang agham ngayong panahong ito ay isang huwad na agham,
isang agham na puno ng personal na interes, isang agham na hindi nirerespeto ang 'espirituwal na prinsipyo ng tao,
isang agham na kung saan ang katapusan ay nagbibigay katwiran sa dahilan, kahit na ito ay nagpapahiwatig ng pisikal at sikolohikal na sakit ng anumang buhay na nilalang, isang agham na nagbibigay katwiran ng pinaka-kahila-hilakbot na mga kabangisan na may salitang "pag-unlad."

Ang agham ay nangangahulugan ng kaalaman, at ang tunay na agham ay palaging sumasang-ayon na may kapansin-pansin na katibayan. Ang mga siyentipikong pananaliksik ay patuloy na nagbubukas ng mga hiwaga at misteryo sa ating uniberso. Kawili-wili, at may isang aklat na inaasahang marami sa mga katotohanan na pang-agham.Ang aklat na iyon ay ang Bibliya.

Isaias 40:

 

Walang Katulad ang Diyos

12 Sino ang makakasukat ng tubig sa dagat sa pamamagitan ng kanyang kamay?
Sino ang makakasukat sa lawak ng kalangitan?
Sinong makakapaglagay ng lahat ng lupa sa isang sisidlan?
Sino kaya ang makakapagtimbang sa mga bundok at burol?
13 Sino ang makakapagsabi ng dapat gawin ni Yahweh?
May makakapagturo ba o makakapagpayo sa kanya?
14 Sino ang kanyang puwedeng sanggunian para maliwanagan?
Sinong nagturo sa kanya ng landas ng katarungan?
Sinong nagkaloob sa kanya ng kaalaman at ng paraan upang makaunawa?
15 Sa harap ni Yahweh ang mga bansa ay walang kabuluhan, tulad lang ng isang patak ng tubig sa isang sisidlan;
at ang mga pulo ay parang alikabok lamang ang timbang.
16 Hindi sapat na panggatong ang lahat ng kahoy sa Lebanon.
Kulang pang panghandog ang lahat ng hayop sa gubat roon.
17 Sa kanyang harapan, ay walang halaga ang lahat ng bansa.
18 Saan ninyo ihahambing ang Diyos
at kanino ninyo siya itutulad?
19 Siya ba'y maihahambing sa mga imaheng ginawa ng tao, na binalutan ng ginto, at ipinatong sa pilak?
21 Hindi ba ninyo nalalaman?
Wala bang nagbalita sa inyo noon,
kung paano nagsimulang likhain ang sanlibutan?
22 Ang lumikha nito ay ang Diyos na nakaupo sa kanyang trono doon sa kalangitan; mula roon ang tingin sa tao'y parang mga langgam.
Ang langit ay iniladlad niyang tulad ng kurtina, tulad ng tolda upang matirahan.
23 Inaalis niya ang mga pinuno sa kapangyarihan, at ginagawang walang kabuluhan.
24 Tulad nila'y mga halamang walang ugat, bagong tanim at natutuyo agad;
at tila dayaming tinatangay ng hangin.
25 Kanino ninyo ihahambing ang banal na Diyos?
Mayroon ba siyang katulad?
26 Tumingala kayo sa langit!
Sino ba ang lumikha ng mga bituin?
Sino ba ang sa kanila'y nagpapakilos,
at sino ba ang nagbigay ng kanilang pangalan?
Dahil sa kanyang dakilang kapangyarihan, walang nawala sa kanila kahit isa man.

Job 26: 1-14

Inihayag ni Job ang Kapangyarihan ng Diyos

1 Tumugon naman si Job,
2 "Malaking tulong ka sa akin na isang mahina!
Sa palagay mo'y sumasaklolo ka sa akin na taong kawawa?
3 Ang walang nalalaman ay iyo bang tinuruan,
at ang tao bang hangal ay binigyan ng karunungan?
4 Sino kayang makikinig sa sinasabi mo?
At sino bang espiritu ang nag-udyok na sabihin ito?"
5 Ang sagot ni Bildad,
"Sa takot ay nanginginig maging ang kalaliman,
ganoon din itong dagat at ang doo'y naninirahan.
6 Ang daigdig ng mga patay, lantad sa mata ng Diyos. Sa paningin niya'y walang maikukubling lubos.
7 Ang kalawakan sa hilaga ay kanyang inilagay, ibinitin niya ang daigdig sa gitna ng kawalan.
8 Ang tubig ay iniipon sa balumbon ng mga ulap, at pinipigil niya ito kahit na anong bigat.
9 Ang buwang kabilugan, sa ulap ay kanyang tinatakpan.
10 Pinaghiwalay niya ang liwanag sa kadiliman, ng bilog na guhit sa ibabaw ng karagatan.
11 Mga haligi nitong langit ay nanginginig sa takot, nauuga, nayayanig kapag sinaway ng Diyos.
12 Sa kanyang kapangyarihan, pinatahimik niya ang dagat;
sa kanyang karunungan, pinuksa niya ang dambuhalang si Rahab.
13 Sa pamamagitan ng hininga niya, ang langit ay umaaliwalas, pinuksa ng kamay niya ang dambuhalang tumatakas.
14 Maliit na bahagi lang ito ng kanyang kapangyarihan, na hindi pa rin natin lubos na maunawaan.
Sino kaya ang tatarok sa tunay niyang kadakilaan?"

Roma 1:

 

Mga Kasalanan ng Sangkatauhan

               18 Nahahayag mula sa langit ang poot ng Diyos laban sa lahat ng kalapastanganan at kasamaan ng mga taong dahil mismo sa kanilang kasamaan ay hinahadlangan ang katotohanan. 19 Sapagkat ang maaaring malaman tungkol sa Diyos ay maliwanag, dahil iyon ay ipinapahayag sa kanila ng Diyos. 20 Mula pa nang likhain ng Diyos ang sanlibutan, ang kanyang likas na hindi nakikita, ang kanyang kapangyarihang walang hanggan at ang kanyang pagka-Diyos, ay maliwanag na inihahayag ng kanyang mga ginawa. Kaya't wala na silang maidadahilan pa. 21 Kahit na alam nilang may Diyos, siya'y hindi nila pinarangalan bilang Diyos, ni pinasalamatan man lang. Sa halip, naghaka-haka sila ng mga bagay na walang kabuluhan kaya't nagdilim ang hangal nilang pag-iisip. 22 Sila'y nagmamarunong ngunit lumitaw na sila'y mga hangal. 23 Tinalikuran nila ang kaluwalhatian ng Diyos na walang kamatayan, at ang sinamba nila'y mga larawan ng mga taong may kamatayan, ng mga ibon, ng mga hayop na may apat na paa, at ng mga hayop na gumagapang.
               24 Kaya't hinayaan na sila ng Diyos sa kanilang maruruming pagnanasa hanggang sa hindi na nila mapigil ang paggawa ng kahalayan sa isa't isa. 25 Ang katotohanan tungkol sa Diyos ay tinalikuran at pinalitan nila ng kasinungalingan. Sinamba nila at pinaglingkuran ang mga nilikha, sa halip na ang lumikha, na siyang dapat papurihan magpakailanman! Amen.
               26 Dahil dito'y hinayaan sila ng Diyos sa mahahalay na pagnanasa. Ayaw nang makipagtalik ng babae sa lalaki, at sa halip ay sa kapwa babae sila nakikipag-ugnayan. 27 Ganoon din ang mga lalaki; ayaw na nilang makipagtalik sa mga babae, at sa kanilang kapwa lalaki sila nahuhumaling. Ginagawa nila ang mga kasuklam-suklam na bagay, kaya't sila'y paparusahan ng nararapat sa kanilang masasamang gawa.
               28 Dahil ayaw nilang kilalanin ang Diyos, hinayaan sila ng Diyos sa masasamang pag-iisip at sa mga gawaing kasuklam-suklam. 29 Naging alipin sila ng lahat ng uri ng kasamaan, kabuktutan, kasakiman, masasamang isip, pagkainggit, pagpatay, pagtatalo, pandaraya at masasamang hangarin. Sila'y naging mahihilig sa tsismis, 30 mapanirang puri, nasusuklam sa Diyos,  walang pakundangan, mapagmataas, mayayabang, mapagkatha ng kasamaan, at suwail sa magulang. 31 Sila'y naging mga hangal, mga taksil, mga walang puso, at di-marunong lumingap sa kapwa. 32 Nalalaman nila ang utos ng Diyos na dapat mamatay ang mga gumagawa nito, ngunit patuloy sila sa paggawa nito at natutuwa pang makita na ang iba ay gumagawa rin ng ganoon.

Kaya, mayroong dalawang uri ng agham:
ang hindi banal na agham at ang purong agham.
Sa purong agham walang mga teorya, kung hindi ang katotohanan.

Mayroon tayong espesyal na disiplina upang mapagana ang pantaong kapangyarihan upang aktibahin ang ilang mga tagong kapangyarihan ng utak, na kung saan ay ganap na hindi kilala sa materyalistik na agham at na nagbibigay-daan sa atin upang patotohanan, sa pamamagitan ng ating sarili, ang lahat ng mga tanong na ito.

Ang pangunahing mga layunin ng lahat ng mga prinsipyo ng relihiyon ay upang "muling magkaroon ng koneksyon,"
upang ibalik ang tao sa kanyang sariling pagka-divino, ang sagradong kaalaman ang kailangan ng sangkatauhan.

Ang sagradong kaalaman ay mga pag-aaral sa agham ng relihiyon.
Ang sagradong kaalaman ay lumilikkha ng pananampalataya batay sa karanasan, sa pag-papapatunay, hindi sa mga teorya.

Ang kailangan natin ay sagradong kaalaman sa agham at relihiyon.
Maging sapat ang lakas-loob upang maalis ang lahat ng mga salik ng sigalot mula sa ating pag-iisip, at maidagdag ang ating pangalan sa naliwanagang mga tao.

Sa pamamagitan ng kalooban ng lahat ng mga banal na maliwanagan ang matatalinong tao sa pamamagitan ng lumikha ng lahat ng bagay, kinomisyon ang sagradong kaalaman upang makapaghatid ng isang tumpak na mapa nang sa gayon ang tao ay huwag maligaw sa madilim na kalituhan ng napakaraming mga teorya.

Gamit ang layuning iyon, matalinong nilikha ang isang sasakyan para sa maituro ang mga sagradong prinsipyo sa katauhan.
Ito ay napapaloob sa Divino Thirdeye Fellowship/Sagradong aklat.

Ang lahat ng mga pag-aaral na inaalok sa kasalukuyan sa pamamagitan ng institusyon na ito ay batay sa mga natatanging gawaing ito, mga kahanga-hanga at nagpapayamang misteryo ng sagradong kaalaman sa pamamagitan ng mga sagradong aklat. Ang Dtef ay isang non profit na organisasyong pribado, pang-agham, at kultural na institusyon na binubuo ng mga tao mula sa isang malawak na hanay ng mga propesyonal na mga gawain.

Ang Dtef ay may isa lamang solong layunin:
maghahatid at ang magbabahagi sa ating mga kapwa tao, sa isang seryoso at pang-agham na paraan, ang sagradong kaalaman sa  lahat ng oras, ang kaalaman na nagpapahintulot sa mga modernong tao na magkaroon ng isang mas makatao, may kamalayan at, samakatuwid, transendenteng paningin ng kanyang pag-iral.

Ang paghahanap ng mga landas na humahantong sa tagumpay. Maraming mga tao ang nagbabasa ng magandang mga libro, ngunit hindi sila makakuha ng kabutihan mula sa mga ito. Hindi nila mapagtanto na ang lahat ng anumang aklat o anumang araling kurso ay maaari lamang pumukaw sa kanila ng kanilang mga posibilidad; upang pasiglahin ang mga ito upang gamitin ang kanilang kapangyarihan at kalooban.

Maaari mong turuan ang isang tao mula ngayon hanggang sa araw ng pagwawakas, ngunit ang taong iyon ay matututo lamang kung ano ang natutunan ng kanyang sarili. "Maaari mong ihatid siya sa inuman ng tubig, ngunit hindi mo siya maaaring piliting uminom ng tubig."

Hanapin ang mabuti sa lahat ng tao at sa lahat ng bagay, dahil may mabuti sa lahat ng bagay. Hinihikayat natin ang isang tao sa pamamagitan ng pagtingin sa kanyang magagandang katangian at tulungan natin ang ating mga sarili sa pamamagitan ng pagtingin para sa kanila.

Makukuha natin ang kanilang mahusay na ninanais, isang pinakamahalaga bagay.. Bumabalik ang anumang binigay natin. Ang oras ay dumarating kapag ang karamihan sa ating ay nanganga-ilangan ng lakas at pag-asa; kapag kailangan nating maitaas. Kaya bumuo ng ugali ng paghikayat sa iba, at mahahanap mo ang isang kahanga-hangang gamot na pampalakas para sa parehong mga hinihikayat at ang iyong sarili, dahil makakabalik ka upang magbigay ng pag-asa nagbibigay-pag-asa at pasiglahin ang ating saloobin.

Ang buhay ay nagbibigay sa atin ng pagkakataon upang mapabuti. Subalit kung gagawin natin ito o hindi ay nakasalalay sa kung paano tayo mabuhay sa kung ano ang inaasahan sa atin. Ang unang araw ng bawat buwan, ang isang tao ay dapat umupo at suriin ang progresong nagawa niya. Kung hindi siya nakarating sa "inaasahan" niya dapat niyang matuklasan ang dahilan, at sa pamamagitan ng dagdag na pagpupunyagi sukatin kung hanggang saan pa ang kailangang gawin. Sa bawat oras na tayo ay nahuhuli sa kung ano ang binalak nating gawin, mawawala ang halaga para sa oras na iyon at pumanaw na magpakailanman.

Maaari tayong makahanap ng dahilan para sa paggawa nito, ngunit karamihan sa mga pagdadahilan ay mahinang pamalit para sa aksyon. Karamihan sa mga bagay ay posible. Maaaring para sa atin ay isang mahirap na gawain, ngunit ang mga mas mahirap na gawain ay may mas malaking gantimpala.

Ang mahihirap na mga bagay ang talagang bumubuo sa atin, anumang bagay na nangangailangan lamang ng isang maliit na pagsisikap, ay gumagamit ng napakakaunting mga kakayahan, at magbubunga ng isang kakarampot na ani ng pagtatagumpay. Kaya huwag umurong mula sa isang mahirap na gawain, para maisagawa ang isa sa mga ito ay madalas na magdadala sa atin nang higit pang mahusay kaysa sa isang dosenang higit na kakaunting pagwawagi.

Ang taong nakahandang magbayad ng presyo ay maaaring mag-tagumpay. Ang presyo ay hindi pera, ngunit ang pagsisikap. Ang unang mahahalagang kalidad para sa tagumpay ay ang pagnanais gawin ang isang bagay. Ang susunod na bagay ay upang malaman kung paano ito gawin; susunod na magdadala ito sa pagpapatupad.

Ang taong pinakamahusay na nakakagawa upang makamit ang anumang bagay ay ang isang taong may malawak na pag-iisip; ang taong nakakuha ng kaalaman, na maaaring, ito ay totoo, maging dayuhan sa partikular na kasong ito, ngunit ito ay mahalaga sa lahat ng situwasyon.

Kaya ang taong gustong maging matagumpay ay dapat na liberal; dapat niyang makuha ang lahat ng mga kaalaman na maaari niyang makuha; siya ay dapat na may alam hindi lamang sa isang sangay ng kanyang pagkatao ngunit sa bawat bahagi nito. Ang ganitong mga tao ang nagkakamit ng tagumpay.

Ang lihim ng tagumpay ay ang subukan lagi na mapabuti ang iyong sarili hindi mahalaga kung nasaan ka o kung ano ang iyong posisyon. Alamin ang lahat ng kayang matutunan.

Huwag tingnan kung gaano kaliit ang maaaring mong magawa, ngunit kung gaano kalaki ang maaari mong gawin. Ang ganitong mga tao ay palaging kinakailangan, dahil nagtatatag siya ang reputasyon ng pagiging isang dalubhasa. Mayroong palaging posisyon para sa kanya dahil ang progresibong mga kumpanya ay hindi kailanman nagtatanggal ng isang dalubhasa kung maaari itong makakatulong sa kanila.

Ang taong nakaka-abot sa tuktok ay ang matiyaga, malakas ang loob, masikap gumawa at hindi kailanman ang mahiyain, hindi alam ang gagawin, o mabagal gumawa.
Ang isang hindi pa subok na tao ay bihirang ilagay sa isang posisyon ng responsibilidad at kapangyarihan.

Ang taong pinili ay isang taong nakakagawa ng mga bagay, nakakamit ang mga resulta sa ilang mga linya, o nakukuha ang pangunguna sa kanyang kagawaran.
Siya ay inilagay doon dahil sa kanyang reputasyon ng paglalagay ng puwersa
at lakas sa kanyang mga pagsisikap, at dahil siya ay dati ng nagpakita na siya ay may lakas ng loob at pagpupunyagi.

Ang taong pinili sa mahalagang oras na iyun ay hindi likas na matalino; hindi siya nagtataglay ng anumang higit pang mga talento kaysa sa iba, ngunit natutunan niya na ang mga resulta ay maaari lamang magawa sa hindi napapagod na pagsisikap.

Ang "himala," sa buhay ay hindi basta
"nangyayari." Alam niya na ang tanging paraan para ito ay mangyari ay sa pamamagitan ng pananatili sa isang proposisyon at makita ito na matutupad. Iyon ay ang tanging lihim kasama ang mga panalangin kung bakit ang ilan ay nagtatagumpay at ang iba ay nabibigo.

Ang matagumpay na tao ay laging nakikita ang mga bagay na nagagawa at palaging nakakaramdam ng siguradong tagumpay. Ang tao na nabibigo ay laging nakakakita ng kabiguan, inaasahan nya ito at naaakit niya ito. Ang taong may tamang uri ng pagsasanay ay maaaring mag-tagumpay. Ito ay talagang isang kahihiyan na maraming mga kalalakihan at kababaihan, na mayaman sa kakayahan at talento, ay pinapayagan masayang dahil sa kakulangan ng tamang kaalaman.

Ang Lihim na Mundo at ang nakalabas na mundo. Lagpas sa makataong kaisipan.

Kung binabasa mo ngayon ang nilalaman ng sagradong aklat na ito. Ikaw ay isang tao sa iyong pamilya, Sa iyong lugar ng trabaho, sa lupon ng iyong mga kaibigan.

Ikaw ay isang taong na laging pinag- iisipang medyo kakaiba ang pag-iisip at pagkilos. Hindi isang taong masama pero kakaiba. Ito ay dahil iba kang tumingin sa mga bagay-bagay. Malalim ang iyong pananaw. Alam mo ang lihim na kaalaman na nasa mga sagradong aklat.

Meron kang ibang paraan sa pagtingin sa mga situwasyon at sa mundo. Kaya minsan tayo’y pinagtatawanan.

Pero alam natin na sa ating pamilya, sa ating mga katrabaho, sa ating mga kaibigan, kapag ang buhay nila ay nagkakaroon ng mga mabibigat na problema. Kapag ang kanilang perpektong pagsasama ay biglang nasira. At kapag ang kanilang karera o trabaho ay nawala, at kapag sila ay nagkasakit sa iyo sila tumatakbo upang humingi ng payo at tulong.

Ito ay dahil may tapang ka upang tingnan ang mundo sa ibang paraan. Meron kang lakas para mabuhay sa ibang paraan. At ito ay napaka-importante sa kaligtasan ng buhay.

Galugarin nating mabuti ang mga sikretong kaalaman at malalim na katalinuhan. May salita at wika na naririnig ng kalawakan na nasa patlang. May nakatagong kasukalan na humahawak sa ating lahat. Merong bukirin ng kapangyarihan na dapat nating gamitin.

Hindi lahat ng nakikita ay dapat paniwalaan at ang lahat ng iniisip ay magiging posibilidad dahil may hindi nakikitang napakalakas na pwersa sa sandaigdigan na hindi kayang ipaliwanag ng agham at ng katalinuhan ng tao.

Tuklasin ang iyong personal na alamat. Ito ang mga pangarap mong nais makamit.Iyan ang mahalaga mong obligasyon. Alamin ang iyong sariling misteryosong pwersa at misyon sa mundo. Halukayin ang magandang ideyang makaka-pagpabago sa takbo ng iyong buhay. Ihanda ang iyung espiritu at kagustuhan.

Dahil mayroong isang dakilang katotohanan sa mundong ito maging sino ka man o kahit ano man ang gawain mo kapag gusto mo talaga ang isang bagay  ito ay dahil sa pagnanais mo  na nagmula sa nag-iisang  uniberso at ito ay ang iyong misyon sa lupa.

Ang kaluluwa ng mundo ay nabibigyan ng sustansiya sa pamamagitan ng kaligayahan ng tao at sa pamamagitan din ng kanilang kalungkutan, inggit at paninibugho.

Upang mapagtanto ang sariling personal na alamat ay ang tunay na obligasyon ng isang tao.  

Lahat ng mga bagay ay iisa.
at kapag gusto mo ang isang bagay
lahat ng uniberso ay magtutulong-tulong sa pagtulong sa iyo upang makamit ito.

Ang buhay, ang kalayaan at ang pagtugis sa kaligayahan. Nabubuhay tayo upang sikaping makuha ang kaligayahan na nasa labas na parang isang kalakal. Tayo ay naging alipin sa ating sariling kagustuhan at sa labis na pananabik.

Ang Kaligayahan ay hindi isang bagay na maaaring sugurin o bilhin tulad ng isang murang terno. Ito ay isang ilusyon, ang walang katapusang pag-lalaro ng mga anyo. O ang walang katapusang pagpapaulit-ulit ng pagtitiis na napapanatili dahil sa labis na pagmimithi ng kasiyahan at pag-ayaw sa kalungkutan at sa sama ng kalooban.

Ito ang tinatawag na "prinsipyo ng kasiyahan." Lahat ng ating ginagawa ay isang pagsisikap upang lumikha ng kaligayahan, upang makuha ng isang bagay na gusto natin, o upang itulak palayo ng isang bagay na ay hindi kanais-nais at hindi natin gusto.

Tayo ay libreng mag-isip, at iyon ay ang puso ng problema. Ito ay ang pag-iisip tungkol sa kung ano ang ating gusto na nawalan na ng kontrol.

Ang mahirap na kalagayan ng modernong lipunan ay ang paghahangad nating maunawaan ang mundo, hindi sa tuntunin ng arkayko sa panloob na kamalayan, ngunit sa pamamagitan ng pagbibilang at baguhin kung ano ang mahiwatigan natin sa panlabas na mundo sa pamamagitan ng paggamit ng agham na paraan at pag-iisip.

Ang pag-iisip ay humantong sa higit pang mga pag-iisip at higit pang mga tanong. Hinahanap natin na matuklasan  ang pinakaloob na pwersa na lumikha ng mundo at gabayan ito sa kanyang daraanan.

Ngunit ina-akala natin na ang pinaka-esensiya ay nasa labas ng ating sarili, hindi bilang isang buhay na bagay, na tunay  nating sariling kalikasan. Kaya nasasabing “Ang isang taong tumitingin sa labas ay nananaginip, at ang isang taong tumitingin sa loob ay gising”.

Hindi mali sa pagnanais na maging gising, upang maging masaya. Ang mali ay ang hanapin ang kaligayahan sa labas kahit maaari lamang itong matatagpuan sa loob.

Higit kailanman sa kasaysayan ng tao ay nagkaroon ng napakaraming pag-iisip at higit kailanman ay nagkaroon ng maraming kaguluhan sa ating mundo.  

Maaaring sa bawat oras na tayo’y naghahanap ng solusyon sa isang problema, nakaka-likha tayo ng dalawa pang mga problema?
Ano ang kabutihan ng lahat ng pag-iisip kung ito ay hindi humantong sa mas higit na kaligayahan?
Mas masaya ba tayo?

Mas  nagagalak ba tayo bilang resulta ng lahat ng mga pag-iisip na ito? O tayo ay na-hihiwalay, na iaalis sa ating mas malalim at mas makabuluhang karanasan sa buhay?

Ang pag-iisip, ang pagkilos at paggawa, ay dapat na nagdadala sa balanse sa ating pagkaka-likha. Tayo ay taong nilikha upang mabuhay, hindi taong ginawa upang mag-isip ng mag-isip at gumawa ng gumawa. Dahil mas mataas ang dahilan kaya tayo nilikha.

Gusto natin ng sabay ang pagbabago at katatagan. Ang ating pagkaka-likha ay napuputol sa ispiral ng buhay,
ang batas ng pagbabago, sapagkat ang ating nag-iisip na kaisipan ang nag-hihimok sa atin patungo sa pagiging matatag, seguridad at katahimikan ng ating kahulugan.

Sa pamamagitan ng nakasasamang pagkabighani pinapanuod natin ang mga patayan, tsunamis, lindol at digmaan.
Patuloy nating sinubukang masakop ang ating kaisipan, pinupuno ng mga impormasyon. Mga palabas sa telebisyon nag papaanod sa mga aparatong nalikha ng kaisipan, mga laro sa computers, cellphones, mga palaisipan, text messaging.

At lahat na ng posibleng walang kuwentang bagay. Hinayaan nating ma-hipnotismo tayo sa walang katapusang daloy ng mga bagong imahe, bagong impormasyon, mga bagong paraan upang tuksuhin at mapatahimik ang pakiramdam.

Sa mga oras ng katahimikan para sa  panloob na pagmuni-muni sa ating mga puso ay maaaring masabi sa atin na mayroong pang higit sa buhay kaysa sa ating kasalukuyan realidad, na tayo ay nakatira sa mundo ng gutom na ispiritu.

Walang katapusang paghahangad at hindi kailan man nasisiyahan.
Nakagawa tayo ng isang unos ng datos
na lumilipad sa buong planeta upang pangasiwaan ang higit pang mga pag-iisip, marami pang mga ideya tungkol sa kung paano ayusin ang mundo, upang ayusin ang mga problema na umiiral lamang dahil ito ay nilikha ng kaisipan.

Ang pag-iisip ang lumikha ng malaking kaguluhan sa ngayon. Tayo ay nakipag- digmaan laban sa mga sakit, sa mga kaaway at sa problema.
Ang kabalintunaan ay kung ano ang ating nilalabanan siya ring naninindigan.   

Kapag mas lalong nilalabanan ang isang bagay, mas lalo itong lumalakas. Tulad ng ipag- ehersisyo ng kalamnan, ang pinaka-bagay na gusto mong maalis.

Kaya kung gayon, ano  ang kahalili ng pag-iisip?
Ano ang iba pa ang mekanismo na maaaring gamitin ng tao upang umiiral sa mundong ito?
Habang ang ibang kultura sa mga nakaraang siglo ay nakatutok sa pagtuklas ng pisikal sa pamamagitan ng paggamit kaisipan at analisis, ang mga sinaunang kultura (sagradong karunungan)ay nakabuo nang pantay-pantay na sopistikadong teknolohiya para tuklasin ang panloob na espasyo.

Ito ay ang pagkawala ng ating koneksyon sa ating panloob na mundo na nakalikha ng pagkawala ng timbang sa ating planeta.

Ang sinaunang mensahe na "Kilalanin mo ang iyong sarili” " ay napalitan ng pagnanais na maranasan ang mga panlabas na porma ng mundo.

Ang pagsagot sa tanong na "sino ako?" ay hindi lamang isang bagay na naglalarawan ng kung ano ang nasa iyong pangalan.

Hindi ikaw ang nilalaman ng iyong kamalayan.

Ikaw ay hindi lamang isang koleksyon ng mga kaisipan o mga ideya dahil sa likod ng mga kaisipan ay ang isa sa saksi ng kaisipan.

Ang mensaheng”Kilalanin mo ang iyong sarili” ", ay isang hindi masasagot na bugtong.

Sa paglaon, ang kaisipan ay mapapagod sa pagsubok hanapin ang kasagutan.
Tulad ng isang asong humahabol sa sarili niyang buntot, ang pagkakakilanlan ng pagkamaka-sarili lamang ang gustong makahanap ng kasagutan, ng layunin.

Ang katotohanan ng kung sino ka ay hindi nangangailangan ng kasagutan dahil ang lahat ng mga katanungan ay nilikha sa pamamagitan ng mga maka-sariling kaisipan.

Hindi ikaw ang iyong kaisipan.
Ang katotohanan ay namamalagi hindi sa higit pang mga sagot, ngunit sa mas kakaunting mga katanungan.  

Sinabi nga ng isang Dtef Master na,
"Hindi ako naniniwala na ang tao ay naghahanap para sa kahulugan ng buhay, sila ay naghahanap ng mga karanasan ng pagiging buhay." Dapat gising ang ating pagkatao. Ngunit iba iba ang pa-mumulaklak ng bawat buhay ng isang indibidual.   

Ang pagiging gising ng kamalayan at pag-katao ay ang katapusan ng paghihirap. Tinatawag ito sa tradisyon ng mga relihiyon bilang kaliwanagan o paraiso o langit.

Ang Isang tahimik na kaisipan ang kailangan mo upang mapagtanto ang likas na katangian sa daloy ng batis.  At lahat ng iba pang mga bagay ay kusang mangyayari at matutupad  sa sandaling ang iyong pag-iisip ay tahimik.
Sa ganoong katahimikan, ang panloob na enerhiya ay nagigising at ang magtrabaho nang walang pagsusumikap sa iyong bahagi.

Sa pamamagitan ng katahimikan ang isang tao ay makaririnig sa karunungan ng mga halaman at hayop.

Ang katahimikan ay bumubulong sa mga pangarap, at mababatid natin ang banayad na mekanismo na kung saan ang mga pangarap ay dumarating sa materyal na porma.

Ang ganitong uri ng pamumuhay ay tinatawag na “. Paggawa, ng hindi gumagawa."
Ang "gitnang daanan" bilang daan na humahantong sa kaliwanagan, meditasyon. Ang gitna sa pagitan ng dalawang sukdulan, pati na ang daan ng kagandahan.

Hindi masyadong maraming pagsisikap, ngunit hindi masyadong maliit ang pagsisikap. Yin at Yang ang perpektong balanse, ilusyon, na hindi natin nararanasan at nararamdaman ang kapaligiran, sa halip isang pag-tudla sa mga ito ng nilikhang mga kaisipan.

Ang paniniwala sa isang panlabas na mundo ay independiyenteng sa tinatanggap na paksa ay napakahalaga sa agham.
Ngunit ang ating pandama lamang ang magbibigay sa atin ng impormasyon na hindi-tuwiran.

Ang ating paniniwala tungkol sa ginawa sa isip na pisikal na mundo ay palaging sinasala sa pamamagitan ng ating pandama at samakatuwid ay laging hindi kumpleto.
May isang patla ng pagyanig na pinagsasaligan ng lahat ng ating pandama.

Ang chakras at ang pandama ay tulad ng isang pansala sa isang patuloy na panginginig ng pagyanig.
Ang lahat ng mga bagay sa uniberso ay pagyanig ngunit sa iba't ibang mga tulin at mga prikwensiya.
Ang kaisipan ay itinuturing na isang pandama.

Ang kaisipan ay patuloy na nakatatanggap ng sensasyon na nararanasan ng ating katawan. Lumitaw ang mga ito mula sa parehong pinagmulan ng panginig. Ang pag-iisip ay isa lamang na kasangkapan. Isa sa anim na pandama.

Ngunit dapat tayong tumaas sa naturang mas mataas na katayuan na kinikilala ng ating sarili ng walang pag-iisip. Ang katotohanan na hindi natin kinikilala ang pag-iisip bilang isa sa anim na pandama
ay napaka makabuluhan.

Naitubog ang ating kaisipan sa pagsusubok at ipinapaliwanag na ang kaisipan ay isang pandama  tulad ng pagsasabi sa isda ng tungkol sa tubig.
Tubig, anong tubig? Tanong ng isda.

Hindi sa kung saan ang mata ay maaaring makakita, ngunit na kung saan ang mata ay maaaring makita.
Malaman na ang Diyos ay walang hanggan at hindi kung ano ang sinasamba ng mga tao.
Hindi sa kung saan ang tainga ay maaaring makarinig, ngunit kung ano ang maaaring naririnig ng tainga.
Hindi ang naiilawan ng salita, ngunit kung ano ang naliliwanagan ng salita.

Hindi sa kung ano ang maaaring maisip ng kaisipan, kung hindi ano ang iniisip ng kaisipan.

Ang pisikal na mga kable ng utak ay nagbabago ayon sa kanyang mga gumagalaw na kaisipan. Ang kaisipang nagsasama sama ay ang kaisipang magkakasama.

Kapag ang isang tao ay nasa isang estado ng napapanatiling atensyon.
Ano ang ibig sabihin nito, na posibleng idirekta ang iyong sariling mga pansariling karanasan sa mga katotohanan.
Literal na, kung ang iyong mga saloobin ay mga takot, pag-aalala, pag-aagam-agam at negatibiti pagkatapos napapalago mo ang mga kable para sa mas maraming saloobin upang dumami at lumakas ang mga ito.

Kung ididirekta ang iyong mga kaisipan sa pag-ibig, kahabagan, pagkilala ng utang na loob at kagalakan, nakakallikha ka ng mga kable para sa pag-ulit-ulit ng mga ganoong karanasan.
Ngunit paano natin gagawin ang mga iyun  kung tayo ay napapalibutan ng karahasan at paghihirap?
 Hindi ba ito ay ilang mga uri ng maling akala o ng naghahangad na pag-iisip?

Natatanggap mo ang iyong realidad nang eksakto tulad ng mga ito. Ngunit kung nararanasan mo ito sa antas ng ugat ng pandama, sa panginig o enerhiyang antas nang walang pagkiling o impluwensiya ng pag-iisip.
Sa pamamagitan ng napapanatiling atensyon sa ugat na antas ng kamalayan,
ang mga kable para sa isang ganap na magkaibang mga pandama ng katotohanan ay nalilikha.

Nakukuha natin ng paurong ang karamihan sa mga saloobin.
Patuloy nating nakukuha ang mga ideya tungkol sa mga panlabas na mundo na humuhugis sa ating walang kinikilingan kaisipan, ngunit ang ating panloob na kahinahunan ay hindi kailangan maging nakasalalay sa mga panlabas na pangyayari.
Ang mga pangyayari ay hindi mahalaga.

Tanging ang estado ng ating mga  kamalayan ang mahalaga.
Ang  meditasyon ay nangangahulugan na maging malaya sa anumang panukat.
Malaya sa lahat ng paghahambing.
Upang maging malaya sa lahat ng gustong marating..
Hindi mo sinusubukan maging iba pa maliban sa iyong tadhana.
Ikaw ay pumapayag sa kung ano ang iyong ninanais.
Ang paraan upang mapangibabawan ang paghihirap ng mga pisikal na kaharian ay ang lubos na pagyakap rito. Upang sabihin pinapayagan ito.
Kaya ito ay nagiging isang bagay sa loob mo, sa halip na ikaw ang maging isang bagay sa loob nito.

Paano tayo mamumuhay sa paraan na ang kaisipan ay hindi sumasalungat sa nilalaman nito?
Paano natin aalisin ang laman ng puso sa maliit na ambisyon?

 Dapat magkaroon ng isang kabuuang rebolusyon sa kamalayan at kaisipan.

Ang isang radikal shift sa oryentasyon mula sa mga panlabas na mundo sa panloob.
Ito ay hindi isang rebolusyon nadala sa pamamagitan ng kalooban o pagsisikap. Ngunit sa pamamagitan ng pagsuko.
Ang pagtanggap ng mga katotohanan bilang ito ay isang realidad.

Ang larawan ng bukas na puso ni Cristo-Jesus ay kapangyarihang nagbibigay ng ideya na dapat bukas ang isang tao sa lahat ng uri ng hapdi at sa lahat ng kirot at kalungkutan. Dapat matutong tumanggap ng kalahatan upang mananatiling bukas sa gitna ng pinagmulang ebolusyon.

Hindi ito nangangahulugan maging Cristo ang iyong pamumuhay sa puro sakripisyo at paghihirap sapagkat iisa lamang ang naghandog ng buhay para sa sangkatauhan, hindi mo kailangang maghanap ng mga sakit, kirot at kalungkutan ngunit kapag ang mga ito ay dumating, na siguradong dumarating, matuto kang tanggapin ang katotohanan kung ano ito, sa halip na naghahangad ng iba pang katotohanan. Buksan mo ang iyong puso.

Job 2: 1-13

Sinubok Muli ni Satanas si Job

               1 Muling humarap kay Yahweh ang mga anak ng Diyos, a at naroon din si Satanas. b 2 Tinanong ni Yahweh si Satanas, ang Tagapagparatang. "Saan ka nanggaling?"
               Sumagot si Satanas, "Nagpapabalik- balik at naglilibot ako sa buong daigdig."
               3 "Napansin mo ba ang lingkod kong si Job?" tanong ni Yahweh. "Wala siyang katulad sa daigdig. Mabuti siyang tao, sumasamba sa akin, at umiiwas sa masamang gawain. Hinimok mo akong pinsalain siya kahit walang sapat na dahilan, subalit nananatili pa rin siyang tapat sa akin," sabi pa ni Yahweh.
               4 Sumagot si Satanas, "Kahit anong bagay ay ibibigay ng tao, huwag lamang siyang mamatay. 5 Subukin ninyong saktan ang kanyang katawan at sigurado kong susumpain niya kayo nang harap-harapan!"
               6 Sinabi ni Yahweh, "Kung gayon, gawin mo ang gusto mong gawin sa kanya, huwag mo lamang siyang papatayin."
               7 Kaya umalis si Satanas sa harapan ni Yahweh at tinadtad ng nagnanaknak na sugat ang buo nitong katawan mula ulo hanggang talampakan. 8 Naupo si Job sa tabi ng basurahan at kinamot niya ng isang pirasong basag na palayok ang kanyang mga sugat. 9 Sinabi ng kanyang asawa, "Mananatili ka pa bang matuwid? Sumpain mo ang Diyos at nang mamatay ka na!"
               10 Ang sagot ni Job, "Hindi mo naiintindihan ang iyong sinasabi. Pagpapala lang ba ang tatanggapin mo sa Diyos? Hindi ba natin tatanggapin kung bigyan niya tayo ng pagdurusa?" Sa kabila ng kanyang paghihirap, hindi nagsalita si Job ng laban sa Diyos.

Ang mga sinaunang espirituwal na tao ay naniniwala na sa pamamagitan ng puso natin malalaman ang mga tunay na katotohanan. Ang puso ay may sariling katalinuhan na namumukod tangi tulad ng ginagawa ng ating utak.

Ang sinaunang espirituwal na mga tao ay naniniwala na ang puso, hindi ang utak,
 ang pinagmulan ng karunungan ng tao.
Ang puso ay itinuturing na ang sentro ng kaluluwa at ng mga personalidad.

Sa pamamagitan ng puso nakikipag-usap ang mga banal, na nagbibigay sa mas mataas na sinaunang taong espirituwal na malaman ang kanilang tunay na landas.
Ito ay nangangahulugan ng pagtimbang sa mga puso".

Itinuturing na isang mahusay na bagay na mamatay ng may magaan na puso. Nangangahuugang nabuhay tayo ng maayos at may pag-ibig.  Isang unibersal na yugto sa karanasan ng isang tao ang isang proseso ng pag-gising sa gitna ng karanasan na ang ating sariling enerhiya ay enerhiya ng sandaigdigan.

Kapag pinayagan mo ang iyong sarili na maramdaman ang pag-ibig at pagmamahal, upang maging isang pag-ibig at pagmamahal, kapag ikinonekta mo ang iyong panloob na mundo at pagkatao gamit ang mga panlabas na mundo at pagkatao, ang lahat ay iisa. Paano ba bumubukas ang puso?

Sinasabing, “Ang Diyos ay nananahan sa atin.

 1 Corinto 3:

16 Hindi ba ninyo alam na kayo'y templo ng Diyos at naninirahan sa inyo ang kanyang Espiritu?

17 Paparusahan ng Diyos ang sinumang magwasak ng templo niya. Sapagkat banal ang templo ng Diyos, at kayo ang templong iyan.

Roma 8: 1-39

Pamumuhay Ayon sa Espiritu

               1 Kaya nga, hindi na hahatulang maparusahan ang mga taong nakipag-isa na kay Cristo Jesus. 2 Wala na ako a sa kapangyarihan ng kasalanan at kamatayan sapagkat pinalaya na ako ng kapangyarihan ng Espiritung nagbibigay-buhay sa pamamagitan ni Cristo Jesus. 3 Ginawa ng Diyos ang hindi kayang gawin ng Kautusan dahil sa likas na kahinaan ng tao. Isinugo niya ang kanyang sariling Anak sa anyo ng taong makasalanan upang pawiin ang kasalanan. Sa gayon, hinatulan na niya ang kasalanang umaalipin sa tao. 4 Ginawa ito ng Diyos upang ang panuntunan ng Kautusan ay matupad na sa atin na namumuhay ayon sa Espiritu at hindi ayon sa hilig ng laman.
               5 Ang mga namumuhay ayon sa hilig ng laman ay walang pinapahalagahan kundi ang mga bagay na ukol sa laman; ngunit ang mga namumuhay ayon sa Espiritu ay nagpapahalaga sa mga bagay na espirituwal. 6 Ang pagsunod sa hilig ng laman ay naghahatid sa kamatayan, ngunit ang pagsunod sa Espiritu ay nagdudulot ng buhay at kapayapaan. 7 Kaya nga, kapag sinusunod ng tao ang mga hilig ng laman, siya'y nagiging kaaway ng Diyos sapagkat hindi niya sinusunod ang batas ng Diyos, at talaga namang hindi niya kayang sundin ito. 8 At ang nabubuhay ayon sa hilig ng laman ay hindi maaaring kalugdan ng Diyos.
               9 Ngunit hindi na kayo namumuhay ayon sa laman, kundi ayon sa Espiritu. Sa katunayan, nananatili na sa inyo ang Espiritu ng Diyos. Kung wala sa isang tao ang Espiritu ni Cristo, hindi kay Cristo ang taong iyon. 10 Ngunit dahil nananahan sa inyo si Cristo, mamatay man ang inyong mga katawan dahil sa kasalanan, ang espiritu naman ninyo ay buhay sapagkat itinuring na kayong matuwid ng Diyos. 11 Kung nananahan sa inyo ang Espiritu ng Diyos na siyang muling bumuhay kay Jesu-Cristo, siya ang muling bubuhay sa inyong mga katawang mamamatay, sa pamamagitan din ng kanyang Espiritung nananahan sa inyo.
               12 Mga kapatid, hindi na tayo alipin ng likas na hilig ng laman kaya hindi na tayo dapat mamuhay ayon sa katawang makalaman. 13 Sapagkat mamamatay kayo kung namumuhay kayo sa katawang makalaman, ngunit kung pinapatay ninyo sa pamamagitan ng Espiritu ang mga gawa ng katawang makalaman, mabubuhay kayo. 14 Ang lahat ng pinapatnubayan ng Espiritu ng Diyos ay mga anak ng Diyos. 15 Sapagkat hindi ibinigay sa inyo ng Diyos ang Espiritu upang kayo'y gawing mga aliping namumuhay sa takot. Sa halip, ibinigay sa inyo ang Espiritu upang kayo'y gawing mga anak ng Diyos, kaya nakatatawag tayo sa kanya ng "Ama, Ama ko!" 16 Ang Espiritu ang nagpapatotoo, kasama ng ating espiritu, na tayo'y mga anak ng Diyos. 17 At yamang mga anak, tayo'y mga tagapagmana ng Diyos at kasamang tagapagmana ni Cristo. Sapagkat kung tayo'y kasama niya sa pagtitiis, tayo'y makakasama niya sa kanyang kaluwalhatian.

Ang Kaluwalhatiang Sasaatin

               18 Para sa akin, ang mga pagtitiis natin sa kasalukuyan ay hindi maihahambing sa kaluwalhatiang mahahayag sa atin balang araw. 19 Sapagkat nanabik ang sangnilikha na ihayag ng Diyos ang kanyang mga anak. 20 Nabigo ang sangnilikha, hindi dahil sa kagustuhan nito, kundi dahil itinulot iyon ng Diyos. Gayunman, nagbigay rin siya ng pag- asa 21 na ang lahat ng nilikha ay pinalaya ng Diyos upang hindi na ito mabulok, at upang makabahagi ito sa maluwalhating kalayaan ng mga anak ng Diyos. 22 Alam nating hanggang ngayo'y dumaraing ang sangnilikha dahil sa matinding hirap na tulad ng isang nanganganak. 23 At hindi lamang ito, kundi tayong mga tumanggap na ng Espiritu bilang unang kaloob ng Diyos ay dumaraing din habang hinihintay natin ang paghahayag ng ating pagiging mga anak ng Diyos at ang paglaya ng ating mga katawan. 24 Naligtas tayo dahil sa pag-asang ito. Ngunit hindi iyon matatawag na pag-asa kung nakikita na natin ang ating inaasahan. Sapagkat sinong tao ang aasa pa kung ito'y nakikita na niya? 25 Ngunit kung umaasa tayo sa hindi natin nakikita, hinihintay natin iyon nang buong tiyaga.
               26 Gayundin naman, tinutulungan tayo ng Espiritu sa ating kahinaan. Hindi tayo marunong manalangin nang wasto, kaya't ang Espiritu ang dumaraing para sa atin, sa paraang di natin kayang sambitin. 27 At ang Diyos na siyang nakakasaliksik sa puso ng tao, ang siyang nakakaalam kung ano ang kalooban ng Espiritu, sapagkat ang Espiritu ang namamagitan para sa mga hinirang, ayon sa kalooban ng Diyos.
               28 Alam nating sa lahat ng bagay ay gumagawa ang Diyos para sa ikabubuti ng mga nagmamahal sa kanya,  silang mga tinawag ayon sa kanyang layunin. 29 Sapagkat sa mula't mula pa'y alam na ng Diyos kung sino ang magiging kanya at ang mga ito'y pinili niya upang maging tulad ng kanyang Anak. Sa gayon, ang Anak ang naging panganay sa lahat ng maraming magkakapatid. 30 Ang mga pinili niya noon pang una ay kanyang tinawag; at ang mga tinawag ay kanya ring pinawalang-sala, at ang mga pinawalang-sala ay kanyang binahaginan ng kanyang kaluwalhatian.

Ang Pag-ibig ng Diyos

               31 Ano pa ang masasabi natin tungkol dito? Kung ang Diyos ay panig sa atin, sino ang makakalaban sa atin? 32 Kung ang sarili niyang Anak ay hindi niya ipinagkait, sa halip ay ibinigay para sa ating lahat, hindi kaya niya ibibigay sa atin ang lahat ng bagay? 33 Sino ang makakapagharap ng paratang laban sa mga hinirang ng Diyos, gayong ang Diyos ang nagpapawalang-sala sa kanila? 34 Sino ang hahatol na sila'y parusahan? Si Cristo Jesus na pinatay, ngunit higit sa lahat ay muling binuhay, ngayon ay nasa kanan ng Diyos upang mamagitan para sa atin. 35 Sino ang makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ni Cristo? Ang kaguluhan kaya, ang kapighatian, pag-uusig, pagkagutom, kahirapan, panganib, o kamatayan? 36 Ayon sa nasusulat,
"Dahil po sa inyo'y buong araw kaming pinapatay,
turing nila sa amin ay mga tupang pangkatay."
               37 Hindi! Sa lahat ng mga ito, tayo'y siguradong magtatagumpay sa pamamagitan niya na nagmamahal sa atin. 38 Sapagkat natitiyak kong walang makapaghihiwalay sa atin sa kanyang pag-ibig. Kahit ang kamatayan, ang buhay, ang mga anghel, ang mga pamunuan o ang mga kapangyarihan, ang kasalukuyan o ang hinaharap, 39 ang kataasan, ang kalaliman, o alinmang nilalang ay hindi makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ng Diyos na ipinagkaloob sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus na ating Panginoon.

Sinasabing:"Ang Diyos ay nanahan sa iyo,  at hindi mo na kailangang gumawa ng kahit ano upang maging napagtanto ng Diyos o makilala ng Diyos.
Ito ay ang iyong tunay at natural na estado.
Alisin ang lahat ng mga paghahanap, buksan ang iyong pansin sa kalooban at isakripisyo ang iyong kaisipan sa iyong sarili, banaagin sa iyong puso ang iyong pag-iral.

Dahil ito ang iyong sariling nabubuhay na karanasan, ang sariling pagtatanong ay ang isa sa direkta at agarang paraan. "
Kapag nag-meditasyon at nag-obserba ng mga sensasyon sa kalooban, ang iyong panloob na buhay na buhay, ikaw ay nag-oobserba ng pagbabago.

Ito puwersa ng pagbabago na pumapailanglang at lumilipas habang ang enerhiya ay nagbabagong anyo. Ito ang antas na kung saan ang isang tao ay umuunlad o napapaliwanagan,
ito ang antas na kung saan ang isa ay nakakakuha ng kakayahang umangkop sa bawat sandali, o upang patuloy na makalipat sa pagbabago sa daloy ng pangyayari, sa kalungkutan at kasiyahan sa lubos na kaligayahan.

Lahat ng tao ay nag-iisip ng pagbabago sa mundo, ngunit kakaunti ang taong nag-iisip ng pagbabago ng kanyang sarili."
Ang pinakamahalagang katangian para sa kaligtasan ng buhay ng mga nilikha ay hindi ang lakas o katalinuhan, ngunit sa kanyang pag-angkop sa pagbabago.

 Lahat ng bagay ay lumilitaw, lumilipas at nagbabago. Patuloy na nagbabago.
Ang paghihirap ay umiiral dahil kumonekta tayo sa isang bahagi ng ating pagkatao, kung may pang-unawa sa ganitong kaalaman, magiging lubos ang kaligayahan sa kalooban.

Buksan ang iyong puso.
Dapat mong buksan ang iyong sarili sa pagbabago.
Upang mabuhay sa mundo,
sumayaw sa kanya, makipag-ugnay sa kanya, mabuhay ng ganap, ganap na pag-ibig, ngunit malaman na ito ay nagbabago
at sa huli  ang lahat ng mga porma ay matutunaw at baguhin.

Ang lubos na kaligayahan ay ang enerhiya na tumugon sa katahimikan.
Nagmumula ito sa pag-aaalis ng laman ng ng lahat ng nilalaman sa kamalayan.
Ang nilalaman ng mga lubos na kaligayahan ay enerhiyang ipinanganak ng katahimikan ito ang kamalayan.
Ang isang bagong kamalayan ng puso.
Ang isang kamalayan na konektado sa lahat.